اعراب ایران را نشانه رفته‌اند

به گزارش 598 به نقل از تابناک، احزاب تندروی اسرائیل، طرحی را به کنست، پارلمان این رژیم ارایه کرده‌اند که بر پایه آن، بیت‌المقدس نه تنها پایتخت این رژیم که پایتخت همه یهودیان اعلام شود.

این در حالی بود که در دوره گذشته کنست، چهار نماينده اسرائيلي پيش‌نويس اين قانون را به پارلمان اسرائيل ارایه داده بودند و اين بار نيز «آرييه الداد»، نماينده صهيونيستي، بررسي اين قانون را در کنست کنوني خواستار شد.

اين قانون قدس را به عنوان پايتخت رژيم صهيونيستي معرفي مي‌کند و بنا بر آن، اسرائيل مي‌تواند سيطره خود را بر بخش‌هاي شرقي و غربي اين شهر به عنوان پايتخت افزايش داده و شهر قدس را کامل در کنترل خود درآورد.

بیت‌المقدس، قبله اول مسلمین ـ که فلسفه تشکیل سازمان کنفرانس اسلامی نیز هست ـ از وضعیت خاصی برخوردار است و حرکت جدید صهیونیست‌ها، گره کور دیگری است بر کلاف مشکلاتی که نه تنها در جنگ اسرائیل و مسلمانان، بلکه حتی در روند سازش خاورمیانه ایجاد شده است.

وضعیت قدس در کنار سرنوشت پناهندگان فلسطینی، سخت‌ترین مسائل در فرایند سازش تلقی می‌شوند و بسیاری از فلسطینی‌ها، هیچ سازشی را بر سر آن نمی‌پذیرند و سازشکارترین فلسطینی‌ها هم به کمتر از بیت‌المقدس شرقی راضی نمی‌شود. آن چه اکنون نتانیاهو و متحدان وی در پی آن هستند، نه تنها فرایند سازش را بیش از هر زمانی به پرتگاه نابودی نزدیک می‌کند، بلکه اثباتی است بر نظر کارشناسانی که بر این باورند در اسرائیل هر کسی که به دنبال سازش حتی در شکل ظالمانه آن هم باشد، نتانیاهو اما در پی حل اختلاف با اعراب نیست.

بنا بر این گزارش، نتانیاهو بر پایه نظر اندیشکده‌های تندروی صهیونیست، می‌خواهد مسأله فلسطین را مدیریت کند، نه این که برای آن راهکاری پیدا کند؛ مدیریتی که سرانجام آن، امتیازگیری‌های روزافزون، فرسوده کردن، تهدید و نابودی خواسته‌ها و نهایتا خود طرف مقابل است.

گویا، مسأله قدس از آن دست مسائلی است که اسرائیلی‌ها شانس کمی برای موفقیت کامل در آن دارند؛ هر چند همواره تلاش داشته‌اند با سخت‌گیری بر اعراب و سعی بر آواره کردن آنها و ساخت شهرک‌های یهودی، پروژه یهودی‌سازی قدس را هر چه بیشتر به پیش برند.

بیت‌المقدس نزد پیروان هر سه دین ابراهیمی از اهمیت فراوانی برخوردار است. به همین سبب، از آغاز تشکیل رژیم صهیونیستی، وضعیت بیت‌المقدس مورد توجه سازمان‌های بین‌المللی و کشورهای گوناگون بوده است.

در بخشي از قطعنامه (2)181 مجمع عمومي در تاريخ 29 نوامبر 1947، تصريح شده است كه بيت‌المقدس بايد به صورت وجودي مجزا و غيرنظامي تحت سرپرستي شوراي قيمومت سازمان ملل متحد درآيد كه قوانين مربوط به بيت‌المقدس را تدوين و يك فرماندار منصوب کند.

این گزارش در ادامه آورده است: جنگ ژوئن 1967 اين وضعيت را اساساً تغيير داد. در نتيجه اين جنگ، اسراييل بيت‌المقدس شرقي و كرانه باختري را نيز اشغال كرد. از آن زمان، تغييرات جمعيتی و فيزيكي متعددي پدید آمده و مجمع عمومي و شوراي امنيت، هر دو در قالب چندين قطعنامه، اقدامات اسرائيل براي تغيير وضعيت بيت‌المقدس را بي‌اعتبار دانسته‌ و از اسراييل خواسته‌اند از انجام کارهایي كه به دنبال تغيير وضعيت بيت‌المقدس است، خودداري کند.

کنست در قانونی که در سی‌ام ژوئن 1980 تصویب کرد و به قانون اورشلیم (نام یهودی بیت‌المقدس) مشهور است، بیت‌المقدس را به صورتی مبهم به عنوان پایتخت کامل و یکپارچه این رژیم اعلام کرد.

در واکنش به این کار صهیونیست‌ها، شورای امنیت در قطعنامه 487 ـ‌ که در بیستم اوت همان سال تصویب شد‌ ـ با مخالف حقوق بین‌الملل دانستن اقدام اسرائیل، از کشورهای جهان خواست که این اقدام را به رسمیت نشناسند و اماکن دیپلماتیک خود نزد اسرائیل را از بیت‌المقدس خارج کنند؛ این قطعنامه با رأی مثبت چهارده عضو و رأی ممتنع آمریکا تصویب شد.

این گزارش در پایان آورده است، سیزده کشوری که تا آن زمان، سفارت خود در اسرائیل را در بیت‌المقدس مستقر کرده بودند، از تصمیم شورای امنیت پیروی کردند. حتی رؤسای جمهور آمریکا نیز به ‌رغم فشار کنگره، تا کنون زیر بار انتقال سفارت خود به بیت‌المقدس نرفته‌اند. به این ترتیب، اسرائیل تنها رژیمی در جهان است که سفارتخانه‌های خارجی به جای پایتخت رسمی آن (بیت‌المقدس) در شهرهای دیگر آن (تل‌آویو و یا حومه‌های بیت‌المقدس) قرار دارند.