«بیانیه ی جامعه ی اسلامی دانشجویان دانشگاه صنعتی قم به مناسبت 22 بهمن»

و در حقیقت در زبور پس از تورات نوشتیم که زمین را بندگان شایسته ما به ارث خواهند برد.  سوره انبیا (۱۰۵)
امروز زیر آسمانی تنفس می کنیم که مملو از عطر دعوت رهبر عزیزمان از جوانان نیک سرشت جهان برای اندیشیدن به حق است. رهبر فرزانه ای که اقامه ی حق را زمینه ساز امنیت و امنیت را زمینه ساز پیشرفت همه جانبه می داند. جامعه ای که امر به معروف و نهی از منکر در آن فراموش شود زوال آن حتمی به نظر می رسد. به قدر فرصت و در آستانه ی جشن سالگرد پیروزی انقلاب اسلامی ما دانشجویان به عنوان نمایندگان جامعه ی مسلمان ایران این بار درد دلهایمان را برای مسئولان در دل هایمان و سربسته می نویسیم.
آقایان مسئول! جملگی به گوش باشید که انقلاب دوران نقاهت پس از فتنه را می گذراند. مراقب رفتارهایتان باشید که تاریخ بر شما قضاوت خواهد کرد. مبادا افراط و تفریط، شما را به جایی بکشاند که دوست را از دشمن تشخیص ندهید. مبادا ترس از حوادث شما را از آرمان های خود دور سازد و سرنوشت یک ملت را به تمایلات خودتان گره بزنید. مردم دیده بان ما، دیده به دستان و اذهان شما بسته اند و نیک بدانید که ناخدای انقلابمان این کشتی را به سمت اهداف عالیه ی انقلاب رهنمون خواهد کرد. پس در سنگر هایتان بمانید و از فتنه ی عظیمی که در راه است نهراسید. تغییر مشی امروز به صلاح هیچ کس  نخواهد بود. اکنون، شایسته آن است که استحکام ساخت درونی نظام  و تکیه بر جوانان داخل در دستور کار و روی میزتان قرار بگیرد.نگاه سیاسی به پدیده ها نه تنها گره گشا نبوده بلکه زمینه ی ایجاد فساد را فراهم می آورد.
مردم مسلمان ایران از فساد منزجر و نگران اند. فسادهایی که قلب دوستان را رنجور و قلب کینه توزان را مسرور می سازد. در عملکرد برخی که چشمان سهل انگارشان را بر روی عوامل شکل گیری فساد می بندند باید شک کرد. این عده ی نه چندان بسیار، در قامتی منافق گونه تیشه بر ریشه ی تمام باورها می زنند. از فرهنگ و اقتصاد گرفته تا سیاست و دانشگاه!
دانشگاه به عنوان سکوی پرش جامعه و انقلاب باید همچنان مبدا همه ی تحولات بماند. اگر چه تلخ اما گفتنی است در طول دو ترم گذشته ی تحصیلی، دانشجویان انقلابی و جوانان دلسوز با مشکلات گوناگونی مواجه بوده اند. زجر آورتر از نبود بودجه ی کافی برای فعالیت های فرهنگی و سیاسی، برخورد نچندان مطلوب برخی مسئولان فرهنگی دانشگاه ها و عدم ارائه ی مجوز های لازم برای برپایی همایش ها و جلوگیری از حضور فعالان سیاسی را می توان از مهمترین موانع در دانشگاه ها دانست که به نظر نمی رسد علتی جز جلوگیری از نقد شدن برخی اقدامات دولت داشته باشد.
چگونه می توان از آزادی در دانشگاه سخن گفتی ولی راه را بر انتقاد از دولت بست؟! چگونه می توان از تحول در دانشگاه سخن گفت ولی دانشجویان همان دانشگاه را محدود کرد؟! به نظر می رسد امروزه در این دانشگاه های به اصطلاح در حال تحول باید فمنیست یا مبشر فمنیست یا اپوزیسیون نظام اسلامی باشی تا اجازه ی انتقاد یا بر پایی همایش داشته باشی.! یا ترجیحا بایست برنامه ها به صورت موزیکال و با کف و سوت همراه باشد(!) و مخاطب بسیار جذب نماید تا مجوز برپایی مراسم بگیرید.
یادمان بماند، این جمهوری اسلامی بود که با ایجاد و گسترش مراکز علمی و تحقیقاتی و فرهنگی در اقصی نقاط کشور این اجازه را به ما داد تا با مدیریت بر ارکان مختلف جامعه، ملت را به سمت نقاط امید بخش حقیقی یاری کنیم. همه ی ما وامدار خون شهدایی هستیم که به این امید، بدن سالمشان فدای چنین عقیده ای کردند.
انقلاب اسلامی آمد تا تمام نظم های شیطانی جهان را عوض کند و تابوی احترام به نظام های دست ساز غرب را که با هدف تسلط بر ملت ها و استثمار منابع انسانی و طبیعیشان ایجاد شده بود بشکند.
انقلاب ما انقلاب برای تمام خوبی ها بوده، هست و خواهد ماند. بهار دوباره ی انقلاب نزدیک است؛ این پیام را به همه ی شنوندگان و نویسندگان ندای حق در سراسر دنیا برسایند که انقلاب عزیز اسلامی راه خود را به پشتوانه ی مردم اش طی خواهد کرد و دیری نخواهد گذشت که پرچم اسلام را در عمق خاک های تل آویو و حیفا علم خواهیم کرد. باشد تا همگان رستگار شویم.
در پایان و در آستانه ی 22 بهمن ماه، امسال چون گذشته در جشن ملی مان می آییم تا آرمان جهانی اسلام را زنده نگاه داشته و امیدی برای حق طلبان واقعی جهان باشیم.
 
جامعه ی اسلامی دانشجویان دانشگاه صنعتی قم