پناهيان: اگر در راه ولیِ خدا کم بگذاریم، سرباز بی‌جیره و مواجب شیطان خواهیم شد

رجانيوز- گزيده سخنراني حجت الاسلام پناهيان در دانشگاه تهران

کسی که جهاد در راه خدا را ترک کند، در راه دشمن خدا جهاد خواهد کرد

رسول اکرم(ص) می‌فرماید: «كسى كه جهاد نكرده يا آرزوى جهاد نداشته باشد و بميرد؛ در شعبه‌ای از نفاق مرده است؛ مَن ماتَ و لَم يَغْزُ ، و لَم يُحدِّثْ بهِ نَفسَهُ، ماتَ على شُعْبَةٍ مِن نِفاقٍ»(میزان الحکمه/2829) جهاد مقولۀ بسیار جدی و مهمی است که اصلاً شوخی‌بردار نیست. کسی که جهاد فی سبیل الله را ترک کند خداوند بدترین بلای ممکن در این دنیا را بر سر او می‌آورد؛ اما این بلای سخت چه خواهد بود؟

جهاد یعنی ازخودگذشتگی در راه خدا، یعنی سختی کشیدن و تحمل رنج‌ها و دادن جان و مال در راه خداوند؛ حالا کسی که این کار را نکند یعنی حاضر نشود در راه خدا جان و مالش را بدهد و سختی بکشد، خدا با او کاری می‌کند که مجبور شود در راه دشمن خدا جان و مالش را بدهد؛ بدون هیچ اجر و مزدی. یعنی تبدیل می‌شود به نوکر بی‌جیره و مواجب دشمنِ خدا و این بدترین بلایی است که خدا در این دنیا می‌تواند بر سر کسی بیاورد.

کسانی که حاضر نشدند در راه خدا و در راه ولیِ خدا یعنی امام حسین(ع)، سختی بکشند و جان و مال خود را بدهند، خدا وادارشان کرد که در راه دشمن خدا و دشمن امام حسین، جان و مال خود را فدا کنند و این سنت خداوند است: «مَنْ لَمْ يُنْفِقْ فِي طَاعَةِ اللَّهِ ابْتُلِيَ‏ بِأَنْ‏ يُنْفِقَ‏ فِي مَعْصِيَةِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ وَ مَنْ لَمْ يَمْشِ فِي حَاجَةِ وَلِيِّ اللَّهِ ابْتُلِيَ بِأَنْ يَمْشِيَ فِي حَاجَةِ عَدُوِّ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ» (من لایحضره الفقیه/4/412)

مردم کوفه در جنگ نهروان پای رکاب امیرالمؤمنین(ع) با خوارج (که تعدادشان در حدود 4000 نفر بود) جنگیدند و فقط یک نفر از آنها به شهادت رسید، اما همین مردم کوفه در کربلا در مقابل امام حسین(ع) و یارانش (که حدود 72 نفر بودند) ایستادند و جنگیدند ولی تعداد زیادی از آنها (چند هزار نفر) کشته شدند. کسانی که حاضر نشدند پای رکاب امام حسین(ع) کشته شوند، پای رکاب دشمن خدا  ـ یعنی عمر سعد و یزید ـ کشته شدند (و اتفاقاً تلفات بیشتری هم متحمل شدند.)

جُرم مردم کوفه چه بود؟/ یکی از عجیب‌ترین عبرت‌های عاشورا

جُرم مردم کوفه چه بود که خدا آنها را وادار کرد در مقابل امام حسین(ع) بایستند؟ جُرمشان این بود که یک جاهایی که باید در پای رکاب علی(ع) و امام حسن(ع) از جان و مال، مایه می‌گذاشتند؛ این کار را نکردند یا کم‌گذاشتند؛ تا حدی که امام حسن(ع) وادار به صلح شد و امیرالمؤمنین(ع) به آنها فرمود: «يَا أَشْبَاهَ‏ الرِّجَالِ‏ وَ لَا رِجَال‏...»(نهج البلاغه/خطبه27) سزای چنین مردمی این بود که خداوند با آنها کاری کرد که مجبور شوند در پای رکاب دشمن خدا (عمر سعد و یزید و ...) امام حسین(ع) را به شهادت برسانند و دچار ننگ و نکبت ابدی شوند. این یکی از عجیب‌ترین عبرت‌های عاشوراست.

