تجمع پرسشگرانه دانشجویی از ظریف

به گزارش پایگاه 598، صبح  سه شنبه، همزمان با حضور وزیر امور خارجه در مجلس برای توضیحات غیر علنی، جمعی از دانشجویان و طلاب در برنامه‌ای با عنوان «باخت در لوزان، بردنمایی در تهران»، مقابل مجلس شورای اسلامی حضور یافتند. در این برنامه 30 سوال دانشجویان و نخبگان از وزیر خارجه راجع به توافقات صورت گرفته در لوزان و مسائل پیرامونی آن، مطرح و در مقابل مجلس شورای اسلامی نصب گردید.

دانشجویان ضمن اعلام اعتراض خود به توافق لوزان و از بین رفتن صنعت هسته‌ای و پذیرش تداوم تحریم‌های ظالمانه علیه کشورمان، دغدغه های جدی خود پیرامون رد شدن از خطوط قرمز گوناگون مذاکرات (حتی با مبنا قرار دادن بیانیه رسمی قرائت شده توسط آقای ظریف در لوزان)، عدم تناسب این جشن و نمایش پیروزی در تهران با واقعیات توافقات صورت گرفته، ضایع شدن منافع ملت ایران در حوزه‌ی صنعت هسته‌ای و اقتصاد به صورت توامان، فراهم شدن بستر خطرات امنیتی در پس این توافق و... مورد تأکید قرار دادند.

تجمع‌کنندگان پلاکاردهایی در دست داشتند که بر روی آنها نوشته شده بود: «دستاورد لوزان: تدقیق جزئیات تعهد ایران، ابهام جزئیات تعهد غرب»، «رفع تحریم‌ها جزء موضوعات مذاکره است، نه نتیجه آن»، «آقای ظریف از کدام خطوط قرمز عبور نکردید؟»، «اگر بیانیه لوزان چرک‌نویس است، چرا آن را پیروزی ملت می‌نامید؟»، «آیا با واگذاری صنعت هسته‌ای، دشمن در دشمنی خودش (لااقل تحریم‌ها) تغییر ایجاد می‌کند؟»، «حداقل نیاز واقعی کشور: 190 هزار سو // طبق توافق لوزان: فقط 5 هزار سو!!»، «این خدعه آمریکایی است که می‌گویند نگاه می‌کنیم به رفتارها، بعد تحریم‌ها را برمی‌‌داریم»، «امروز (یک‌سال و نیم بعد از توافق ژنو) مسئولان دولتی به بی‌اثر بودن آن در زمینه کاهش تحریم‌ها اعتراف می‌کنند. در آینده نیز (بعد از این جشن‌ها) به بی‌اثر بودن توافق لوزان در لغو تحریم‌ها اعتراف خواهند کرد»، «ظریف در بیانیه لوزان: تنها تحریم‌های مرتبط با هسته‌ای برداشته خواهد شد / ظریف در کنفرانس خبری: همه تحریم‌ها لغو خواهد شد!»، «چرخیدن هزار سانتریفیوژ فردو بدون تزریق گاز یعنی اسباب بازی هسته‌ای»، «درباره تحریم‌ها با مردم روراست باشید!»، «تعهدات ایران در اراک و فردو و...: برگشت‌ناپذیر؛ تحریم‌ها –حتی اگر تعلیق شوند- برگشت‌پذیر»، «حتی یک خط قرمز را هم رعایت نکردید!»، «دلواپسیم از ترک برداشتن حقوق ملت، به جای ترک برداشتن ساختمان تحریم‌ها»، «تن دادن به خواسته‌های دشمن، تعامل با دنیا نیست»، «تعامل سازنده با مردم، کلید حل مشکلات اقتصادی»، «دستاورد لوزان: برداشته نشدن تحریم‌ها و تعطیلی کامل صنعت هسته‌ای»، «خداحافظ غنی سازی بالای 3،6 درصد!»، «سلام بازرسان آژانس، جاسوسان غربی!»، «کلید حل مشکلات اقتصادی در داخل کشور است نه در دست آمریکا»، «پیاده روی، هدیه گیری، این مجلس صمیمی برای مذاکرات هسته ای است یا عادی سازی روابط با آمریکا؟»، «به چه حقی تعهد دائمی برای ملت ایجاد شده است؟!»، «توافق لوزان را به کاسبان تسلیم تبریک می‌گوییم!»، «توافق لوزان؛ ادامه مسیر عقب‌گرد بی‌دستاورد ژنو اما خیلی بدتر» و...

