در دیدار هزاران نفر از زنان و دختران؛
چطور است كه دوستان وزارت ارشاد و سازمان سينمايي خودشان را موظف و مقيد به دعوت از كساني مانند بهمن قبادي، فرمان‌آرا، كاهاني، دُرميشيان و... مي‌دانند اما فيلمسازان ارزشي و دغدغه‌مندي كه حتي در راه انقلاب و نظام متحمل هزينه‌هاي مادي، معنوي، جسمي و... شده‌اند، به‌رغم داشتن طرح‌هاي متعدد و البته جذاب بايد خانه‌نشين باشند!؟
به گزارش پایگاه 598 به نقل از روزنامه جوان، حجت‌الله ايوبي، رئيس سازمان
سينمايي وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامي چند روز پيش طي مصاحبه‌اي با روزنامه
«وال استريت ژورنال» با هدف بررسي و تأثير رفع تحريم‌هاي غيرقانوني بر
سرنوشت سينماگران و فيلمسازان كشورمان، مشخصاً با نام بردن از «جعفر پناهي»
و «بهمن‌قبادي» گفته است: «ما تمام فيلمسازان را به كار كردن تشويق
مي‌كنيم. مخصوصاً كساني كه در زمان دولت قبلي كار نكردند. درها براي بازگشت
او(بهمن قبادي) به ايران و كار باز است.»
اين روزها پرتكرار‌ترين كلمات در گعده‌ها و افواه مردم مربوط به بحث توافق هسته‌اي و تأثير رفع تحريم‌ها بر حوزه‌هاي مختلف و متنوع از «آبِ‌خوردن» تا توليد و صنعت و حتي عرصه فيلمسازي است. حجت‌الله ايوبي رئيس سازمان سينمايي و معاون وزير فرهنگ و ارشاد اسلامي در گفت‌و‌گو با خبرنگار روزنامه «وال استريت ژورنال» به بهانه تأثير توافق هسته‌اي بر سينماي ايران و به‌خصوص بر شرايط دو سينماگر يعني «جعفر پناهي» (محكوم امنيتي به دليل اقدام عليه كشور و مردم در جريان فتنه88) و «بهمن قبادي» (كارگردان فيلم ضدانقلاب و موهن «فصل كرگدن» كه در آن مأموران كشورمان را زناكار و هوس باز جلوه مي‌دهد)، در پاسخ به وي مي‌گويد: «اگر قبل از اين سينماي ايران مي‌توانست از پنجره وارد دنيا بشود با توجه به شرايط فعلي مي‌توان از در اصلي وارد شد. ما تمام فيلمسازان را به كار كردن تشويق مي‌كنيم. مخصوصاً كساني كه در زمان دولت قبلي كار نكردند.» گره زدن تحريم‌ها به اوضاع اسفناك امروز سينماي كشورمان كه مولود بي‌برنامگي و نداشتن يك استراتژي و چشم‌انداز بلندمدت مسئولان وزارت ارشاد است همانقدر خنده‌آور و بهت‌انگيز است كه خبر ساخت و توليد 14 فيلم دفاع مقدسي در 17 ماه توسط همين دوستان ديپلمات ديروز موجبات خنده و نشاط منتقدان و رسانه‌هاي ارزشي را فراهم كرد.
ايوبي در اين گفت‌و‌گو سعي دارد كه فضاي «پسا تحريم» را دوران تولد و زايش يك «اتوپياي» سرشار از مواهب و گشايش‌هاي كم‌نظير جلوه داده و ترسيم كند. وي با آوردن تشبيه جالب ورود سينماي ايران از طريق در اصلي به جاي پنجره در شرايط فعلي، مشخص نمي‌كند كه منظورش از اين مسئله چيست. به‌رغم مدعاي عجيب رئيس سازمان سينمايي درباره اوضاع سينماي كشورمان تا قبل از توافق هسته‌اي كه به نوعي نشان‌دهنده وجود تنگناهاي بين‌المللي براي سينما و سينماگران است، به لطف تساهل و تغافل دوستان در وزارت ارشاد نسبت به تحفظ «پوزيشن انتلكتوئليته»شان، سينماگران هر نوع فيلم سخيف، موهن، سياه‌نمايانه و گاه ضدنظام را در داخل كشور با هزينه بيت‌المال مسلمين توليد مي‌كنند. جالب‌تر اينكه اكثر قريب به اتفاق همين توليدات مشكل‌دار كه برخي با مجوز و برخي حتي بدون مجوز توليد مي‌شوند با برپايي يك تور «جشنواره‌گردي» توسط فيلمساز، آثارشان را در جشنواره‌هاي مختلف عرضه مي‌كنند.
