زنی به عنوان مدافع حرم

به گزارش پایگاه 598،«خانه علی و فاطمه علیهماسلام در تمام دنیا بی نظیر بود. جایگاهی که فاطمه علیهاسلام در خانه ی پدرش رسول الله (صلی الله علیه و آله و سلم) و خانه ی همسرش علی علیه السلام داشت، هیچ بانویی در هیچ خانه ای نداشته است! فاطمه علیهاسلام تنها یک معشوقه مثالی بی مثال نیست. حرمتی که این خانواده برای او قائل هستند فارغ از نقش های متنوع زنانه است. او بهترین دختر برای پدر و مادرش، بهترین همسر برای مجاهد نستوهی چون علی علیه السلام، بهترین مادر برای بهترین فرزند ها... و بهترین خواهر، برای «ذوالفقار»...

 

علی علیه السلام را تصور می کنم که با ذوالفقارش سخن می گوید: «ولقد کنت انظرُ الیها فتنجلی عنّی الغموم و الاحزان بنظرتی الیها» آه... ذوالفقارمن...! روزگاری با فاطمه داشتم... با فاطمه ی عزیز... هرگاه به رخساره ماهش می نگریستم تمام غم ها و دغدغه ها و غصه ها از دلم برطرف می شد، تنها با یک نگاه به چهره ی همسر مهربانم، فاطمه علیهاسلام...

 

 

شاید بگویند که او دختری استثنایی است؛ کوثر است و امّ الکتاب... و شاید پاسخ بشنوند که تاثیرگذاریِ فاطمه علیهاسلام را در زنان اطرافش چه می گویید!؟ فضّه، امّ ایمن، اسماء،... همین «امّ سلَمه» که در حکمِ مادری فاطمه علیهاسلام است!

 

در دوره ی فاجعه های متوالی، ارعاب و سرکوب، حاکم شده بود؛ فضای اختناق و خفقان و ترس...؛ همه با هم کنار آمده بودند که صدای حقّانیت ولایت الله خاموش شود. می خواستند زهرا علیهاسلام را خاموش کنند... در آن شرایط هولناک، هرکه از فاطمه علیهاسلام و علی علیه السلام و از حق آن ها دفاع می کرد، به شدتِ هرچه تمام تر سرکوب و منهدم می شد... از جمله ی «مدافعان حرم» همسر دلسوز پیامبر اسلام (صلی الله علیه و آله و سلم) بود: «امّ سلمه». او به جرم غیرتمندی و به اتهام حمایت از خاندان طهارت، به مدت یک سال از تمام حقوق بیت المال مسلمین محروم شد!

 

«امّ سلمه» جزء اولین «مدافعان حرم» بود. اکسیر نابِ ولایت علوی و عصمت فاطمی علیهماسلام در جان و دلِ قابل فیض اگر بنشیند از فردی ساده، «مدافع حرم» می سازد، زن و مرد هم ندارد! نکته ی تامّل برانگیز تاریخی برای شیعه و سنّی، همین جاست که می شنویم و آتش می گیریم: «آنقدر غربت، در این خاندان، دامن گیر شده بود که باید «زنان» به دفاع از حرمِ عصمت الله الکبری، چادر به کمر ببندند. حرمی که از چند ناحیه ی مقدسه، تخریب شده و قتلگاه شده بود...»

 

 

مشرق