​

برخی شعارهای تجمع‌کنندگان نیز بدین شرح بود: «این است شعار ملت: شفافیت، صداقت»،‌ «مرگ بر آمریکا»، «با بستن انتقاد، خوب نمی‌شه اقتصاد»، «دیپلماسی عزت؛ این است شعار ملت»، «فردوی تحقیقاتی، نمی‌خوایم نمی‌خوایم»، «اسباب‌بازی هسته‌ای، نمی‌خوایم نمی‌خوایم»، «استقلال، آزادی، حق مسلم ماست»، «پذیرفتن لوزان؛ خداحافظ با ایران»، «منفعت ملی ما گم شده، آیا عمل به رای مردم شده؟».

در این تجمع اقبالی، کارشناس ارشد هوافضا به عنوان نماینده دانشجویان به سخنرانی پرداخت. وی در این تجمع با نقد نگاه به بیرون دولت، گفت: یک سال و نیم است که ما شاهد مذاکراتی هستیم که می‌گویند قرار است با آن مشکلات اقتصادی حل شود ولی متاسفانه نه تنها مشکلات اقتصادی حل نشد تحریم‌ها برداشته نشد بلکه ما شاهد توافقنامه‌های عجیبی مانند توافقنامه لوزان و توافقنامه ژنو بودیم.

این فعال دانشجویی در ادامه گفت: در مذاکرات لوزان، هم در بحث هسته‌ای و هم در بحث تحریم‌ها باختیم. طبق بیانیه‌ای که توسط خود آقای ظریف در لوزان قرائت شد، فقط تحریم‌های هسته‌ای برداشته خواهد شد. البته اگر چنین اتفاقی هم رخ دهد.

وی افزود: خود مذاکره‌کنندگان نیز می‌گویند فقط تحریم‌های مرتبط با هسته‌ای برداشته می‌شود ولی نمی‌دانم چرا باز القا می‌شود که همه تحریم‌ها برداشته خواهد شد. ما می‌دانیم که تحریم‌های اصلی تحریم‌های مصوب کنگره آمریکا است که دلایلی جز دلایل بحث هسته‌ای دارد و خود غربی‌ها اعلام کردند که این تحریم‌ها برداشته نخواهد شد، پس بنابراین تحریم‌های اصلی باقی خواهد ماند.

اقبالی در پایان صحبت‌های خود گفت: ما در مذاکرات لوزان شاهد عبور از خط قرمزهای نظام هستیم که مهمترین آنها لغو همه تحریم‌ها و یک مرحله‌ای شدن مذاکرات بود که اینگونه نشده است. عنوان برنامه امروز ما که برای طرح سوالات اساسی مان در مقابل مجلس جمع شدیم، باخت در لوزان و بزرگ‌نمایی در تهران بود و ما به این مسئله انتقاد و اعتراض داریم. بعضی ها می گویند این توافق گام اولی است در پایان دادن به مبارزه با شیطان بزرگ؛ اگر کسانی این خیال در سر می پرورانند، بدانند که جنبش دانشجویی از ابتدا در مقابل آنان خواهد ایستاد.

همچنین در این تجمع قائدشرف، دانشجوی دکترای فیزیک هسته‌ای، به عنوان یکی دیگر از دانشجویان معترض بیان داشت: در طی چند روز اخیر شاهد بودیم که افراد گوناگونی با شوق و هیجانی گسترده، از ادامه فعالیت چند هزار سانتریفیوژ سخن گفته‌اند و آن را ادامه حیات صنعت غنی‌سازی نامیدند که این درست نیست و بزرگنمایی این اعداد کوچک در نگاه مردم به دور از صداقت است. چراکه طبق مصوبه مجلس برای تامین نیاز کشور برای تولید 20 هزار مگاوات برق هسته ای به 1 میلیون دستگاه سانتریفیوژ با توان فعلی احتیاج است.

این دانشجوی رشته فیزیک هسته‌ای در ادامه ضمن تأکید بر حفظ توان 6-5 هزار سو برای کشور طبق توافقات لوزان، این سخنان رهبر انقلاب در تیرماه 93 را قرائت نمود که «هدف آنها این است که در موضوع ظرفیت غنی سازی، جمهوری اسلامی ایران را به 10 هزار سو راضی کنند، البته از 500 سو و 1000 سو شروع کردند، در حالی که به گفته مسئولان مربوط، نیاز قطعی کشور 190 هزار سو است».