رئيس سازمان سينمايي در ادامه اظهار مي‌دارد: جعفر پناهي يك مورد خاص است چون تنها فيلمساز ايراني است كه مشكل قضايي دارد و دولت و وزارت ارشاد كاري از دستش برنمي‌آيد. از طرف خودم و دستگاه قضايي به دنبال راه‌حلي هستيم تا به شكل قانوني راه‌حلي براي مورد آقاي پناهي پيدا كنيم. با توجه به اظهارات ايوبي مشخص مي‌شود كسي مثل جعفر پناهي كه به جهت دشمني‌اش با نظام و مردم كشورمان به زندان و 20 سال عدم هرگونه فعاليت فرهنگي، هنري، نويسندگي و... محكوم شده، چطور مي‌تواند سه فيلم بسازد و آنها را به جشنواره‌هاي خارجي بفرستد و جايزه هم بگيرد!
نكته ديگر در رابطه با اظهارات رئيس سازمان سينمايي اينكه وي از فيلمسازي با پرونده و شناسنامه مشخص فيلمسازي‌اش عليه نظام و حاكميت است جهت فيلم ساختن دعوت مي‌كند. نسبت به صحبت‌هاي ايوبي دو فرضيه مفروض است؛ نخست اينكه رئيس سازمان سينمايي از پيشينه و سابقه توليدات اين كارگردان ضدنظام بي‌خبر است كه اگر چنين باشد واي به حال فرهنگ و هنر! فرض دوم اين است كه ايوبي از سابقه اين فيلمساز معاند باخبر است و با علم به نوع نگاه و اعتقادات وي كه در آثارش متجلي و منعكس مي‌شود، دعوت به حضور در ايران و فيلمسازي از كيسه بيت‌المال مسلمين مي‌نمايد كه در اين صورت چنين كسي نبايد در جايگاه مهمي مثل رياست سازمان سينمايي وزارت ارشاد دولت انقلاب اسلامي حضور داشته باشد. نكته آخر اينكه، چطور است كه دوستان وزارت ارشاد و سازمان سينمايي خودشان را موظف و مقيد به دعوت از كساني مانند بهمن قبادي، فرمان‌آرا، كاهاني، دُرميشيان و... مي‌دانند اما فيلمسازان ارزشي و دغدغه‌مندي كه حتي در راه انقلاب و نظام متحمل هزينه‌هاي مادي، معنوي، جسمي و... شده‌اند، به‌رغم داشتن طرح‌هاي متعدد و البته جذاب بايد خانه‌نشين باشند!؟
اين روزها پرتكرار‌ترين كلمات در گعده‌ها و افواه مردم مربوط به بحث توافق هسته‌اي و تأثير رفع تحريم‌ها بر حوزه‌هاي مختلف و متنوع از «آبِ‌خوردن» تا توليد و صنعت و حتي عرصه فيلمسازي است. حجت‌الله ايوبي رئيس سازمان سينمايي و معاون وزير فرهنگ و ارشاد اسلامي در گفت‌و‌گو با خبرنگار روزنامه «وال استريت ژورنال» به بهانه تأثير توافق هسته‌اي بر سينماي ايران و به‌خصوص بر شرايط دو سينماگر يعني «جعفر پناهي» (محكوم امنيتي به دليل اقدام عليه كشور و مردم در جريان فتنه88) و «بهمن قبادي» (كارگردان فيلم ضدانقلاب و موهن «فصل كرگدن» كه در آن مأموران كشورمان را زناكار و هوس باز جلوه مي‌دهد)، در پاسخ به وي مي‌گويد: «اگر قبل از اين سينماي ايران مي‌توانست از پنجره وارد دنيا بشود با توجه به شرايط فعلي مي‌توان از در اصلي وارد شد. ما تمام فيلمسازان را به كار كردن تشويق مي‌كنيم. مخصوصاً كساني كه در زمان دولت قبلي كار نكردند.» گره زدن تحريم‌ها به اوضاع اسفناك امروز سينماي كشورمان كه مولود بي‌برنامگي و نداشتن يك استراتژي و چشم‌انداز بلندمدت مسئولان وزارت ارشاد است همانقدر خنده‌آور و بهت‌انگيز است كه خبر ساخت و توليد 14 فيلم دفاع مقدسي در 17 ماه توسط همين دوستان ديپلمات ديروز موجبات خنده و نشاط منتقدان و رسانه‌هاي ارزشي را فراهم كرد.
