به گزارش پایگاه 598،پرسپولیس امشب به ازبکستان سفر می‌کند تا عصر روز سه‌شنبه در هفته دوم از مرحله گروهی فصل جدید لیگ فوتبال قهرمانان آسیا روبه‌روی تیم معروف بنیادکار این کشور بایستد. بنیادکار در دیدار اولش در گروه اول این لیگ و ساعاتی بعد از اینکه سرخ‌های تهرانی در ورزشگاه آزادی تیم لخویای قطر را در نیمه دوم به توپ بستند و صفر – 3 برنده شدند، در زمین النصر عربستان به نتیجه تساوی یک – یک رسید که به نوعی یک پیروزی بود و اواخر بهمن‌ماه در مرحله پلی‌آف الجزیره امارات را هم که از بهترین تیم‌های چند سال اخیر در منطقه غرب آسیا بوده، حذف کرده بود.
خطرناک بودن دیدار سه‌شنبه پرسپولیس برابر تیم سابق اسکولاری و ریوالدو فقط به سبب مسائل فوق نیست و باشگاه‌های ازبکستانی همسو با تیم ملی کشورشان در سال‌های اخیر رشدی دوباره داشته‌اند. هفته پیش در شروع رقابت‌های امسال لیگ قهرمانان نیز دو تیم از جمع 4 تیم نماینده ایران به رقبای خود در خاک ازبکستان باختند و هر دو نیز نه مغلوب شانس و اقبال نامساعد خویش بلکه تسلیم رقبایی شدند که به وضوح و کمی تا قسمتی از آنها بهتر بودند. یکی نفت تهران که در گروه دوم یک – 2 به پاختاکور، آماده‌ترین تیم فعلی ازبک‌ها باخت و آن هم در حالی که رقیب بیش از 40 دقیقه با یک یار کمتر از نفت بازی می‌کرد و دیگری تراکتورسازی که در گروه چهارم آسیا برتری صفر – یک نیمه اول خود برابر نسف قارشی را با شکست یک – 2 در پایان وقت عوض کرد و شانس آورد که دو سه گل دیگر نخورد. طی این مسابقه، نسف همه کسانی را که دو فصل پیش بازی‌های متوسط این تیم را برابر استقلال در ادوار قبلی این مسابقات دیده بودند، از پیشرفت فنی چشمگیر خود حیرت‌زده کرد.
یک مشکل ویژه
همه اینها به این معنا نیست که پرسپولیس هم در شهر تاشکند چاره‌ای جز قبول شکست مقابل بنیادکار نخواهد داشت اما شکی نیست که این مسابقه بسیار خطرناک و از دیدار اول قرمزها که برابر لخویای قطر در تهران بود، به غایت سخت‌تر خواهد بود. متاسفانه به خاطر قرعه و اقبال بد گذار هر چهار نماینده ایران مقابل رقبای ازبک‌شان در مرحله رفت به زمین این حریفان افتاده و به این سبب با یک فاکتور تضعیف‌‌کننده اضافی هم مواجه شده‌اند و آن بازی کردن در سرمای شدید زمستانی و زیر ریزش برف و باران و روی زمین‌های لغزنده این کشور است که هفته پیش هر دو تیم نفت و تراکتورسازی را بسیار آزار داد و در شکست‌های آن دو تیم بی‌تأثیر نبود، حال آنکه اگر در دیدارهای برگشت به خانه این تیم‌های ازبک می‌رفتند در هوای گرم‌تر فروردین و اردیبهشت از این مشکل معاف می‌بودند.
