*صحبتهای وزیر کار در بادی امر صحیح به نظر میرسند اما در این میانه نکته قابل تأملی وجود دارد و آن اینکه آیا همچنان میتوان با دعوت مردم به برگزاری جشن هستهای، ابراز سرور از عقد توافق هستهای و به صرف سخن گفتن و دل خوش کردن به جملهای که میگوید «دیوار تحریمها ترک برداشت»! به مسئله مشکلات ادعا شده و سایر وعدهها «دَر باغ سبز» نشان داد یا اینکه بعد از دو و نیم سال، موسم جستجو برای دستاوردهای ملموس فرا رسیده است؟!
به سخن دیگر اینکه اگرچه «سخن گفتن» میتواند بعنوان یک مقدمه ایجاد امید یا ناامیدی کند اما در ادامه کار حتماً پای چیزی به نام دستاوردهای ملموس هم به میان میآید و یقیناً آنگاه دیگر نمیتوان با حرف زدن و وعده دادن و تغییر آدرس باغ سبز چیزی را حل کرد.
چه اینکه در ضربالمثلهای ایرانی هم آمده است که با حلوا، حلوا گفتن دهانی شیرین نمیشود!
همچنین است که به نظر میرسد با توجه به ایجاد انتظارات و وعدههایی که طی دو و نیم سال گذشته از سوی جریان سیاسی خاص و برخی چهرههای دولتی در زمینه دستاوردهای توافق هستهای ایجاد و ارائه شده؛ دیگر کار از کار ساماندهی انتظارات ایجاد شده در زمینه توافق هستهای هم گذشته است و دولت محترم به جای گام گذاشتن در این راه بیپایان، خوبست که به وادی عمل و یا توضیح و استدلال قدم بگذارد.
متأسفانه دیده میشود که محافلی از وعده ۱۸۰ روزه برای بهتر شدن اوضاع و حتی تلویحاً از آمدن «ارزانی»! پس از این مدت سخن میگویند و گویا پس از آن نیز موعد گره خوردن دستاوردهای مذاکرات به نتیجه انتخابات مجلس دهم خواهد آمد...
مجدداً تأکید میشود که مسئولان محترم باید در زمینه دستاوردهای توافق هستهای، از التجا به سخن گفتن و توجیه بپرهیزند و در ادامه یا به سمت آوردن دستاوردهای مورد نظر خود بر سر سفرههای مردم حرکت کنند و یا درباره کامیابیها و ناکامیهای خود بصورتی مدلل و صریح با مردم سخن بگویند.
قصه تعجب افکار عمومی از بیدستاوردی یا کمدستاوردی نتایج توافق هستهای موقت در ژنو که ۲ سال قبل بوقوع پیوست نباید دوباره تکرار شود.