شاهکار نقل و انتقالاتی پرسپولیس

دیگر البته فایده‌ای ندارد که هی بگوییم آقای سرمربی فلان بازیکن را می‌خواست و بهمانی را رد کرده بود. چه اهمیتی دارد که بدانیم شعبانی و انصاری و مازادهای فصل پیش را باشگاه چطور به برانکو تحمیل کرد؟

گفتن‌های ما چه سودی دارد وقتی باشگاه‌نشین‌ها نقش کبک را به خود گرفته و در قبال نیازهای پرسپولیس و خواسته‌های سرمربی این تیم از دوستان‌شان بازیکن می‌خرند؟ دیگر حتی نمی‌خواهیم بشماریم بازیکنانی را که باشگاه برای پرسپولیس برگزید و تعدادشان از بازیکنان منتخب برانکو خیلی بیشتر است.

آخرین شاهکارهای باشگاه همین محمدباقر شعبانی و محمد انصاری بودند که گویا حامیانشان در باشگاه پرسپولیس آنقدر قدرتمند هستند که حتی نظر برانکو را برای جذب بازیکنان موردنظرش تحت تاثیر قرار بدهند.

وقتی برانکو دنبال یک مدافع چپ تخصصی می‌گشت، یکی از اعضای فوتبالی هیات‌مدیره ضرغام اسماعیل را به او معرفی کرد و مذاکره‌ها از همان موقع آغاز شد و البته تا امروز این مذاکره‌ها ناکام مانده است.

چرایش را مسئولان باشگاه پرسپولیس بهتر از هر کسی می‌دانند. همان مسئولانی که علاقه‌شان به ضرغام به یکباره از دست رفت و ترجیح دادند محمد لامی‌نژاد و محمد انصاری را به کادر فنی معرفی کنند. حتی این دو بازیکن را با پرسپولیس به ترکیه فرستادند که انگار انصاری از حمایت بیشتری برخوردار بوده که او را پذیرفته‌اند.

این بازیکن که در سابقه‌اش بازی در استقلال، فجرسپاسی و شهرداری تبریز را دیده‌ایم، به لامی‌نژاد که از صنعت نفت آبادان آمده ترجیح داده شد و روز دوشنبه به تهران بازگشت تا پیش از پایان فصل نقل و انتقالات قراردادش را امضا کند. قراردادی دو ساله که دوشنبه شب امضا شد تا ادعای سرپرست باشگاه پرسپولیس را یک بار دیگر به یاد بیاوریم و حسرت بخوریم.

در روزهای مذاکره با چپ پای عراقی، طاهری ادعا کرده بود که اگر با ضرغام به توافق نرسند، بازیکنی بزرگ‌تر و بهتر از او را جذب خواهند کرد. منظور او شاید همین انصاری بوده که حتی گوگل هم درخواست‌های متعددمان برای پیدا کردن عکسی کوچک از او را بی‌پاسخ می‌گذارد.

بدتر از بی‌نام و نشان بودن انصاری اما این است که می‌دانیم پرسپولیس برای او تنها مشتری بوده. انصاری بعد از ترک اجباری تیم شهرداری تبریز و به خاطر نداشتن پیشنهاد، تصمیم به خداحافظی از فوتبال گرفته بود که به یکباره شانس در خانه‌اش را زد و او را به پرسپولیس آورد. آن هم با قراردادی دو ساله.

با حمایت هر مسئولی که بود، انصاری قرمزپوش شد تا یکی از سهمیه‌های بزرگسال پرسپولیس بیهوده از دست برود. می‌گوییم بیهوده چون برانکو همانطور که پیش‌تر به دوستانش گفته بود به بازیکنان تحمیلی باشگاه بازی نخواهد داد، برای استفاده از انصاری هم برنامه‌ای ندارد.

به قول خودش: «حاتمی، حیدریه و انصاری می‌توانند در دفاع چپ بازی کنند اما انصاری و حیدریه دیر به تیم رسیدند و تمرین‌های کمی داشته‌اند.»

این یعنی که آقای سرمربی ترجیح می‌دهد به دیگر بازیکن تحمیلی باشگاه یعنی بابک حاتمی در یک پست غیرتخصصی اعتماد کند اما اختیار دفاع چپ تیمش را ندهند دست جوان‌ کم‌تجربه‌ای همچون انصاری.

او البته چاره‌ای جز اعتماد کردن به گزینه‌های منتخب باشگاه ندارد. برانکو بازیکنان تحمیلی زیادی را پذیرفت اما به خاطر نخواستن سیدجلال و انصاری‌فرد همچنان از سوی هواداران مورد انتقاد است و در عین حال، نمی‌خواهد بیش از این به خواسته‌های باشگاه تن بدهد.

به همین خاطر لوبوس هانزل را که باشگاه برای دفاع چپ پیشنهاد داده، نپذیرفت. بازیکن 28 ساله‌ای که سابقه یک بازی در تیم‌ملی اسلواکی را دارد و البته طی 4 سال، تنها یک بازی برای شالکه انجام داده است. این بازیکن در تیم‌هایی از ارمنستان، چک و لهستان هم بازی کرده است.