به گزارش پایگاه 598، روزنامه "کیهان" درباره سخنان روز چهارشنبه روحانی در حرم امام(ره) که گفته
بود "امام (ره) شهامت آن را داشت که صلح را برگزیند" نوشته است: «امام
هرگز کلمهای درباره صلح با آمریکای یاغی که قبل از انقلاب از ملت ما حق
توحش میگرفت و پس از انقلاب لحظهای از دشمنی دست نکشید، سخن نگفت.
درباره
صدام نیز چنین بود و ما فقط قطعنامه «آتشبس» را پذیرفتیم. در مقابل چه
اتفاقی افتاد که قابل تأمل است؟ ارتش صدام شروع به تعدی و دستدرازی کرد و
از آنسو منافقین ورشکسته را برای فتح چند روزه تهرانروانه کرد... نکته دوم
در باب اجتهاد حکومتی است. این منطق روشن دینی چه به لحاظ شرعی، چه به
لحاظ قانونی و چه به اعتبار هندسه انقلاب اسلامی، چارچوب و هویت مشخصی دارد
اگرنه، آقای ابوالحسن بنیصدر- که بعدها ارتباط وی با لانه جاسوسی آمریکا
با اسم رمز SDLURE و همکاریاش با سازمان منافقین فاش شد- نیز مدعی اجتهاد
بود(!) که وسط شبیخون و ایلغار رژیم صدام با دلآرامی تمام، به تخطئه
مقاومت پرداخت و گفت زمین میدهیم و زمان میگیریم؛ اینچنین خوشخیالی و
نرمشی با گستاخی دشمن و تقدیم جان بهترین مدافعان میهن و دین قرین شد...
منطق امام خمینی و امام خامنهای درباره شیطان بزرگ و دشمن شماره یک ملتها
کاملا روشن است. منطق انقلاب و اسلام و منطق قانون اساسی و واقعیتها نیز
همین را امضا میکند همچنان که تداوم پویایی انقلاب نیز در اندیشه معمار آن
وابسته به ولایت فقیه است. «پشتیبان ولایت فقیه باشید تا به مملکت شما
آسیبی نرسد.» نمیشود از امام و رهبری دم زد- که حق همه همین است- اما
اجتهاد در مقابل نص نمود. نمیشود پشتیبانی رهبر معظم انقلاب از تیم
مذاکرهکننده را برجسته کرد (که سرمایه بزرگ و بیبدیلی هم هست) اما به
رفتارهای نابهجا که در ادبیات معظم له اشاره شده ادامه و وسعت داد یا از
چارچوبها و خط قرمزهای کلی اعلام شده عبور کرد. هیچ کس نداند رئیسجمهور
محترم میداند- و آقای ظریف در کمیسیون امنیت ملی اعلام کرد- که مصادیق
رفتارهای نابهجا کدام است»