سوال بی‌پاسخ
پرسپولیس اما مسائل و سلاح‌هایی برای کاستن از امتیازات بنیادکار در دیدار روز سه‌شنبه دارد. یکی روحیه بسیار خوبی است که قرمزها بعد از پیروزی عالی‌شان مقابل لخویا در دیدار اول خود به دست آورده‌اند. آنها با این برد از خود کم‌بینی رها شدند و ایمان آوردند که اگر با همه وجود بجنگند، هیچ یک از حریفان‌شان در گروه اول شکست‌ناپذیر نخواهند بود. به واقع اگر سرخ‌ها در تاشکند همانطور بازی کنند که در نیمه دوم دیدار با لخویا رویت شد، کسب نتیجه‌ای مساعد در آنجا حتمی خواهد بود اما سوالی که این روزها قرمزها به کرات از یکدیگر می‌پرسند و پاسخ صریحی را بر آن نمی‌یابند، این است که آیا تکرار نمایش روز مسابقه با رقیب قطری برای پرسپولیس در دیدارهای بعدی‌شان هم میسر است یا آن بازی فقط جرقه‌ای بزرگ و تصادفی بود که از یک تیم پاک باخته در شرایطی تقریبا انتحاری و برای راضی کردن خیل هواداران مایوس شده قرمزها سر زد؟
بازی‌های عجیب
روزگار بازی‌های عجیبی دارد؛ پرسپولیس در شرایطی لخویا را خرد کرد که در گمانه‌زنی‌های قبل از شروع مسابقات تقریبا همگان می‌گفتند که در میان چهار نماینده ایران سه تیم فولاد، تراکتورسازی و نفت آبروداری خواهند کرد و تنها تیمی که احتمال فرو پاشیدن و لطمه زدنش به فوتبال ایران وجود دارد، پرسپولیس است که در بدترین شرایط خود با یک لخویای سرشار از مهره‌های خارجی گرانقیمت بازی داشت. لابد شما بهتر از ما می‌دانید که شرایط کاملا برعکس شد و هر سه نماینده دیگر کشورمان با نمایش‌هایی پرنوسان و کسب نتایجی ضعیف چیزی را بر اعتبار فوتبال ایران نیفزودند و تنها تیمی که افزود و موجب غرور ملی شد، پرسپولیس بود. شاید یکی از دلایل بزرگ آن نمایش عالی، انگیزه بسیار قوی قرمزها برای جبران یک فصل سرشار از ناکامی در صحنه‌های داخلی از طریق درخشش برابر لخویا در یک میدان بین‌المللی بود و قدر مسلم اینکه صرفنظر از نتایج حاصله شور و شوقی که از سرخ‌ها در هفته اول رقابت‌ها رویت شد و انرژی انفجاری که مقابل لخویا از خود بروز دادند، در هیچ یک از سه تیم دیگر ایرانی به چشم نخورد. این انرژی و طلبیدن پیروزی با همه وجود وقتی با روانی حرکات و پاسکاری‌های سریع و دقیق قرمزها در نیمه دوم همراه شد صحنه‌هایی را آفرید که دیدیم و نتیجه‌ای را به جا گذاشت که خوشبین‌ترین هواداران سرخ نیز آن را باور نداشتند.
تمرین در آرامش
آرامشی که کسب برد قاطع با اختلاف سه گل در اردوی قرمزها به وجود آورد، این اثر و خاصیت را هم داشت که آنها را به تمرین در فضایی کم‌حاشیه و بدون دغدغه در روزهای بعدی قادر ساخت. حالا و لااقل تا زمان یک ناکامی احتمالی تازه کسی حرف از تغییر مربی در پرسپولیس نمی‌زند و حمید درخشان و دستیارانش قادرند با فراغ بال نسبی برای مسابقه سه‌شنبه برنامه‌ریزی کنند و بازیکنان را در قالب‌های فنی که گمان می‌کنند برای این دیدار مفیدتر است و می‌تواند موجب کسب نتیجه شود، قرار بدهند.
اینکه درخشان و یارانش چقدر از این فرصت که در فصل جاری برای پرسپولیس نادر و کمیاب بوده سود خواهند جست و بنیادکار چقدر مجال و میدان برای خودنمایی به آنها خواهد داد، مسائلی است که نامشخص می‌نماید اما سه‌شنبه هم می‌تواند روز تکرار یک کوشش بزرگ و موفق تازه و به تبع آن استمرار آرامش فعلی قرمزها در تاشکند باشد و هم روز بازگشت احتمالی آنها از عرش پیروزی به سطح زمین‌های سفت و سخت و یخ‌زده ازبکستان در این روزهای سرد زمستانی و استمرار احتمالی بردهای هفته گذشته ازبکستان مقابل فوتبال ایران.
غیرقابل پیش‌بینی
در هر دو حال پرسپولیس باور آورده است که برای صعود از گروهی که پیش‌تر برایش غیرقابل صعود تلقی می‌شد، کاملا بدون شانس نیست و اگر در سایر دیدارهای خانگی‌اش نیز بدرخشد شاید در فصلی که در لیگ داخلی مظهر ناکامی بوده، در لیگ آسیا نماد پیروزی جلوه کند. این برای پرسپولیسی که در تمامی طول فصل جز دو سه مورد هوادارانش را دق داده، قدمی بسیار بلند به سوی بهبودی و اوجگیری دوباره خواهد بود. اینکه مدیریت تازه پرسپولیس چقدر برای شکل‌گیری این پروسه تدریجی و احتمالی به مربیان سرخ مهلت خواهد داد، مساله‌ای مجزا و متفاوت و پاسخ آن از چارچوب پیش‌بینی‌های فعلی خارج است ولی لابد آنها هم اذعان دارند که نباختن در ازبکستان و کسب یک تساوی هم در آنجا مثل یک برد و ادامه‌ای بسیار خوب بر بازیابی هفته گذشته‌شان خواهد بود.
