پس از آن روزهای فراموش نشدنی قفس توری سرخهای به دروازهبانهایی نظیر حسن رودباریان، مهدی واعظی، علیرضا حقیقی و رحمان احمدی بهترین دروازهبانهای ایرانی و ساشا ایلیچ و آسمیر آودوکیچ بهترین خارجیهای سپرده شد اما هیچکدام نتوانستند به اندازه عابدزاده دروازهبان ششدانگ و مطمئنی باشند، هرچند آودوکیچ توانست روزهای خوبی را در جمع سرخپوشان سپری کند اما هیچکس برای تمدید قرارداد این دروازهبان تلاش نکرد.
البته اوج فاجعه در فصل ۹۰-۹۱ رخ داد که علیرضا حقیقی، میثاق معمارزاده و حسین هوشیار تیم پرستاره پرسپولیس را برباد دادند تا درنهایت فصل بعد از آن، «مانوئل خوزه» تازه وارد برای رفع این مشکل بزرگ یک دروازهبان برزیلی به نام نیلسون کوردوبا را به پرسپولیس آورد، دروازهبانی که هرچند نقاط ضعفی داشت اما حداقل دو فصل عملکرد قابل قبولی ارائه کرد تا به چهره محبوبی میان هواداران مبدل شود.
در آغاز لیگ چهاردهم اما علی دایی سوشا مکانی را برای تقویت دروازهبانی پرسپولیس به خدمت گرفت، انتخابی که با انتقادهای بسیار همراه شد و درنهایت همین مساله ضربات بزرگی به پرسپولیس زد. با رفتن دایی و آمدن درخشان، نیلسون کم کم جایگاهش را از دست داد و در نیم فصل، با تصمیمی اشتباه از پرسپولیس جدا شد تا دروازه سرخپوشان تا پایان فصل به پاشنه آشیل این تیم تبدیل شود.
قفس توری پرسپولیس همچنان لرزان
یکی
از شاخصههای تیمی موفق که بتواند مدعی قهرمانی باشد، داشتن دروازهبان
مطمئن و ششدانگ است؛ موضوعی که مشکل اصلی پرسپولیس در فصل گذشته بود و
نگرانیهای بسیاری از تکرار آن در فصل آینده وجود دارد.
در این سالها سرخپوشان برخلاف رقیب سنتی خود یعنی استقلال که دروازهبانهای خوبی از جمله سیدمهدی رحمتی و وحید طالبلو را در اختیار داشته، قفس توریشان همچنان لرزان است و نتوانستند یک دروازهبان ششدانگ را برای حراست از آن به خدمت بگیرند.
امسال هم این رویه ادامه دارد زیرا سوشا مکانی دروازهبان اول است و هنوز وضعیت سایر دروازهبانها مشخص نیستند. هرچند بحث جذب پاشنکو دروازهبان پیشین ملوان برای مقطعی مطرح شد اما این انتقال جدی نشد تا همچنان نگرانیها در این بخش وجود داشته باشد. ضمن اینکه حضور حامد لک در باشگاه پرسپولیس و حتی جذب این دروازهبان هم نمیتواند درمان این مشکل سرخپوشان باشد چرا که وی فصل گذشته یکی از دلایل ناکامی تراکتورسازی در آسیا و از دست رفتن قهرمانی لیگ برتر بود.
برانکو ایوانکوویچ در زمان هدایت تیم ملی ایران هم تنها به ابراهیم میرزاپور اطمینان کامل داشت و در تمام مسابقات از او استفاده کرد، دروازهبانی که هرچند عملکرد قابل قبولی داشت اما چندان مطمئن نبود و در جام جهانی هم اشتباهاتی داشت که در نهایت به ضرر تیم ملی ایران شد. در آن روزها دروازهبانهای دیگر همچون حسن رودباریان، وحید طالبلو و حتی رحمتی کمتر فرصت عرض اندام پیدا کردند تا در نهایت تیم ملی در این بخش با یک خلا روبرو شود.
حالا انگار داستان تیم ملی در حال تکرار شدن در پرسپولیس است و پروفسور فوتبال قصد دارد در این فصل تنها به هنرنماییهای سوشا مکانی دل ببندد، اتفاقی که میتواند تبعات بدی برای سرخپوشان داشته و زمینهساز تکرار مشکلان فصل قبل شود.
محرومیت سوشا فراموش نشو
سرمربی
پرسپولیس حتی به درخواست مدیران این باشگاه برای جذب یک دروازهبان مطمئن،
اعلام کرد «سوشا دروازهبان اول من است و برای اینکه روحیهاش پائین
نیاید، یک دروازهبان برای نشستن روی نیمکت جذب کنید» و این تصمیم قطعا به
ضرر این تیم مدعی قهرمانی یا آسیایی شدن خواهد بود.
تجربه نشان داده که سوشا نمیتواند در طول فصل، یک دروازهبان مطمئن باشد و اشتباهات کمرشکنی دارد، موضوعی که در بازی پرسپولیس با نفت تهران و فولادخوزستان و دیدارهای خارج از خانه این تیم در لیگ قهرمانان بیش از حد نمود پیدا کرد و باعث شد سرخپوشان امتیاز بازیهای مهمی را به راحتی از دست بدهند.
هرچند کاری به مسائل و مشکلات حاشیهای سوشا مکانی نداریم که درجای خود قابل بررسی است اما اینکه تنها پرسپولیس در این فصل بخواهد روی سوشا مکانی حساب کند و یک دروازهبان مطمئن دیگر را به خدمت نگیرد، یک اشتباه بزرگ است که آینده روشنی را برای این تیم رقم نخواهد زد.
برانکو ایوانکوویچ و مدیران باشگاه پرسپولیس این نکته مهم را هم فراموش نکنند که سوشا مکانی در ۳ بازی نخست این تیم در لیگ پانزدهم محروم است و دروازهبان دوم باید در این دیدارها به میدان برود، آنهم بدون تجربه لازم که این ریسکی بزرگ است.
البته هنوز مشخص نیست حریف پرسپولیس در این دیدارها چه تیمهایی هستند اما بازی دادن به دروازهبان کم تجربه در بازیهای مهم و سرنوشتساز ابتدای فصل، کاری غیر منطقی و اشتباه است زیرا شاید اشتباهاتش زمینهساز آغازی تلخ و پرحاشیه سرخپوشان در فصل آینده شود.
این شروع قطعا کار مدیران و کادرفنی را برای کسب نتایج خوب و جلب رضایت هواداران سختتر میکند، به خاطر اینکه تجربه نشان داده است اگر پرسپولیس در همان ابتدای فصل وارد بحران عدم نتیجهگیری شود، بازگشتش به آرامش سخت و تغییرات در مدیریت و یا کادرفنی را به همراه خواهد داشت.