اینجا بهشتی است که پس از 38 سال از افتتاح آن به
عنوان قبرستان توسط امام موسی صدر، تبدیل به محل زیارت و فاتحه خوانی
روزانه مردم شده است. صبح عید فطر و عید قربان، فرزندان بر سر قبر پدران و
پدربزرگان خود میروند و هدیه همیشگی آنها فاتحه و دعا است که با دستههای
گل و عود و بخور همراه است.
در تاریخ 13 آوریل 1975 دو برادر به نامهای مصطفی و مهدی هاشم (14 و 16
ساله) در منطقه شرقیه بیروت کشته شدند. برخی اهالی محله غبیری نگذاشتند
آندو در قبرستان محله شیاح دفن شوند. بعد از مقداری رایزنی، جمعیت اهالی
غبیری، تصمیم گرفتند آن دو را در بوستان جنگلی محله خودشان دفن کنند.
درب را کندند و بلوکهای سیمانی را کنار زدند. به این ترتیب دو جوان مقتول، پشت دربهای بوستان جنگلی دفن شدند. این تنها دو روز پیش از آغاز جنگ داخلی (15 آوریل 1975) بود. کم کم با دفن شهدا در قسمتهای مختلف بوستان، بوستان به قبرستان تبدیل شد.
روضة الشهیدین در اوایل جولای 1975 بر اثر انفجار در اردوگاه آموزشی حرکت
امل در عین البنیه، تعدادی از مبارزان به شهادت رسیدند. امام موسی صدر به
بوستان آمد تا بر 3 شهید اهل منطقه نماز بخواند. همان روز ایشان اسم روضة
الشهیدین را به این بوستان داد.
چرا که حاج حیدر عواد پیشنهاد کرده بود اسم آن جنة
الشهیدین (بهشت دو شهید) باشد و شیخ سلمان الخلیل هم پیشنهاد داشت اسمش را
روضة الزهراء (بهشت زهرا) بگذارند. با ابتکار امام موسی صدر، هر دو اسم
ترکیب و نام روضة الشهیدین (بهشت دو شهید، منسوب به برادران شهید مصطفی
هاشم و مهدی هاشم) انتخاب شد.
لازم به ذکر است که روزی از روزهای سال 1977 جمعی از جوانان احزاب ملی تلاش
کردند تا قسمتی از بوستان را به بهانههای مختلف از جمله احداث بیمارستان،
تصاحب کنند که با مقاومت اهالی روبرو شدند.
سالهای گذشته، حزب الله در قسمتی که تقریباً 400 متر مربع است مزار شهدا احداث کرد و شهدایی که در اثر حمله دشمن صهیونیستی به شهادت رسیدند در آنجا دفن کرد. حاج عماد هم همانجا دفن شده بود. پسرش جهاد هم به تازگی به پدر پیوست و در قبر او آرام گرفت.
روضة الحوراء زینب سلام الله علیها هم به تازگی ساخته شده است. از آنجا که پس از جنگ در سوریه، روضة الشهیدین حزب الله با شهدای مدافع حرم پر شد، این قبرستان جدید را در قسمت شرقی و روبروی قبرستان اهل سنت افتتاح کردند.