او درباره اینکه چطور می‌خواهد با این اتوبوس از ایران خارج شود می‌گوید: اصلا اجازه نمی‌دهند این اتوبوس از ایران خارج شود، چون آلودگی تولید می‌کند. این اتوبوس به شکل کلکسیون در ایران می‌ماند.
به گزارش پایگاه 598 به نقل از ایسنا، یکی از 14 فعال صنایع دستی است که در روز جهانی صنایع دستی از او تجلیل
کردند.. یک فروشگاه سیار دارد و قرار است ماه آینده به آلمان و از آنجا به
کشورهای دیگر سفر کند تا هنر هنرمندان ایران را به کشورهای دیگر معرفی کند.
حسن نیکزاد که زمانی فروشگاه و کارگاه صنایع دستی داشته، در گفت‌وگو با ایسنا بیان می‌کند: حدود سه سال است که فروشگاه صنایع دستی سیار را راه‌اندازی و تقریبا به تمام شهرهای شمالی سفر کرده‌ام. به عسلویه، بوشهر و دزفول هم دعوت شد‌ه‌ام، اما بیشترین فروش را در پارک جنگلی نور داشتم؛ آنقدر استقبال خوب بود که پلیس‌راه مسیر جنگل را به خاطر فروشگاه سیار من یک طرفه کرد. استقبال مردم در دلیجان، دزفول و اراک هم بسیار خوب بود.
با آنکه گواهینامه رانندگی پایه یک هم دارد، اما راننده گرفته و قرار است ماه آینده با اتوبوس به اروپا سفر کند. به گفته خودش این طرح (فروشگاه سیار) ثبت شده است.
این فعال صنایع‌دستی می‌گوید: حدود 35 سال است که در "فرایبورگ" آلمان زندگی می‌کنم. شهری که در آن زندگی می‌کنم خواهرخوانده اصفهان است و از نگاه من، دومین شهر زیبای دنیاست. یک خیابان در اصفهان به این نام وجود دارد، در آلمان هم یک خیابان به نام اصفهان است. او یک رستوران به نام اصفهان نیز در آلمان دارد.
«نیکزاد» درباره هدفش از راه‌اندازی فروشگاه سیار اظهار می‌کند: هدف من فرامرزی کردن صنایع دستی ایران بوده است. اگر سازمان میراث فرهنگی از من حمایت کند، سفرم به آلمان را جلو می‌اندازم و از ایران حرکت می‌کنم؛ در غیر این صورت در آلمان یک اتوبوس می‌خرم و از آنجا با پلاک آلمان به نیمی از دنیا سفر می‌کنم.
به گفته او، سفرش به نیمی از دنیا حدود سه میلیارد تومان هزینه دارد و خودش 40 درصد سرمایه این کار را دارد.
او درباره اینکه چطور می‌خواهد با این اتوبوس از ایران خارج شود می‌گوید: اصلا اجازه نمی‌دهند این اتوبوس از ایران خارج شود، چون آلودگی تولید می‌کند. این اتوبوس به شکل کلکسیون در ایران می‌ماند.
نیکزاد بیان می‌کند: به من پیشنهاد دادند که مثل این اتوبوس را برای استان‌های دیگر هم تهیه کنم. البته من در حوزه صنایع دستی طرح‌های بسیاری دارم، مثلا یکی از معضلات جامعه ما این است که میناکاری یا معرقِ با آن عظمت را باید در سال 2015 روزنامه‌پیچ کنیم و به خریدار بدهیم. طرح بسته‌بندی من در 4 استان رتبه اول را آورده است. 400 طرح آماده بسته‌بندی دارم که می‌توانم در عرض 10 دقیقه 40 ماکت آن را آماده کنم.
این فروشنده اظهار می‌کند: اجرا شدن این طرح‌ها منوط به یک‌سری حمایت‌هاست. تنها 2000 متر زمین برای ایجاد قطب صنعتی به من پیشنهاد کردند، آن هم نه از طرف دولت بلکه یک سرمایه‌گذار خصوصی. در طرح‌هایی که در ذهن من است یک دانه میخ یا چسب هم استفاده نمی‌شود و مواد استفاده چوب و گره نخ‌های کنفی است.
او محصولات فروشگاه‌اش را به طور مستقیم از تولیدکنندگان صنایع دستی می‌خرد. مثلا میناکاری‌هایی که در فروشگاه من است از جمله کارهای مُهردار و صادراتی اصفهان است و کارهای تقلبی ندارم. خاتم‌های فروشگاه من خاتم شیراز و سفال‌ها، لالجین همدان هستند.
نیکزاد درباره فروش صنایع دستی فروشگاه‌اش بیان می‌کند: این اتوبوس توجیه اقتصادی ندارد. چند روز پیش زن مسنی وارد اتوبوس شد و گفت، اگر باکس‌های صنایع دستی را جمع کنی و به جایش صندلی بگذاری درآمد بیشتری نداری؟ اما من حاضر نیستم این اتوبوس را با 10 اتوبوس دیگر و درآمدهایش عوض کنم.
