احیاگر رفتن به زیارت کربلا با پای پیاده کیست؟

به گزارش598 به نقل از شیعه آنلاین، بررسی های انجام شده نشان می دهد حضرت آیت الله العظمی شیخ میرزا «حسین نوری» که از علمای اعلام در تاریخ تشیع بوده، اولین فردی بود که با عمل کردن به برخی احادیث و روایات موجود، با پای پیاده به زیارت کربلای معلی رفت.

شیخ میرزا «حسین نوری» در 18 ماه شوال سال 1254 هجری قمری یعنی حدود 180 سال پیش در روستای "یالو" از توابع شهر نور در استان مازندران متولد شد. او در سن هفت سالگی پدر خود را از دست داد و یتیم شد. پدرش از علمای محلی آن منطقه بود.

او در سنین جوانی برای تحصیل علوم دینی به تهران کوچ کرد و مدتی نزد حضرت آیت الله العظمی شیخ «عبدالرحیم بروجردی» تلمذ کرد و سپس در سال 1273 هجری در حالی که 19 سال سن داشت به نجف سفر کرد. هنگامی که فضای علمی آنجا را دید تصمیم گرفت همانجا بماند.

چهار سال در نجف ماند و سپس به ایران بازگشت. کمتر از یک سال در ایران بود اما باز هم با شوق زیاد به عراق بازگشت. مدتی در شهر کربلا نزد حضرت آیت الله العظمی «عبدالحسین طهرانی» معروف به "شیخ عراقی ها" تلمذ کرد و سپس به مدت دو سال به کاظمین رفت. بعد از آن در سن 26 سالگی به حج رفت و بقیع را نیز زیارت کرد.

گفته می شود در زمان شیخ انصاری نیز افراد بسیار معدود و ناشناخته ای بودند که با پای پیاده به زیارت کربلا می رفتند اما حضرت آیت الله العظمی شیخ میرزا «حسین نوری» تصمیم گرفت که این سنت حسنه را احیاء کند لذا اولین بار در عید قربان به پیاده روی از نجف تا کربلا اقدام ورزید. سه روز در راه بود. حدود 30 تن از دوستان و اطرافیانش نیز با وی بودند. از آن پس تصمیم گرفت هر سال این کار را تکرار کند. هر سال نیز بر تعداد افرادی که با او همراه می شدند افزوده می شد.

اساتید حضرت آیت الله العظمی شیخ میرزا «حسین نوری» عبارت بودند از: المولى محمد علي المحلاتي، الشيخ عبد الرحيم البروجردي، الشيخ عبد الحسين الطهراني، الشيخ مرتضى الأنصاري، الميرزا الشيرازي، فتح علي السلطان‏آبادي و غیره.

از شاگردان این عالم جلیل القدر می توان الشيخ عباس القمي صاحب کتاب «مفاتيح الجنان»، الشيخ آقا بزرگ الطهراني صاحب کتاب «الذريعة»، العلامة الشيخ علي بن إبراهيم القمي، شیخ محمد تقي القمي الباوزئيري، الشيخ إسماعيل بن الشيخ محمد باقر الأصفهاني را نام برد.

حضرت آیت الله العظمی شیخ میرزا «حسین نوری» تالیفات بسیار زیادی داشت از جمله، کتاب «مستدرک الوسائل» که امروزه از کتبا معروف حوزه به شمار می رود. آخرین باری که با پای پیاده به زیارت حرم أبا عبدالله الحسین علیه السلام رفت در سال 1319 هجری بود. آن سال را "سال حج الأکبر" نامید. در آن سال عید نوروز با عید قربان هر دو در یک روز جمعه بود.

در آخرین سفرش به کربلا، به دلیل گرمای شدید هوا، غذاها فاسد شده بودند. شیخ میرزا «حسین نوری» و دیگر همراهانش همگی به دلیل خوردن غذای فاسد مسموم شدند. پس از بازگشت از زیارت به نجف، بر اثر بیماری شدید، در شب چهارشنبه 27 جمادی الثانی 1320 هجری دار فانی را وداع گفت و در حرم أمیرالمؤمنین علی علیه السلام دفن گردید.

هفت سال بعد نیز همسر مکرمه وی درگذشت. هنگامی که خواستند او را در کنار حضرت آیت الله العظمی شیخ میرزا «حسین نوری» دفن کنند، نبش قبر کردند و دیدند که جسد شیخ سالم و تازه است، گویا تنها چند ساعت از مرگ وی می گذرد.