به گزارش پایگاه 598 به نقل از فارس،«جان ای ویلیامز» نویسندهای که برای هویت سیاهان کنکاش میکرد و در سال 1967 رمان «مردی که میگریست، منم» را نوشت و خود را به عنوان چراغ روشن رنسانس دوم هارلم تثبیت کرد و زندگینامه مارتین لوتر کینگ را با عشق و بی ریا نوشت جمعه در پاراموس نیوجرسی در سن 89 سالگی درگذشت.
نیویورک تایمز در شماره امروز خود نوشت، دنیس فرزند جان ویلیام گفت که پدرش به دلیل بیماری آلزایمر درگذشته است.
جیمز ال دی جانگ، جان ویلیام را بهترین رماننویس آفریقایی آمریکایی نسل خود میداند و میگوید که او در توصیف درونی شخصیتها و کشمکشهای آنان برای القاء حس تجربیاتشان، روابط شخصی و محیطشان در یک جامعه متخاصم، عالی عمل کرده است.
مانیفست حمایتی وی از حقوق سیاهان باعث شد شهرت و محبوبیتاش در گرگ و میش جامعه باقی بماند و نگذارند به جایگاهی که حق واقعی اوست برسد.
رمان معروف وی «مردی که میگریست، منم» نگاهیست به سی سال تاریخ آمریکا از نگاه یک نویسنده سیاهپوست آمریکایی در حال مرگ که در اروپا زندگی میکند و تجربیات آن سی سال زندگی در آمریکا را در زندگی و ازدواج ناموفقش با یک زن هلندی به زیبایی به تصویر میکشد.
رمان بعدی وی «کینگ نجات نیافت» در مورد مارتین لوتر کینگ است و درباره لوتر کینگ میگوید:"او یک سیاه پوست بود و بنابراین همیشه و همیشه عاری از قدرت بود ازینرو قادر نبود به قدرت سفیدپوستان برسد و در آخر سفیدپوستان اورا کشتند".
جان ویلیامز در ژانرهای متفاوت دیگری نیز رمان نوشته است. «این کشور من هم هست» کتابی در مورد مسافرت است. در سال 1961 که دومین رمان خود با نام «نغمه شبانه» را نوشت، در مورد یک نوازنده ساکسیفون موسیقی «جز» بود.