وی تاکید کرد: مسئولان مذاکره‌کننده گفته‌اند که هیچ ماده شکاف‌پذیری در فردو وجود نخواهد داشت؛ با این حساب فردو نه یک مرکز هسته‌ای بلکه تبدیل به یک مرکز مطالعه فیزیک نظری خواهد شد. حذف زیرساخت‌های یک مرکز صنعتی با تعطیل کردن موقت آن تفاوت فاحشی دارد و بسیار بدتر است. برای درک این مسئله نیازی نیست که فردی دانش هسته‌ای گسترده داشته باشد.

قائدشرف در ادامه افزود: شاید بتوان گفت مهم‌ترین مسئله از دیدگاه دانشجویان و نخبگان هسته‌ای نیروگاه اراک است و تصمیماتی که برای آن در لوزان گرفته شده است ما را دچار مشکل جدی خواهد کرد. در مسئله اراک ما باید شاهد چه مقدار تاخیر و هدر رفت چه مقدار سرمایه کشور باشیم. اراک نمونه تحقیقاتی یک راکتور هسته‌ای بود که در شرایط ظالمانه تحریم‌ها توسط متخصصین داخلی ساخته شد و امید ما در مسئله هسته‌ای بود که پس از فعالیت موفقیت‌آمیز آن، راکتور اراک تبدیل به نمونه کوچکی برای دستیابی ایران به توان ساخت نیروگاه‌های قدرت کاملا بومی شود.

وی با اشاره به توافقات لوزان و باز شدن راه ورود دشمنان به مسئله موشکی کشور، در خاتمه اظهار داشت: اگر امروز بنا است در صنعت هسته‌ای کشور اتفاق سال 82 مجددا تکرار شود و چیزی عاید کشور نشود باید کمی بیشتر تامل کنیم. هدف صنعت هسته‌ای پیشرفت و امنیت کشور بود. امیدواریم اندوه و غمی که امروز در دانشکده‌های مهندسی هسته‌ای شاهد آن هستیم، در دانشکده هوافضا و در زمینه موشکی شاهد نباشیم.

در انتهای این تجمع دانشجویان ضمن اعلام این‌که خواسته مشخص شان این است که وزارت امور خارجه در بیانیه‌ای رسمی متن توافق منتشر شده توسط آمریکا را تکذیب و بندهای غلط آن را به صورت دقیق اعلام نماید، 30 سوال انتقادی خود پیرامون توافقات اعلام شده در بیانیه لوزان را قرائت کردند، و این سوالات در قالب 30 پلاکارد به نرده‌های بیرونی ساختمان مجلس شورای اسلامی نصب گردید.

30 سوال مطرح شده دانشجویان و نخبگان از وزیر امور خارجه کشورمان در این برنامه بدین شرح است:

1. آیا می دانید اگر با اغماض تحریم های هسته ای را همان تحریم های منع اشاعه در نظر بگیریم هم تنها شامل چند تحریم بسیار کم اهمیت می شود و هیچکدام از قوانین اصلی تحریم و تحریم های نفتی و بانکی را شامل نمی شود؟

2. آیا می دانید طبق توافق لوزان، همین تحریم های ناچیز هم به هیچ وجه لغو نمی شود و فقط به صورت موقت«اجرا» یشان متوقف می شود و در هر زمان با اراده طرف مقابل کاملا قابل برگشت است؟

3. آیا متوجه هستید علاوه براین، قید تحریم های «ثانویه» که در مورد تحریم های آمریکا پذیرفته اید منجر می‌شود که علاوه بر افراد و شرکت های آمریکایی، هر شرکت بین المللی که حتی یک درصد سهامش در اختیار آمریکایی ها باشد (یعنی تقریبا همه شرکت های مهم دنیا) شامل تعلیق تحریم ها هم نشود؟

4. آیا می دانید که همین تعلیق موقت و برگشت پذیر چند تحریم کم اهمیت، بعد از انجام تمام تعهدات اصلی ایران از جمله کاهش، تعطیلی یا نابودی فعالیت ها و تاسیسات هسته ای ایران و اجرای پروتکل الحاقی و پس از تایید آژانس بین المللی انرژی اتمی اتفاق می افتد؟ آیا نمی‌‌توان پیش بینی کرد که این فرآیند سال های متمادی به طول خواهد انجامید و حتی هیچ وقت نوبت به همان تعلیق نیم بند تحریم ها هم نمی‌رسد؟

5. آیا شنیده‌اید رئیس جمهور در گفت و گوی تلویزیونی با مردم در روز 14 فروردین علی رغم تمام این موارد گفت: «در روز اجرای توافق تمام تحریم ها لغو خواهد شد»؟

