آشکار شدن پس لرزه های توافق نامه تجاری ایران با ترکیه

تکلیف یارانه تولید چه شد؟

در زمینه احقاق حقوق تولید از دولت، هفته گذشته نعمت زاده خطاب به نوبخت، سخنگوی دولت به دلیل پرداخت نکردن سهم یارانه تولید ابراز داشت: بر اساس قانون ۱۲۰۰ میلیارد تومان باید به بخش صنعت و معدن پرداخت می‌شد اما هر کسی گرفته سلام ما را بهشان برسانید؛ ما هرچه تلاش کردیم نتوانستیم از آقای نوبخت این منابع را دریافت کنیم و ایشان هم که به ما لطف دارند و با لبخند ما را شرمنده کرده‌اند.

این درحالی است که نوبخت رئیس سازمان مدیریت و برنامه ریزی در واکنش به انتقادات وزیر صنعت به عدم‌پرداخت یارانه تولید گفت: قرار نیست یارانه تولید را به وزیر صنعت بدهیم و بهتر است آقای نعمت‌زاده که وزیر باتجربه‌ای است، مصاحبه‌های شائبه‌دار نکند.

در رابطه با دعواهای میان نعمت زاده با نوبخت این نکته به نظر می رسد که بخش تولید همچنان مظلوم بوده و  درآمدش از سهم یارانه ها بی کلاه مانده است بنابراین توصیه می شود که وزارت صنعت و سازمان برنامه ریزی در عمل به دنبال گرفتن حق و حقوق و حمایت از تولید داخل باشند تا بحث و جدل رسانه ای.

آشکار شدن پس لرزه های تعرفه ترجیحی تجارت با ترکیه

تعرفه تجاری با ترکیه که چندی پیش توسط وزارت صنعت،معدن و تجارت به تصویب رسیده بود و با انتقادات زیادی از سوی کارشناسان روبرو شد، این روزها اما به نظر می رسد که پیش بینی های کارشناسان مبنی بر سود ده نبودن توافقنامه، صحیح از آب درآمده است چراکه اخبار حاکی از این است که توافقنامه اثرات منفی خود را بر روی تولیدات بجا گذاشته است.

در این توافقنامه مقرر شده که از ابتدای سال جدید میلادی ۱۲۵ فقره کالای ایرانی و ۱۴۰ فقره کالاهای ترک مشمول تعرفه ترجیحی ‌شوند .اما انتشار لیست کالاهای این توافقنامه موجی از اعتراض در بین تولید کنندگان و فعالان اقتصادی و کارشناسان کشورمان به راه انداخت.

حالا تکانه های این قرارداد در حال لرزاندن پایه های تولید کشور شده است به شکلی که رئیس انجمن صنایع نساجی از ایجاد اولین آثار اعمال تعرفه ترجیحی واردات کالا از ترکیه در صنعت نساجی خبر داده و معتقد است که بیش از ۸۰ درصد پوشاکی که از طریق ترکیه به ایران وارد می‌شود، محصول چین است. البته در این زمینه باید یادآور شد که یک جهش ۶۹ درصدی صادرات ترکیه به ایران با اجرای موافقتنامه ترجیحی به وجود آمده است.

به هرحال طبق پیش بینی هایی که ازهمان ابتدای قرار داد از سوی کارشناسان مطرح می شد این توافقنامه نه تنها به سود تولید نبوده است بلکه جز،افزایش واردات بی رویه کالاهای استراتژیک توسط ترکیه منفعت دیگری برای کشور ما نخواهد داشت. در تکمیل این ادعا باید تاکید کرد که چندی پیش نیز مقام معظم رهبری افزایش واردات به کشور را موجب فشارآوردن به کشور خواندند و بیان داشتند: امروز فشار واردات، کشور را دارد از پا درمی‌آورد؛ حالا آن‌وقت به بهانه‌ی اینکه قاچاق نشود، پس ما راه را باز کنیم که از طریق قاچاق نیاید، از طریق گمرکات بیاید که ما بتوانیم سودی هم ببریم؛ این به نظر من منطق قوی‌ای نیست؛

گلایه وزیر صنعت از افزایش درآمد مالیاتی: افزایش آمار درآمد مالیات افتخار نیست

آمارهای علی عسکری رئیس سازمان مالیاتی،افزایش درآمد مالیات نسبت به سال قبل را نشان می‌دهد. اما حالا محمدرضا نعمت زاده وزیر صنعت معدن تجارت از گیرهای مالیات چی ها در این شرایط گلایه کرده و خطاب به سازمان امور مالیاتی گفته است که افزایش آمار درآمد مالیات افتخار نیست و اضافه کرد: خوب فشار آوردند که شما(تولیدکنندگان)سرمایه در گردش بکار بگیرید مواد بخرید،کالا صادربکنیدبعد دودستی تقدیم آنها بکنید! به اضافه اینکه جریمه هم بشوید.

درآمدی که قرار است وابستگی به نفت را کم کند. معمولاً پایدارترین نوع درآمد دولت‌هاست. اگر به‌جا گرفته شود عدالت اجتماعی را به جامعه ارزانی می‌دهد. شکاف طبقاتی را کم می‌کند و دولت را پاسخگو؛ اما دل کندن از درآمدهای بادآورده و بی‌منت نفتی آن‌چنان هم آسان نیست برای همین دولت‌ها معمولاً درامدهای راحت‌الحلقوم نفتی را به منت گرفتن مالیات از خلق ترجیح می‌دهند.در مجموع به نظر می رسد که علاوه بر اینکه تولیدکنندگان باید از چتر حمایتی دولت برخوردار باشند تا خیلی از گره‌های اقتصادی کشور باز ‌شود، اما نباید به بهانه‌های مختلف از زیر اجرای قانون و پرداخت مالیات حقه شانه خالی کنند.