بانک ورزش- گزینه جدی پرسپولیسیها برای جایگزینی درخشان، برانکو ایوانکوویچ است؛ مردی که نخستین حضورش در ایران مربوط به زمانی میشد که بهعنوان دستیار میروسلاو بلاژویچ وارد کشورمان شد. آن روزها چیرو او را «پروفسور» صدا میزد و مدعی بود برانکو کارش را خیلی خوب بلد است. بعد از آنکه تیم ملی ایران با خود بلاژویچ در صعود به جام جهانی 2002 ناکام ماند، فدراسیون فوتبال از ایوانکوویچ برای گرفتن جای او دعوت کرد. برانکو آمد و آسانترین صعود تاریخ تیم ملی کشورمان به جام جهانی را رقم زد. اینجا اما آخر ماه عسل بود. در شرایطی که خیلی از منتقدان عقیده داشتند برانکو برای نیمکت ایران به اندازه کافی بزرگ نیست، او در جام جهانی 2006 هدایت تیم کشورمان را بر عهده گرفت. پذیرفتن دو شکست برابر مکزیک و پرتغال و تساوی یک یک مقابل آنگولا باعث شد این مربی از سمتش برکنار شود و هرگز به ایران برنگردد. برانکو پس از ترک نیمکت تیم ملی، دو دوره سرمربی دینامو زاگرب بود و البته کار در باشگاههای شاندونگ لیونگ چین، الاتفاق عربستان و الوحده امارات را هم تجربه کرد که دستکم این دوتای آخر چندان امیدوارکننده نبودند. آخرین شغل او، به دوره دوم حضورش در دینامو مربوط میشود که به روایت ویکیپدیا در اکتبر (مهرماه)2013 و پس از تنها پنج بازی از سمتش برکنار شده است. در حال حاضر مدتها از بیکاری برانکو میگذرد، هرچند که او طی این مدت هرازگاهی گزینه هدایت برخی تیمهای ایرانی بوده است. در مورد ایوانکوویچ، غیر از کارنامه او که سیر نزولی دارد و باعث نگرانی است، باید به برخی نکات دیگر هم توجه کرد؛ از جمله اینکه او همیشه، حتی در اوج دوران کاریاش نشان داده تمایلی به ارائه فوتبال تهاجمی ندارد و آن دسته از پرسپولیسیهایی که رویای احیای تیم دهه شصت را در سر میپرورانند، نباید آنقدرها از برانکو انتظار ویژهای داشته باشند.