«وضعيت اروپا از لحاظ اقتصادي
جفت و جور نيست و اختلافات پيش آمده به سادگي حل نخواهد شد چون اصلا ساده
نيست؛ دعوا سر يك شاهي صنار نيست بلكه چند كشور قوي و ضعيف اقتصادي مي
خواهند سر يك سفره بنشينند و هم كاسه شوند.»
اين تحليل را راديو زمانه وابسته به اپوزيسيون مقيم هلند درباره «اجلاس سران اروپا براي نجات يورو » منتشر كرد و افزود: عملا كاسه كوزه در اروپا به هم ريخته است چون همه مي خواهند كمتر مايه بگذارند و بيشتر بخورند. يكي از موارد دردسرساز اين است كه اتحاديه اروپا براي آنكه بتواند وحدت خود را در كوران حوادث حفظ كند بايد هر چه بيشتر جمع و جور شود و به آن چيزي شبيه شود كه به طور غيررسمي از آن به عنوان ايالات متحده اروپا حرف زده مي شود. كشورهاي اروپايي از ترس واكنش ها، اصطلاح را با احتياط به كار مي برند. اما همگي مي دانند كه اروپاي واحد را جور ديگري نمي شود اداره كرد. ده سال پيش كه واحد پول يورو به جريان افتاد خيلي از كشورهاي نسبتا فقير اروپا ذوق زده شدند و با راه انداختن ساز و دهل به آن پيوستند. آنها تا توانستند از كيسه ديگران خرج كردند و بدهي بالا آوردند، به اين اميد واهي كه بدهي مال همه است و ديگران يك جوري از پس اش برمي آيند. بخصوص يوناني ها به معناي واقعي كلمه از كيسه ديگران ولخرجي مي كردند. در سالهاي نخست راه افتادن يورو هم آلمان و فرانسه بفهمي نفهمي سر كيسه را شل كرده بودند و زياد به ديگران فشار نمي آوردند تا يورو خوب جا بيافتد و همه نمك گير شوند. اما از سه سال پيش كه اقتصاد جهاني در اروپا و آمريكا بحراني شد، همه از جا در رفتند. ديدند چند تا لت و پار شده اند. يونان تقريبا ورشكسته شده و ايرلند و اسپانيا و پرتغال هم زهوارشان در رفته و ايتاليا هم زير بار سنگين بدهي ها به نفس نفس افتاده است.
اين تحليل مي افزايد: ورشكستگي يونان و چند كشور ريز و درشت ديگر، بخصوص بدهي هاي سنگين ايتاليا زنگ خطر را به صدا درآورد و راه را باز كرد براي مركل و ساركوزي تا در اجلاس چند روز پيش سران، تغييرات مهمي را در پيمان اروپا به ديگر اعضاء تحميل كنند. منتها انگليس از همين جا راه خودش را از بقيه جدا كرد. انگليس جزو حوزه يورو نيست، اما از اعضاي 27گانه اتحاديه اروپاست. با اين حال هميشه نق و نوق كرده و چوب لاي چرخ اتحاديه گذاشته است. از همان ابتدا هم هيچ علاقه اي به عضويت نداشته، اما بودن در اتحاديه اروپا برايش نان و آب داشته و از تسهيلات بانكي و گمركي برخوردار شده كه مانده است. اما حالا كه آلمان و فرانسه مته به خشخاش گذاشته و مي خواهند با انضباط و نظارت دقيق تر مو را از ماست بكشند، خودش را كنار كشيده و منافع ملي را بهانه كرده است.
راديو زمانه ادامه مي دهد: انگليس روابط ويژه اي با آمريكا دارد و شايد اين از جمله دلايل رفتار سرسختانه ديويد كامرون در اجلاس اضطراري سران اروپا بود. ساركوزي در اقدامي نمادين حتي حاضر نشد با او دست بدهد. انگليس به علت ويژگي هاي خاص تاريخي خود نمي خواهد در اروپا حل شود. مي خواهد حتي الامكان با اروپا كمي فاصله داشته و به آمريكا نزديكتر باشد. همراهي توني بلر با جرج دبليو بوش در حمله به عراق، برخلاف مخالفت بيشتر كشورهاي اروپايي، يك نمونه اين رابطه ويژه انگليس و آمريكاست. آمريكا نيز كه خود دچار بحران مالي است، از هيچ تلاشي براي متلاشي كردن يورو فرو نمي گذارد، اما از سويي چون يورو و دلار دمشان به هم وصل است، نگران ثبات يورو شده است. اوباما خواهان تصميمات همه جانبه تر و محكم تري است و مركل و ساركوزي هم نيز همين را مي خواهند، منتها چنين كاري به اين زودي ها به نتيجه نخواهد رسيد. برخي رسانه ها نگرانند حتي كشورهايي كه با تغييرات در حوزه يورو موافقت كرده اند، ظرف سال هاي آينده دبّه دربياورند.
خاطرنشان مي شود پس از ناكامي اجلاس سران اتحاديه اروپا در اتخاذ تصميم مشترك براي سرنوشت يورو و انجام تغييرات اقتصادي، شاخص هاي سهام در بازارهاي اروپايي دچار سقوط مجدد شد. اين بازارها نگران بحران بدهي ها و افزايش سقف رياضت هاي اقتصادي هستند. برخي بانك ها و شركت ها تا 1/3 درصد سقوط كرده اند.