6. به کدام دلیل وزارت خارجه ایران حاضر نشده به صورت رسمی (حداقل با یک بیانیه چند خطی) اقدام به تکذیب مفاد متن رسمی منتشر شده توسط وزارت خارجه آمریکا با عنوان «پارامترهای برنامه نهایی مشترک اقدام» کند و موارد خلاف واقع آن را به طور دقیق اعلام نماید؟

7. انتشار گسترده متن تفسیر وزارت خارجه از توافق لوزان (فکت شیت ایرانی) در رسانه های داخلی و قرار دادن چند ساعته بر روی سایت وزارت خارجه و سپس حذف، به چه علت بوده است؟

8. آیا نشنیدید رهبر انقلاب تیرماه 93 در جمع مسئولان عالی نظام با ذکر نیاز قطعی به 190 هزار سو (حدود 190 هزار سانتریفیوژ نسل اول) گفتند آمریکا با زیاده خواهی می خواهد ایران را به 10 هزار سانتریفیوژ قانع کند، ولی در لوزان با 5 هزار سانتریفیوژ نسل یک قانع شده اید؟

9. آیا می دانید پذیرش تعهد موسع و سخاوتمندانه‌ی«روشن کردن همه مسائل گذشته و حال» به معنای پذیرش پرداختن به PMD (ابعاد احتمالی نظامی) و مسائل فراتر از آن است و صنعت موشکی، وضعیت دفاعی و امنیت کشور را با تهدید جدی مواجه می‌کند؟

10. آیا می دانید آژانس بین الملل انرژی اتمی که راستی آزمایی تعهدات ایران و در نتیجه رفع تحریم ها منوط به تایید آن شده، همان نهادی است که اطلاعات دانشمندان هسته ای ما را در اختیار سرویس های جاسوسی قرار داد و منجر به شهادت آنها شد و همچنین در اکثر قریب به اتفاق گزارش های گذشته خود، جانب غربی ها را گرفته و به صورت خلاصه غلام حلقه به گوش اسراییل و آمریکاست؟

11. آیا می دانید بعد از پذیرش پروتکل الحاقی هیچ نقطه ای از کشور را نمی توانید از بازرسی مستثنی کنید و همچنین باید امکان نظارت آنلاين فعالیت های دانشمندان و تاسیسات کشورمان را ایجاد کنیم؟

12. آیا متوجه شده‌اید در توافق ژنو، ایران هنوز حق غنی سازی 5 درصد را داشت، ولی طبق لوزان دیگر غنی سازی بیشتر از 3.67 درصد را هم نخواهد داشت و این یعنی از ژنو هم عقب تر رفته اید؟

13. آیا می دانید با رسمی کردن توافقنامه نهایی از طریق قطعنامه شورای امنیت ذیل فصل 7 و با توجه به برخی تعهدات ابدی در این توافق، نه تنها پرونده ایران از شورای امنیت خارج نمی شود، بلکه برای همیشه در آنجا باقی می ماند؟

14. آیا می دانید قرار است اکثر تحریم ها و محدودیت های قطعنامه های گذشته شورای امنیت (موارد مربوط به سلاح‌های متعارف، منع اشاعه سلاح های کشتار جمعی و...) با هم تجمیع شده و این بار در یک قطعنامه جدید و آن هم با امضا و همکاری ایران علیه ایران وضع شود؟

15. آیا بعد از خداحافظی با نیمی از صنعت هسته ای کشور در توافق ژنو، کوچکترین گشایشی در وضعیت تحریم ها صورت گرفت؟ آیا از این تجربه نباید درس بگیریم؟

16. آیا می دانیدبرخی تعهدات این توافق از جمله پذیرش پروتکل الحاقی و نداشتن حق بازفرآوری و تحقیق و توسعه در مورد آن به صورت دائم و تا ابد برای مردم ایران از مذاکرات دوره شما باقی می ماند؟

17. آیا می دانید این بیانیه با توجه به مفاد و عباراتش یک توافق نامه بین المللی است و طبق اصل 77 و 125 قانون اساسی هرگونه توافق یا تعهد بین المللی باید به تصویب مجلس برسد؟

18. آیا می دانید میزان ذخیره اورانیوم غنی شده کشور از 10 هزار کیلوگرم فعلی با از بین بردن 9700 کیلوگرم به صرفا 300 کیلوگرم برای مصارف آزمایشگاهی و تحقیقاتی خواهد رسید و تا حداقل ده سال در همین سطح باقی می ماند؟ و آیا میدانید که فقط برای تامین نیروگاه بوشهر به 30 هزار کیلو سوخت در سال نیاز است؟

