فیلم " کاری در ایران" مستندی است محصول آمریکا و آلمان که با سوژه قرار دادن بسکتبالیست مطرح آمریکایی با نام "کوین شپارد" سعی دارد تهاجم فرهنگی به ایران را صورت داده و با القای گزینه های ظاهرا صلح طلبانه و انسانی در قالب دوستی و مهربانی ملت ها، برنامه های سوء استفاده گرایانه خود را برای مخاطبین صادر نماید.
به گزارش پایگاه 598 به نقل از آوینی فیلم، فیلم "کاری در ایران" مستندی است محصول آمریکا و آلمان که با سوژه قرار
دادن بسکتبالیست مطرح آمریکایی با نام "کوین شپارد" سعی دارد تهاجم فرهنگی
به ایران را صورت داده و با القای گزینه های ظاهرا صلح طلبانه و انسانی در
قالب دوستی و مهربانی ملت ها، برنامه های سوء استفاده گرایانه خود را برای
مخاطبین صادر نماید.
داستان رخ داده در این مستند براساس حضور ورزشکار سیاهپوستی است که از آمریکا وارد ایران شده و برای حضور در تیم بسکتبال " لوله آ.اس شیراز" به این شهر می رود و در آن جا با ظاهری خوش و نوع ارتباطات نزدیکی که با مردمان شیرازی دارد، خود را به عنوان دوستدار مردمان نشان می دهد، اما این ها در واقع سوء تفاهمی بیش نخواهد بود و در ادامه شاهد دوستی های نامتعارف ۳ خانم با این ورزشکار هستیم و ارتباطاتی که با روی خوش خانواده آن ها مبنی بر پذیرایی از این مرد آمریکایی صورت می گیرد! که این روش مواجهه با بیگانه و شخصی نامحرم کاملا در تمایزی آشکار با دین و فرهنگ ما قرار دارد. از این رو ظاهر خوشنواز این فیلم را می توان بهانه ای برای ضربه زدن به کیان خانواده های ایرانی دانست و این که کارگردان با نمایش نوع زندگی موسوم به آمریکایی که براساس رابطه مندی عادی مردان و زنان بنا شده است، می خواهد فرهنگ بیگانه غرب را با فرهنگ اصیل ایرانی مترادف جلوه سازد!
با این دیدگاه آمادگی گروه سازنده از ابتدای حضور شپارد در ایران را باید پروژه ای در ادامه سلسله برنامه های تهاجم فرهنگی دانست و این بسکتبالیست مطرح را سوژه ای مناسب برای نمایاندن فرهنگی دروغین از حقیقت زیست مردمان ایران دانست و باز هم این نقش رسانه ها است که با کمترین امکانات و تنها با وسوسه حضور دوربین در خانه شپارد و در ملاقات های انجام داده اش، نقش اساسی را در عملیاتی کردن این پروژه بازی می کند. از این رو فیلم "کاری در ایران" را به جای این که در قالب موضوعی ورزشی بدانیم، باید آن را در راستای اثری سیاسی قلمداد کنیم و در این میان تیل شودِر، گارگردانی که متولد سیاتل آمریکا است اما در گوتینگن آلمان رشد کرده است، با تلفیق معجونی از هیجان ورزشی و نگاهی سیاسی، سعی دارد نگاه سیاست ورزانه خود را به تماشاگر دیکته کند. از طرفی این بسکتبالیست آمریکایی به عنوان ناجی تیم "لوله آ.اس" در فیلم جلوه گری کرده و همچون همه قهرمانان دیگر در آثار غربی، حلقه های پیروزی را برای گروه و افراد پیرامون فتح می کند!
مساله مهم دیگری که آن را می توان سرلوحه فیلم سیاسی زده "کاری در ایران" دانست، گفت و گوهای مغرضانه ای است که میان "کوین شپارد" با بانوان ایرانی صورت می گیرد و آن ها با گوشه و کنایه در مورد حجاب اجباری در ایران صحبت کرده و با شمایلی خارج از عرف یک بانوی ایرانی، آزادی حجاب را خواستار می شوند و شپارد همچون دوستی شفیق همراه با خنده های خود، نتیجه ای همراهی کننده برای مخاطب می یابد! این فیلم با کسب بودجه جمعی که طی کمپین ۵۰ روزه در وبسایت کیک استارتر فراهم شد، مبلغ ساخت خود را فراهم ساخت، آغازی دسیسه گرایانه که با ارائه مقاله ای چاپ شده در سال ۲۰۱۱ و مصاحبه تلویزیونی در سال ۲۰۱۲ در سی ان ان بین‌المللی، مجله آنلاین دفتر تهران و نشریه انگلیسی فیلمساز همراه بود و پس از پایان کمپین نیز فیلم تحت پوشش خبری وبلاگ پی "او وی" قرار گرفت تا با دسترسی راحت تر به دیدگان متصل گردد.