كيهان
اين تحليل را راديو زمانه وابسته به اپوزيسيون مقيم هلند درباره «اجلاس سران اروپا براي نجات يورو » منتشر كرد و افزود: عملا كاسه كوزه در اروپا به هم ريخته است چون همه مي خواهند كمتر مايه بگذارند و بيشتر بخورند. يكي از موارد دردسرساز اين است كه اتحاديه اروپا براي آنكه بتواند وحدت خود را در كوران حوادث حفظ كند بايد هر چه بيشتر جمع و جور شود و به آن چيزي شبيه شود كه به طور غيررسمي از آن به عنوان ايالات متحده اروپا حرف زده مي شود. كشورهاي اروپايي از ترس واكنش ها، اصطلاح را با احتياط به كار مي برند. اما همگي مي دانند كه اروپاي واحد را جور ديگري نمي شود اداره كرد. ده سال پيش كه واحد پول يورو به جريان افتاد خيلي از كشورهاي نسبتا فقير اروپا ذوق زده شدند و با راه انداختن ساز و دهل به آن پيوستند. آنها تا توانستند از كيسه ديگران خرج كردند و بدهي بالا آوردند، به اين اميد واهي كه بدهي مال همه است و ديگران يك جوري از پس اش برمي آيند. بخصوص يوناني ها به معناي واقعي كلمه از كيسه ديگران ولخرجي مي كردند. در سالهاي نخست راه افتادن يورو هم آلمان و فرانسه بفهمي نفهمي سر كيسه را شل كرده بودند و زياد به ديگران فشار نمي آوردند تا يورو خوب جا بيافتد و همه نمك گير شوند. اما از سه سال پيش كه اقتصاد جهاني در اروپا و آمريكا بحراني شد، همه از جا در رفتند. ديدند چند تا لت و پار شده اند. يونان تقريبا ورشكسته شده و ايرلند و اسپانيا و پرتغال هم زهوارشان در رفته و ايتاليا هم زير بار سنگين بدهي ها به نفس نفس افتاده است.
اين تحليل مي افزايد: ورشكستگي يونان و چند كشور ريز و درشت ديگر، بخصوص بدهي هاي سنگين ايتاليا زنگ خطر را به صدا درآورد و راه را باز كرد براي مركل و ساركوزي تا در اجلاس چند روز پيش سران، تغييرات مهمي را در پيمان اروپا به ديگر اعضاء تحميل كنند. منتها انگليس از همين جا راه خودش را از بقيه جدا كرد. انگليس جزو حوزه يورو نيست، اما از اعضاي 27گانه اتحاديه اروپاست. با اين حال هميشه نق و نوق كرده و چوب لاي چرخ اتحاديه گذاشته است. از همان ابتدا هم هيچ علاقه اي به عضويت نداشته، اما بودن در اتحاديه اروپا برايش نان و آب داشته و از تسهيلات بانكي و گمركي برخوردار شده كه مانده است. اما حالا كه آلمان و فرانسه مته به خشخاش گذاشته و مي خواهند با انضباط و نظارت دقيق تر مو را از ماست بكشند، خودش را كنار كشيده و منافع ملي را بهانه كرده است.
راديو زمانه ادامه مي دهد: انگليس روابط ويژه اي با آمريكا دارد و شايد اين از جمله دلايل رفتار سرسختانه ديويد كامرون در اجلاس اضطراري سران اروپا بود. ساركوزي در اقدامي نمادين حتي حاضر نشد با او دست بدهد. انگليس به علت ويژگي هاي خاص تاريخي خود نمي خواهد در اروپا حل شود. مي خواهد حتي الامكان با اروپا كمي فاصله داشته و به آمريكا نزديكتر باشد. همراهي توني بلر با جرج دبليو بوش در حمله به عراق، برخلاف مخالفت بيشتر كشورهاي اروپايي، يك نمونه اين رابطه ويژه انگليس و آمريكاست. آمريكا نيز كه خود دچار بحران مالي است، از هيچ تلاشي براي متلاشي كردن يورو فرو نمي گذارد، اما از سويي چون يورو و دلار دمشان به هم وصل است، نگران ثبات يورو شده است. اوباما خواهان تصميمات همه جانبه تر و محكم تري است و مركل و ساركوزي هم نيز همين را مي خواهند، منتها چنين كاري به اين زودي ها به نتيجه نخواهد رسيد. برخي رسانه ها نگرانند حتي كشورهايي كه با تغييرات در حوزه يورو موافقت كرده اند، ظرف سال هاي آينده دبّه دربياورند.
خاطرنشان مي شود پس از ناكامي اجلاس سران اتحاديه اروپا در اتخاذ تصميم مشترك براي سرنوشت يورو و انجام تغييرات اقتصادي، شاخص هاي سهام در بازارهاي اروپايي دچار سقوط مجدد شد. اين بازارها نگران بحران بدهي ها و افزايش سقف رياضت هاي اقتصادي هستند. برخي بانك ها و شركت ها تا 1/3 درصد سقوط كرده اند.
كيهان
اخبار ویژه
نظرات بینندگان
جدیدترین اخبار پربازدید ها
