کد خبر: ۳۱۶۷۴
زمان انتشار: ۱۳:۳۵     ۰۱ دی ۱۳۹۰
مردي خدمت امام صادق(ع) عرض كرد: در ميان مخالفين شما كه ولايت شما را قبول ندارند، افرادي هستند كه بسيار خوبند، صادق و امينند. اهل عبادت و خضوع و خشوعند. آيا اينها از اعمالشان بهره اي نمي برند؟ امام قصه اي براي او نقل كردند و فرمودند: در بني اسرائيل مردي عابد و زاهد بود، مشكلي برايش پيش آمد. چهل شبانه روز مشغول عبادت شد و از خدا تقاضاي حل مشكل كرد و نتيجه اي نگرفت! خدمت حضرت عيسي(ع) آمد كه نبي و ولي زمان بود. گفت: آقا عجيب است! من چهل شبانه روز عبادت كردم و خدا خدا گفتم ولي مشكلم حل نشد! از شما تقاضامندم دعايي درباره من بفرمايي تا مشكل من حل شود و بفهمم گير كار من در كجاست و سر بي اعتنايي خدا نسبت به دعاي من چيست؟ حضرت عيسي(ع) نمازي خواند و دست به دعا برداشت. خطاب آمد به اين مرد بگو: از آن دري كه من باز كرده ام رو به من نمي آيي! من نبوت و ولايت عيسي(ع) را، راه بندگي بندگان خود قرار داده ام و تو از راه ديگر مي روي و هرگز به هدف نمي رسي! اگر آن قدر بنالي كه رگ گردنت قطع شود، اجابتت نخواهم كرد! حضرت عيسي(ع) رو به او كرد و گفت: مگر تو در نبوت من شك داري؟ او شرمنده شد و گفت: بله، تاكنون در نبوت شما ترديد داشتم و اينك توبه كردم و ايمان آوردم. امام صادق(ع) پس از نقل اين قصه فرمود: «كذلك عن اهل البيت لايقبل الله عمل عبد و هو يشك فينا» (بحارالانوار، ج27، ص191)
ولايت اهل بيت نيز چنين است. عبادت هيچ عبادت كننده اي مقبول درگاه خدا نخواهد شد مگر اينكه از در ولايت ما وارد گشته و با هدايت ما رو به خدا برود و شك و ترديد در امر ولايت ما نداشته باشد.(1)
1- صفير هدايت، 45، توبه، آيت الله ضياءآبادي.

منبع: كيهان
نظرات بینندگان
نام:
ایمیل:
انتشاریافته:
در انتظار بررسی: ۰
* نظر:
جدیدترین اخبار پربازدید ها