فیلم "کاری در ایران" به لحاظ ساختار فیلمنامه ای و خلاقیت تصویری هیچ مطلب جدیدی برای ارائه نداشته و همچون دیگر ساخته های مغرضانه غربی ها بر علیه ایران، تنها به واسطه نگاه دروغ پردازانه رسانه های بیگانه بر علیه ایران اسلامی قابل تحلیل می شود، آن جا که فرهنگ ستیزی و نمایشی ساختگی از اخلاق بانوی ایرانی در لایه ای دروغین با عنوان میهمان نوازی اصیل ایرانیان به تصویر در می آید! و از این رو فیلم ضعیفی چون "کاری در ایران" جهت غارتگری اذهان جهانی و با حمایت های همه جانبه سردمداران غربی عازم جشنواره لوس آنجلس شده و اکران هایی در شهرهای مانند نیویورک و بخشی از آلمان را دنبال می کند، همچنین در این راستا با بازیگری چهره هایی مشخص همچون کریستین امان‌پور، گلوریا استینم، مازیار جبرانی، کریم سجادپور و تهیه کننده آبیگائل دیزنی به هیاهوی پخش می رسد. جالب این که همسر جناب کارگردان نیز زنی با اصالت ایرانی است و "سارا نجومی" مسبب اصلی جریان افتادن این پروژه بین المللی برای چهره پردازی دستکاری شده از بانوان است.
فیلم "کاری در ایران"، مربوط به حضور شپارد در مابین سال های ۲۰۰۸ تا ۲۰۰۹ در شیراز بوده و بیشتر حول ماجرای این بسکتبالیست با سه زن تمرکز دارد که تلاش دارند شرایطی نابسامان از اوضاع داخلی را به نگاه خارجی برسانند! سر گروه این زن ها، هیلدا نام دارد که آغاز آشنایی با این بسکتبالیست را از یک مطب فیزیوتراپی آغاز کرده و هنگامی که شپارد برای درمان مچ پای پیچ خورده‌اش به درمانگاه مراجعه می کند، گفته هایشان مبنی بر نزدیکی فرهنگ امروز ایرانی ها با آمریکایی ها آغاز می گردد! از این طریق دوستی های این زنان با شپارد شرایطی برای مطرح کردن تصاد برخورد مسئولین با نگاه مردمان ایرانی فراهم کرده و از این طریق با شانتاژ تصویری می خواهند طوری وانمود کنند که در ایران علیه زنان تبعیض های جنسیتی وجود دارد! مساله ای که به راحتی و از لحن تصنعی و ساختگی ها دیالوگ ها می توان دروغ بودن آن را تشخیص داد.
داستان رخ داده در این مستند براساس حضور ورزشکار سیاهپوستی است که از آمریکا وارد ایران شده و برای حضور در تیم بسکتبال " لوله آ.اس شیراز" به این شهر می رود و در آن جا با ظاهری خوش و نوع ارتباطات نزدیکی که با مردمان شیرازی دارد، خود را به عنوان دوستدار مردمان نشان می دهد، اما این ها در واقع سوء تفاهمی بیش نخواهد بود و در ادامه شاهد دوستی های نامتعارف ۳ خانم با این ورزشکار هستیم و ارتباطاتی که با روی خوش خانواده آن ها مبنی بر پذیرایی از این مرد آمریکایی صورت می گیرد! که این روش مواجهه با بیگانه و شخصی نامحرم کاملا در تمایزی آشکار با دین و فرهنگ ما قرار دارد. از این رو ظاهر خوشنواز این فیلم را می توان بهانه ای برای ضربه زدن به کیان خانواده های ایرانی دانست و این که کارگردان با نمایش نوع زندگی موسوم به آمریکایی که براساس رابطه مندی عادی مردان و زنان بنا شده است، می خواهد فرهنگ بیگانه غرب را با فرهنگ اصیل ایرانی مترادف جلوه سازد!
