آمریکن اینترپرایز: هدف اوباما از توافق هسته‌ای، تغییر رژیم در ایران است

آمریکن اینترپرایز در آغاز گزارش خود، به فلسفه عبارت Faute de mieux که به معنای "در جستجوی چیزی بهتر" است اشاره کرد و آن را زبان دوم جان کری دانست. این موسسه گزارش خود را اینگونه ارائه داد:

"جان کری و عواملش در رسانه و کنگره، نیاز به جذب ۳۴ رای از ۱۴۶ رای کنگره جهت حمایت از حق وتوی اوباما در صورت رد توافق از سوی کنگره دارند."

توماس فریدمن –روزنامه‌نگار نیویورک تایمز- که پیوسته طرفدار سیاست‌های اوباما است، این بار مواردی را پیش کشیده که چندان با سیاست‌های وی سازگاری ندارد. چرا که وی از عقب افتادن دستیابی ایران به سلاح هسته‌ای تا حداقل ۱۵ سال سخن گفته که کاملا به نفع آمریکاست، در حالیکه اوباما با این عمل، خود رژیم را نشانه گرفته است. 

فریدمن معتقد است که او می‌داند که حکومت ایران اهل صداقت چندان نیست و ایرانی‌ها آمادگی دارند تا طبق بند ۳۶ توافقنامه که اجازه تخطی از تعهدات در صورت مشاهده عدم وفای به عهد از سوی طرف مقابل را به آن داده‌ است، عمل نمایند. این تخطی ممکن است در ۱۷ ماه باقی مانده از ریاست جمهوری اوباما رخ ندهد اما در آینده این چنین خواهد بود. 

این موسسه ادامه داد: اوباما پیوسته از سوی امثال مایکل دوران –مشاور امنیت ملی بوش- به تلاش برای نزدیک شدن به جمهوری اسلامی متهم شده و پیش از این بن رودز –مشاور امنیت ملی- اهمیت موفقیت در نیل به توافق هسته‌ای در دوره دوم ریاست جمهوری اوباما را به اندازه دوره اول وی مهم دانسته بود. به اعتقاد لیبرمن، وی این توافق را می‌خواست تا نیروهای عملگراتر در ایران را هدف تقویت قرار دهد.

به اعتقاد امریکن اینترپرایز سیاست اوباما در قبال ایران که پیشتر نیال فرگوسن نام آن را "بازی حدس و گمان" نهاده بود، گویای این است که این توافق به تغییر رژیم در ایران منجر خواهد شد. این امر بسیار محتمل است اما غالب مردم آمریکا، کارشناسان سیاست خارجه، و اعضای کنگره معتقد به آن نیستند. 

پروفسور نایل فرگوسن در کنار هنری کسینجر

نکته اینکه پیش از این، او در مصاحبه مارس ۲۰۱۴ با نشریه "آتلانتیک" گفته بود: "توافق هسته­‌ای با ایران ایده خوبی است حتی اگر رژیم آن تغییر نکند. توافق هسته‌ای می­‌تواند دستاوردهای بسیار بیشتری داشته باشد".

وی افزود: «اگر از سوی دیگر آنها قادر باشند تغییر ایجاد کنند، اگر در واقع به عنوان پیامد این معامله برای برنامه هسته‌ای‌شان، آن صداها و روندها در داخل ایران تقویت شوند، و اقتصاد آنها در جامعه بین‌المللی بیشتر جذب شود، و سفرها و گشایش‌های بیشتر وجود داشته باشد، حتی اگر این امر یک دهه یا ۱۵ سال یا ۲۰ سال طول بکشد، آنگاه این، تا حد بسیار زیادی شبیه دستاوردی است که ما می‌خواهیم.» 

منبع: مشرق