19. آیا متوجه شده‌اید ایران علاوه بر اینکه باید حدود 14 هزار سانتریفیوژ خود را جمع‌ کند و به انباری منتقل نماید، باید زیرساخت‌های آنها را هم در نطنز و فردو از بین ببرد و همین امر موجب می شود برای بازگشت به همین نقطه کنونی چند سال وقت نیاز باشد؟

20. آیا می دانید تمام موارد فکت شیت آمریکا در مورد توافق ژنو که ابتدا تکذیب می کردید، اکنون مو به مو در توافق لوزان تایید شده است؟

21. آیا می دانید دیگر در فردو که یک روزی مرکز غنی سازی و ضامن امنیت تاسیسات هسته‌ای ایران بود، اکنون دیگر حق غنی‌سازی و از آن فراتر حق تحقیق در مورد غنی سازی و حتی فراتر از آن حق نگهداری هیچ سوخت شکافت پذیری را نخواهیم داشت، که در نتیجه آن را بیشتر شبیه یک شهربازی با تعدادی دستگاه چرخ و فلک کرده؟

22. آیا می‌دانید قلب رآکتور اراک از همان ابتدا باید منهدم شود با به خارج کشور منتقل شود و از طرف دیگر می‌دانید با توجه به تجربه بازطراحی رآکتور بوشهر، بازطراحی رآکتور اراک حداقل 20 سال به طول خواهد انجامید و آیا اینها به معنی تعطیلی عملی و چراغ خاموش رآکتور اراک نیست؟

23. آیا توجه کرده‌اید که علاوه بر پذیرش پروتکل الحاقی که دائمی است،«دسترسی های بیشتر» ووجود «فناوری های مدرن نظارتی» را هم پذیرفته اید و این سطح نظارت را تاکنون هیچ کشوری در تاریخ نپذیرفته است؟

24. آیا توجه کرده‌اید که در متن بیانیه‌ای که در لوزان قرائت کردید، آمده «سطح» و«برنامه» تحقیق و توسعه هسته‌ای ایران باید با مذاکره با طرف مقابل تعیین شود و آیا این همان محدود شدن تحقیق و توسعه صنعت هسته‌ای و تعطیلی عملی آن نیست؟

25. شما که در اظهارات‌تان در برنامه «نگاه یک»، ژاپن را الگوی اعتمادسازی قرار داده‌اید، آیا می دانید که این کشور در حالی‌که زیر چتر حمایتی آمریکا است (و در واقع مستعمره آمریکا محسوب می شود)، 30 سال فرآیند اعتمادسازی اش طول کشید و اکنون نیز کاملا تحت سلطه آمریکاست؟

26. آیا متوجه شده اید که در مورد عادی شدن وضعیت غنی سازی (نامحدود شدن آن) در ایران بعد از مدت 10 ساله یا حتی 25 ساله هیچ چیزی در توافق گفته نشده، در حالی که تعهدات ایران به صورتی دقیق، وسیع، همه جانبه و الزام آور آورده شده است؟ یعنی بعد از پذیرش این همه تعهد و عدم لغو حتی یک تحریم، صنعت هسته ای باز هم حالت عادی پیدا نخواهد کرد؟

27. آیا می‌دانید طبق متن منتشر شده وزارت خارجه ایران، در مرکز سابق غنی سازی فردو فقط قرار است 1000 سانتریفیوژ باقی بماند و در آنها هم هیچ نوع گازی تزریق نمی تواند بشود و حتی تمام این سانتریفیوژها هم حق چرخیدن نمایشی نخواهند داشت و تنهادو زنجیره آن می تواند بچرخد؟

28. شما که می گویید در مذاکرات به خاطر حرف های دو پهلوی جان کری، واژه terminate را در مورد تحریم های اروپا استفاده کرده اید،چرا در مورد خود تحریم های آمریکا از این واژه استفاده نکرده اید و واژه‌ی «توقف موقت اجرا» یعنی cease application را آورده‌اید؟

29. آیا می‌دانید با رفتن توافق ذیل قطعنامه شورای امنیت دیگر 6 کشور مقابل ایران نیستند و تمام کشورهای عضو سازمان ملل مقابل این قرار می گیرند و عملا با دست خودمان اجماع جهانی علیه ایران درست می کنیم؟