با این دیدگاه آمادگی گروه سازنده از ابتدای حضور شپارد در ایران را باید پروژه ای در ادامه سلسله برنامه های تهاجم فرهنگی دانست و این بسکتبالیست مطرح را سوژه ای مناسب برای نمایاندن فرهنگی دروغین از حقیقت زیست مردمان ایران دانست و باز هم این نقش رسانه ها است که با کمترین امکانات و تنها با وسوسه حضور دوربین در خانه شپارد و در ملاقات های انجام داده اش، نقش اساسی را در عملیاتی کردن این پروژه بازی می کند. از این رو فیلم "کاری در ایران" را به جای این که در قالب موضوعی ورزشی بدانیم، باید آن را در راستای اثری سیاسی قلمداد کنیم و در این میان تیل شودِر، گارگردانی که متولد سیاتل آمریکا است اما در گوتینگن آلمان رشد کرده است، با تلفیق معجونی از هیجان ورزشی و نگاهی سیاسی، سعی دارد نگاه سیاست ورزانه خود را به تماشاگر دیکته کند. از طرفی این بسکتبالیست آمریکایی به عنوان ناجی تیم "لوله آ.اس" در فیلم جلوه گری کرده و همچون همه قهرمانان دیگر در آثار غربی، حلقه های پیروزی را برای گروه و افراد پیرامون فتح می کند!
مساله مهم دیگری که آن را می توان سرلوحه فیلم سیاسی زده "کاری در ایران" دانست، گفت و گوهای مغرضانه ای است که میان "کوین شپارد" با بانوان ایرانی صورت می گیرد و آن ها با گوشه و کنایه در مورد حجاب اجباری در ایران صحبت کرده و با شمایلی خارج از عرف یک بانوی ایرانی، آزادی حجاب را خواستار می شوند و شپارد همچون دوستی شفیق همراه با خنده های خود، نتیجه ای همراهی کننده برای مخاطب می یابد! این فیلم با کسب بودجه جمعی که طی کمپین ۵۰ روزه در وبسایت کیک استارتر فراهم شد، مبلغ ساخت خود را فراهم ساخت، آغازی دسیسه گرایانه که با ارائه مقاله ای چاپ شده در سال ۲۰۱۱ و مصاحبه تلویزیونی در سال ۲۰۱۲ در سی ان ان بین‌المللی، مجله آنلاین دفتر تهران و نشریه انگلیسی فیلمساز همراه بود و پس از پایان کمپین نیز فیلم تحت پوشش خبری وبلاگ پی "او وی" قرار گرفت تا با دسترسی راحت تر به دیدگان متصل گردد.
فیلم "کاری در ایران" به لحاظ ساختار فیلمنامه ای و خلاقیت تصویری هیچ مطلب جدیدی برای ارائه نداشته و همچون دیگر ساخته های مغرضانه غربی ها بر علیه ایران، تنها به واسطه نگاه دروغ پردازانه رسانه های بیگانه بر علیه ایران اسلامی قابل تحلیل می شود، آن جا که فرهنگ ستیزی و نمایشی ساختگی از اخلاق بانوی ایرانی در لایه ای دروغین با عنوان میهمان نوازی اصیل ایرانیان به تصویر در می آید! و از این رو فیلم ضعیفی چون "کاری در ایران" جهت غارتگری اذهان جهانی و با حمایت های همه جانبه سردمداران غربی عازم جشنواره لوس آنجلس شده و اکران هایی در شهرهای مانند نیویورک و بخشی از آلمان را دنبال می کند، همچنین در این راستا با بازیگری چهره هایی مشخص همچون کریستین امان‌پور، گلوریا استینم، مازیار جبرانی، کریم سجادپور و تهیه کننده آبیگائل دیزنی به هیاهوی پخش می رسد. جالب این که همسر جناب کارگردان نیز زنی با اصالت ایرانی است و "سارا نجومی" مسبب اصلی جریان افتادن این پروژه بین المللی برای چهره پردازی دستکاری شده از بانوان است.
فیلم "کاری در ایران"، مربوط به حضور شپارد در مابین سال های ۲۰۰۸ تا ۲۰۰۹ در شیراز بوده و بیشتر حول ماجرای این بسکتبالیست با سه زن تمرکز دارد که تلاش دارند شرایطی نابسامان از اوضاع داخلی را به نگاه خارجی برسانند! سر گروه این زن ها، هیلدا نام دارد که آغاز آشنایی با این بسکتبالیست را از یک مطب فیزیوتراپی آغاز کرده و هنگامی که شپارد برای درمان مچ پای پیچ خورده‌اش به درمانگاه مراجعه می کند، گفته هایشان مبنی بر نزدیکی فرهنگ امروز ایرانی ها با آمریکایی ها آغاز می گردد! از این طریق دوستی های این زنان با شپارد شرایطی برای مطرح کردن تصاد برخورد مسئولین با نگاه مردمان ایرانی فراهم کرده و از این طریق با شانتاژ تصویری می خواهند طوری وانمود کنند که در ایران علیه زنان تبعیض های جنسیتی وجود دارد! مساله ای که به راحتی و از لحن تصنعی و ساختگی ها دیالوگ ها می توان دروغ بودن آن را تشخیص داد.
اخبار ویژه
نظرات بینندگان
جدیدترین اخبار پربازدید ها
