این آپارتمان طبق یک جدول زمانی از پیش تعیینشده حرکت میکند و با یک سیستم بالابر هر واحد یک بار به پایینترین طبقه پایین میآید و سپس این واحد دوباره به طبقه بالا برمیگردد. برای اطمینان از ایمنی این کار از قبل باید خطوط برق و لولههای گاز و آب به صورت اتوماتیک قفل شود تا نوبت بعدی که باز این طبقات با هم جابهجا شوند. کو میگوید که این ایده از آنجایی به ذهنش رسیده است که ثروتمندان همیشه در بالاترین طبقات زندگی میکنند و درنتیجه بهترین منظره را از اطراف خود دارند: « ساختمانها بلند و بلندتر میشوند و مردمی که در طبقات پایینتر زندگی میکنند، دیدشان محدود و محدوتر میشود. بر اساس پژوهشهایم در آمریکا و آسیا، طبقات بالا و پایین در قیمت اجاره و خرید تفاوت فاحشی با هم دارند؛ در نتیجه در آینده طبقات بالای این ساختمانها متعلق به کسانی میشود که درآمدهای بالاتری دارند و طبقات پایینی که دید بسته تری دارند به ناچار به افرادی تعلق میگیرند که درآمد محدودتری دارند.»
آقای کو هدفش را از طراحی چنین ساختمانی رفع نابرابریهای اجتماعی و اقتصادی میداند. به نظر او میتوان از این ایده برای ساختن یک هتل مجلل یا حتی یک آپارتمان ساده استفاه کرد.