اگر در جهاد در راه ولیِّ خدا کم بگذاریم، سرباز بی‌جیره و مواجب شیطان خواهیم شد

جهاد نکردن در راه ولیِ خدا خیلی خطرناک است، تا فرصت برای جهاد وجود دارد، باید این فرصت را غنیمت بشماریم؛ چرا که اگر در راه خدا و در راه ولیِ خدا جهاد نکنیم و در این راه کم‌بگذاریم، کارمان به جایی خواهد رسید که سرباز بی‌جیره و مواجب شیطان خواهیم شد.

چطور می‌شود که بعضی‌ها خودشان هم آمریکا و صهیونیست‌ها را قبول ندارند اما با این حال از جان و مال و آبرویشان به نفع آمریکا و اسرائیل هزینه می‌کنند؟! چرا بعضی‌ها کارشان به اینجا می‌رسد که آمریکا و اسرائیل از کار آنها خوشحال می‌شوند؟ دلیلش این است که یک روزی در راه خدا کم‌گذاشته‌اند؛ یک روزی در راه جبهه و جنگ کم‌گذاشته‌اند؛ یک روزی در راه ولیِ خدا کم گذاشته‌اند.

کسانی که یک زمانی در شعار «مرگ‌ بر آمریکا»، کم گذاشتند، الان کارهایی می‌کنند که تمام امید و آرزوی آمریکا و اسرائیل است و تبدیل شده‌اند به سرباز صهیونیست‌ها.

الان هم اگر ما در مبارزه با استکبار کم بگذاریم تاوان سنگینی خواهیم داد. چون اگر بابی برای جهاد در راه خدا باز شد و کسانی در این راه کم‌ بگذارند، اسیر شیطان خواهند شد؛ آن‌وقت چند برابر در راه شیطان زجر خواهند کشید و تاوانِ سختی خواهند داد. هر وقت خدا بخواهد که در راه او فداکاری کنیم، نباید فرصت را از دست بدهیم و نباید معطل کنیم، چرا که در غیر این‌صورت گرفتار نکبت خواهیم شد؛ و جهاد فرصتی است برای فرار از بزرگ‌ترین نکبت‌ها، لذا مبارزه با استکبار چیزی نیست که بخواهیم در مورد آن تعلل و تأمل کنیم.

هندی‌هایی که در مقابل انگلستان ایستادگی نکردند، به عنوان سرباز انگلیس  در نقاط دیگر دنیا کشته شدند

حتی اگر نخواهیم بر اساس سنن الهی به موضوع جهاد نگاه کنیم، بلکه از نگاه تجربی مسأله را بررسی کنیم، باز هم به نتایج جالبی می‌رسیم. اگر در مقابل زورگوهای عالم نایستیم و مبارزه نکنیم چه اتفاقی می‌افتد؟ یا زورگوها از ما برای جنگ با همدیگر استفاده خواهند کرد و یا اینکه زیرِ دست‌وپای دوتا زورگو که با هم می‌جنگند، لِه خواهیم شد.

باید نفَس زورگویان عالم را بگیریم چون در غیر این صورت تبدیل می‌شویم به سربازهای بی‌جیره و مواجب آنان. هنوز یادمان نرفته است که انگلیسی‌ها چگونه از سربازان هندی برای جنگ در نقاط مختلف دنیا(از جمله در ایران) استفاده می‌کردند. هندی‌هایی که در مقابل انگلستان ایستادگی نکردند مجبور شدند به عنوان سرباز انگلیسی‌‌ها در نقاط دیگر دنیا بجنگند و کشته شوند. و یا مثلاً اگر امکانش بود و مردم عزیز عراق علیه صدام قیام می‌کردند، آیا این‌قدر که تا به‌حال کشته داده‌اند، کشته می‌دادند؟

مردم ما پای رکاب امام خمینی(ع) جهاد کردند ولی انصافاً تعداد شهدای ما در هشت سال دفاع مقدس نسبتاً رقم پایینی است. (مقایسه کنید با تعداد تلفات صوانح طبیعی، رانندگی و...) در آن سوی میدان در زمان جنگ، صدام مدت سربازی را در عراق به هشت سال افزایش داده بود و بعد تعداد کشته‌ها و رنج و سختی مردم عراق در دوران جنگ را هم ببینید و مقایسه کنید...