او درباره تامین امنیت این فروشگاه سیار و اینکه تاکنون اتفاقی برایش نیفتاده است اظهار می‌کند: شاید به دلیل روحی که در صنایع دستی وجود دارد تا کنون کسی به خودش اجازه نداده از اتوبوس دزدی کند. فقط گاهی پیش آمده که خانم یا آقایی به طور غیر عمد دستش به ظرفی خورده و شکسته است.
حسن نیکزاد که زمانی فروشگاه و کارگاه صنایع دستی داشته، در گفت‌وگو با ایسنا بیان می‌کند: حدود سه سال است که فروشگاه صنایع دستی سیار را راه‌اندازی و تقریبا به تمام شهرهای شمالی سفر کرده‌ام. به عسلویه، بوشهر و دزفول هم دعوت شد‌ه‌ام، اما بیشترین فروش را در پارک جنگلی نور داشتم؛ آنقدر استقبال خوب بود که پلیس‌راه مسیر جنگل را به خاطر فروشگاه سیار من یک طرفه کرد. استقبال مردم در دلیجان، دزفول و اراک هم بسیار خوب بود.
با آنکه گواهینامه رانندگی پایه یک هم دارد، اما راننده گرفته و قرار است ماه آینده با اتوبوس به اروپا سفر کند. به گفته خودش این طرح (فروشگاه سیار) ثبت شده است.
این فعال صنایع‌دستی می‌گوید: حدود 35 سال است که در "فرایبورگ" آلمان زندگی می‌کنم. شهری که در آن زندگی می‌کنم خواهرخوانده اصفهان است و از نگاه من، دومین شهر زیبای دنیاست. یک خیابان در اصفهان به این نام وجود دارد، در آلمان هم یک خیابان به نام اصفهان است. او یک رستوران به نام اصفهان نیز در آلمان دارد.
«نیکزاد» درباره هدفش از راه‌اندازی فروشگاه سیار اظهار می‌کند: هدف من فرامرزی کردن صنایع دستی ایران بوده است. اگر سازمان میراث فرهنگی از من حمایت کند، سفرم به آلمان را جلو می‌اندازم و از ایران حرکت می‌کنم؛ در غیر این صورت در آلمان یک اتوبوس می‌خرم و از آنجا با پلاک آلمان به نیمی از دنیا سفر می‌کنم.
به گفته او، سفرش به نیمی از دنیا حدود سه میلیارد تومان هزینه دارد و خودش 40 درصد سرمایه این کار را دارد.
او درباره اینکه چطور می‌خواهد با این اتوبوس از ایران خارج شود می‌گوید: اصلا اجازه نمی‌دهند این اتوبوس از ایران خارج شود، چون آلودگی تولید می‌کند. این اتوبوس به شکل کلکسیون در ایران می‌ماند.
نیکزاد بیان می‌کند: به من پیشنهاد دادند که مثل این اتوبوس را برای استان‌های دیگر هم تهیه کنم. البته من در حوزه صنایع دستی طرح‌های بسیاری دارم، مثلا یکی از معضلات جامعه ما این است که میناکاری یا معرقِ با آن عظمت را باید در سال 2015 روزنامه‌پیچ کنیم و به خریدار بدهیم. طرح بسته‌بندی من در 4 استان رتبه اول را آورده است. 400 طرح آماده بسته‌بندی دارم که می‌توانم در عرض 10 دقیقه 40 ماکت آن را آماده کنم.
این فروشنده اظهار می‌کند: اجرا شدن این طرح‌ها منوط به یک‌سری حمایت‌هاست. تنها 2000 متر زمین برای ایجاد قطب صنعتی به من پیشنهاد کردند، آن هم نه از طرف دولت بلکه یک سرمایه‌گذار خصوصی. در طرح‌هایی که در ذهن من است یک دانه میخ یا چسب هم استفاده نمی‌شود و مواد استفاده چوب و گره نخ‌های کنفی است.
او محصولات فروشگاه‌اش را به طور مستقیم از تولیدکنندگان صنایع دستی می‌خرد. مثلا میناکاری‌هایی که در فروشگاه من است از جمله کارهای مُهردار و صادراتی اصفهان است و کارهای تقلبی ندارم. خاتم‌های فروشگاه من خاتم شیراز و سفال‌ها، لالجین همدان هستند.
نیکزاد درباره فروش صنایع دستی فروشگاه‌اش بیان می‌کند: این اتوبوس توجیه اقتصادی ندارد. چند روز پیش زن مسنی وارد اتوبوس شد و گفت، اگر باکس‌های صنایع دستی را جمع کنی و به جایش صندلی بگذاری درآمد بیشتری نداری؟ اما من حاضر نیستم این اتوبوس را با 10 اتوبوس دیگر و درآمدهایش عوض کنم.
او درباره تامین امنیت این فروشگاه سیار و اینکه تاکنون اتفاقی برایش نیفتاده است اظهار می‌کند: شاید به دلیل روحی که در صنایع دستی وجود دارد تا کنون کسی به خودش اجازه نداده از اتوبوس دزدی کند. فقط گاهی پیش آمده که خانم یا آقایی به طور غیر عمد دستش به ظرفی خورده و شکسته است.
اخبار ویژه
نظرات بینندگان
جدیدترین اخبار پربازدید ها
