شکرگزاری در برابر نعمت های الهی وسیله ای برای رسیدن به کمال است

به‌گزارش پایگاه 598 به نقل از رسا، آیت الله محمدتقی مصباح یزدی رییس مؤسسه آموزشی و پژوهشی امام خمینی(ره) دوشنبه شب در سلسله دروس اخلاق ماه مبارک رمضان با موضوع شرح دعای 45 صحیفه سجادیه با عنوان دعای وداع رمضان که در دفتر رهبر معظم انقلاب در قم برگزارشد، گفت: خداوند متعال انسان را آفریده تا تکامل پیدا کند و به قرب الهی برسد.

وی افزود: خداوند متعال از شکر کردن و ستایش شدن از سوی انسان لذتی نمی برد، اگر خداوند دستور به شکر بندگان می دهد خیر بنده را می خواهد چون اگر انسان شکرگزار نباشد به کمال نمی رسد؛ بنابراین هدف خداوند از طرح مسأله ضرورت شکرگزاری برتری طلبی است.

عضو جامعه مدرسین حوزه علمیه قم با بیان این که اگر خداوند نعمت ها را برای انسان بیان و تکرار می کند خود نعمتی دیگر است، اظهار داشت: این یادآوری خداوند انسان را وادار به کمال و قرب بیشتر می کند، خداوند با بیان نعمت ها به انسان یادآوری می کند که چه کسی به او نعمت می دهد.

وی ادامه داد: انسان با شگرگذاری در دنیا لیاقت خود برای بهشت را ثابت می کند؛ مفهوم شکر در عربی و فارسی شبیه هم هستند اما تفاوت های ریزی نیز دارند، شکر به معنای ستودن به همراه ذکر کردن صفات ولی نعمت است، اگر کسی خدمتی می کند که ناشی از صفت آن است و ستایش شود شکر گفته می شود.

نماینده مردم تهران در مجلس خبرگان رهبری با بیان این که کار خیری که کسی انجام می دهد و انسان قدرشناسی کند شکر است، ابراز داشت: قبل از شکر باید صفات کمالیه طرف مقابل شناخته شود، انسان باید صفات الهی را به خوبی بشناسد.

وی عنوان کرد: شکر مسأله ای فطری است که زمانی که کسی خدمتی به او می کند در او حالتی ایجاد می شود تا عکس العمل مثبت انجام دهد، که اگر این کار را انجام ندهد احساس می کند کمبودی دارد؛ بنابراین شکرگزار بودن امری فطری است.

آیت الله مصباح یزدی خاطرنشان کرد: این عامل فطری شکرگزاری ربطی به دین، نژاد و دوستی و دشمنی ندارد، اگر انسان این حالت فطری خود را ابراز نکند آرام نمی شود؛ حتی بچه ای یک ساله که توان سخن گفتن و رفتار ندارد اگر بفهمد کسی به او خدمتی کرده در مقابل عکس العملی انجام می دهد.

وی اضافه کرد: اگر انسان این مسأله فطری را ابراز کند لذت می برد، زمانی که انسان در برابر یک کار کوچک انسانی شکر می کند در برابر نعمت های بی شمار خداوند چگونه و به چه اندازه باید شکر بگوید؛ در مسیر شکرگزاری انسان باید نخست خداوند، صفات و نعمت های او را بشناسد تا بتواند عکس العمل مناسب انجام دهد.

رییس مؤسسه آموزشی و پژوهشی امام خمینی(ره) با بیان این که کسی بالاتر از خداوند استحقاق شکر ندارد، گفت: یکی از اسمای الهی شکور است یعنی خداوند بسیار شکر می کند، اگر انسان شکری متناسب با توان خود انجام دهد که در مقابل عظمت خداوند هیچ است خدا نیز از انسان تشکر می کند.

وی افزود: حال باید گفت خداوند چه احتیاجی به شکر انسان دارد، می توان فرض را بر این گرفت که خداوند کمبودی داشته باشد و باتشکر انسان چیزی به آن اضافه می شود، در نظر گرفتن این فرض برای خداوند متعال محال است چون خداوند به هیچکس نیاز نداشته و غنی است.

عضو جامعه مدرسین حوزه علمیه قم با طرح این سؤال که معنای شکر خداوند از انسان چیست، اظهار داشت: معنای شکر این است که کسی خدمتی بکند تا قدردانی پدید آید، شکر خداوند از انسان از مفاهیمی است که به عنوان کنایه و استعاره استفاده شده و منطبق بر صفات مخلوقی نمی شود.

وی ادامه داد: منظور از شکر کردن خداوند پاداش هایی است که به انسان می دهد، در تعبیراتی همانند شکر خداوند از ملزوم استفاده شده اما لازم اراده می شود؛ درباره غضب الهی نیز وضعیت چنین است؛ چون غضب و شکر زمانی پدید می آید که حالتی انفعالی در انسان ایجاد شود حال آن که این حالت در خداوند راه ندارد.

نماینده مردم تهران در مجلس خبرگان رهبری با بیان این که اصل رحمت بر اساس دلسوزی است، ابراز داشت: دلسوزی حالتی انفعالی است که به دنبال آن انسان در صدد بر می آید عامل ضرر را بر طرف کند، دلسوزی حالتی انفعالی بوده که در خداوند راه ندارد از همین رو درباره مسأله رحمت خداوند نیز ملزوم به کار رفته اما مراد لازم است.

وی عنوان کرد: شکر درباره انسان حقیقی بوده و دارای مقدمه هایی است که نخست باید حالت انفعال در انسان انجام شود و سپس عکس العملی مناسب برای قدردانی نسبت به نعمت های خداوند انجام دهد اما خداوند این مقدمات را احتیاج نداشته و از کسی نفع نمی برد اما در برابر شکر دیگران پاداش می دهد.

آیت الله مصباح یزدی خاطرنشان کرد: انسان است که تغییر می کند و مصداق رحمت یا غضب الهی قرار می گیرد، از همین رو نمی توان گفت با انجام خوبی یا بدی انسان حالت خداوند متعال متغیر می شود؛ اگر انسان قدردان نعمت های خداوند باشد پاداش مضاعف می گیرد.