«از لاک جیغ تا خدا»؛ تجربه‌ای موفق برای انتقال‌ مفاهیم‌ دینی‌ به‌ نسل‌ جوان

به گزارش سرویس نقد رسانه پایگاه 598، از لاک جیغ تا خدا عنوان برنامه ای با محوریت تغییر و تحول شخصیت انسان است که در هر قسمت داستان زندگی یک نفر را روایت می کند. آدم هایی که هر روز در کوچه و خیابان از کنار ما رد می شوند اما روزمرگی و درگیری های زندگی اجازه تفکر درباره سرنوشت شان را به ما نمی دهد.

از لاک جیغ تا خدا مستند کوتاهی است که در ایام ماه مبارک رمضان هر روز از شبکه دو پخش می شود. در هر قسمت یک مهمان داستان زندگی اش را تعریف می کند و با خاطره گویی درباره گذشته اش نشان می دهد که چگونه حجاب چادر را انتخاب کرده است. مهمان برنامه با تعریف کردن خاطرات گذشته، طرز فکرش را قبل از محجبه شدن و بعد از آن شرح می دهد. برنامه فوق با محوریت حجاب به عنوان مهمترین نکته در ظاهر انسان نشان می دهد که مهمان های برنامه انتخاب حجاب و ظاهر معقول چگونه به سمت مذهب و شناخت بیشتر خدا می روند.

ساختار و کلیت برنامه به شکل محسوسی ساده است تا جایی که ساخت آن به نظر اسان می آید اما بر اساس گفته خود تولید کنندگان این برنامه لاک جیغ حاصل تحول شخصیتی سازنده این برنامه  است. تا جایی که وی خود را یک لاک جیغی معرفی می کند. کارگردان اثر در زمانی که دانشجوی دانشگاه سوره بوده است با رفتن به بسیج دانشجویی و دیدن کسانی که در آن فضا متحول شده اند ایده نشان دادن تغییر در وجود این افراد شکل گرفته است. اولین سری این مجموعه در بهمن ماه سال گذشته روی آنتن رفت. اما ساعت پخش نامناسب و عواملی مثل تبلیغ کم و پخش یک قسمت در هفته موجب شد کار فوق زیاد دیده نشود. اما با شروع ماه رمضان و پخش هر روز ، این برنامه توانست کم کم جای خود را در بین مخاطبان نوجوان باز کند.

اشاره شد که این برنامه ساختار کاملا ساده ای دارد و در شروع برنامه مجری ها درباره سوژه هر قسمت با هم گفتگو می کنند و بعد از آن به سراغ مهمان برنامه رفته تا داستان زندگی خود را برای بیننده تعریف کند. بیشتر برنامه های گفتگو محور دنیا به سمت سادگی در ظاهر و دکور برنامه رفته اند و بیشتر از گذشته به سوژه های برنامه و حرفی که به مخاطب می زنند تکیه می کنند.

این سادگی که بخشی از آن به محدودیت های سیما مربوط می شود، قسمتی هم خواست کارگردان برنامه است. تا جایی که از آوردن کارشناس هم خودداری می کند و در توضیح این مسئله متذکر می شود که قصد ما ساختن برنامه برای مخاطب نوجوان و جوان بوده است. مخاطبی که به اندازه کافی همه جا نصیحت می شود اما اگر تجربیات هم سن و سالان خودش را مستقیما بشنود مطمئنا تاثیر بیشتری می گیرد. البته فقدان کارشناس را نمی توان یک ضعف بزرگ دانست اما اگر روی جملات ابتدایی مجری ها بیشتر کار میشد مطمئنا اثرگذاری بیشتری داشت تا اینکه سه مجری برنامه بعضی از جاها انگار فقط با هم خوش و بش می کنند تا زمانی بگذرد و بعد به سمت خانه مهمان برنامه بروند.

اما انتقادی که اثر کارشناسان به این برنامه گرفته اند این است که در برنامه های مستند اصل ارائه مدرک به عنوان موضوعی مهم پذیرفته شده است. اما در این برنامه فقط به خاطره گویی بسنده شده و مدرکی برای اثبات حرف های مهمان به بیننده داده نمی شود. برای ساخت مستند مطمئنا ارائه دلیل و مدرک موضوعی مهم و غیرقابل انکار است. اگر با دوستان یا خانواده مهمان برنامه هم صحبت میشد اثر بیشتر روی بیننده می گذاشت وگرنه این انتظار که بیننده هر حرفی را باور کند توقعی غیرقابل قبول و ساده انگارانه است.

در پایان یادآور می شویم برنامه مذکور با روایت ساده توانسته است جز ده برنامه پرطرفدار سیما در ماه رمضان شود. شاید بتوان این سادگی را در کنار صداقت مهمان ها در بیان سیر تحول شخصیت شان را به عنوان برگ برنده این برنامه برشمرد. امید است که رسانه ملی باز هم به هنرمندان جوان توجه کند و البته این هنرمندان هم فقط به دنبال تجربه کردن نباشند که مطمئنا استفاده درست از زبان هنر در بیان ارزش ها و دغدغه های یک هنرمند اثرگذاری بیشتری در ذهن مخاطب می گذارد.