ايوبي در اين گفت‌و‌گو سعي دارد كه فضاي «پسا تحريم» را دوران تولد و زايش يك «اتوپياي» سرشار از مواهب و گشايش‌هاي كم‌نظير جلوه داده و ترسيم كند. وي با آوردن تشبيه جالب ورود سينماي ايران از طريق در اصلي به جاي پنجره در شرايط فعلي، مشخص نمي‌كند كه منظورش از اين مسئله چيست. به‌رغم مدعاي عجيب رئيس سازمان سينمايي درباره اوضاع سينماي كشورمان تا قبل از توافق هسته‌اي كه به نوعي نشان‌دهنده وجود تنگناهاي بين‌المللي براي سينما و سينماگران است، به لطف تساهل و تغافل دوستان در وزارت ارشاد نسبت به تحفظ «پوزيشن انتلكتوئليته»شان، سينماگران هر نوع فيلم سخيف، موهن، سياه‌نمايانه و گاه ضدنظام را در داخل كشور با هزينه بيت‌المال مسلمين توليد مي‌كنند. جالب‌تر اينكه اكثر قريب به اتفاق همين توليدات مشكل‌دار كه برخي با مجوز و برخي حتي بدون مجوز توليد مي‌شوند با برپايي يك تور «جشنواره‌گردي» توسط فيلمساز، آثارشان را در جشنواره‌هاي مختلف عرضه مي‌كنند.
رئيس سازمان سينمايي در ادامه اظهار مي‌دارد: جعفر پناهي يك مورد خاص است چون تنها فيلمساز ايراني است كه مشكل قضايي دارد و دولت و وزارت ارشاد كاري از دستش برنمي‌آيد. از طرف خودم و دستگاه قضايي به دنبال راه‌حلي هستيم تا به شكل قانوني راه‌حلي براي مورد آقاي پناهي پيدا كنيم. با توجه به اظهارات ايوبي مشخص مي‌شود كسي مثل جعفر پناهي كه به جهت دشمني‌اش با نظام و مردم كشورمان به زندان و 20 سال عدم هرگونه فعاليت فرهنگي، هنري، نويسندگي و... محكوم شده، چطور مي‌تواند سه فيلم بسازد و آنها را به جشنواره‌هاي خارجي بفرستد و جايزه هم بگيرد!
نكته ديگر در رابطه با اظهارات رئيس سازمان سينمايي اينكه وي از فيلمسازي با پرونده و شناسنامه مشخص فيلمسازي‌اش عليه نظام و حاكميت است جهت فيلم ساختن دعوت مي‌كند. نسبت به صحبت‌هاي ايوبي دو فرضيه مفروض است؛ نخست اينكه رئيس سازمان سينمايي از پيشينه و سابقه توليدات اين كارگردان ضدنظام بي‌خبر است كه اگر چنين باشد واي به حال فرهنگ و هنر! فرض دوم اين است كه ايوبي از سابقه اين فيلمساز معاند باخبر است و با علم به نوع نگاه و اعتقادات وي كه در آثارش متجلي و منعكس مي‌شود، دعوت به حضور در ايران و فيلمسازي از كيسه بيت‌المال مسلمين مي‌نمايد كه در اين صورت چنين كسي نبايد در جايگاه مهمي مثل رياست سازمان سينمايي وزارت ارشاد دولت انقلاب اسلامي حضور داشته باشد. نكته آخر اينكه، چطور است كه دوستان وزارت ارشاد و سازمان سينمايي خودشان را موظف و مقيد به دعوت از كساني مانند بهمن قبادي، فرمان‌آرا، كاهاني، دُرميشيان و... مي‌دانند اما فيلمسازان ارزشي و دغدغه‌مندي كه حتي در راه انقلاب و نظام متحمل هزينه‌هاي مادي، معنوي، جسمي و... شده‌اند، به‌رغم داشتن طرح‌هاي متعدد و البته جذاب بايد خانه‌نشين باشند!؟
اخبار ویژه
بحران انرژی در سایه اختلافات نفت و نیرو؛
سکوت اصلاحطلبان
پشت پرده و واقعیت سفر پزشکیان به مصر چیست؟
نظرات بینندگان
جدیدترین اخبار پربازدید ها
