استعمار پیر انگلیس و بشار اسد جوان

برای انگلیس و دوستان قدیمی آن کرامت انسانی و حقوق بشر انسان سوری و عربی اهمیتی ندارد، اگر داشت می‌بایستی در قبال سیاست نسل‌کشی رژیم صهیونیستی در فلسطین اشغالی عکس‌العملی نشان می دادند.

به گزارش سرويس بين الملل 598 به نقل از خبرگزاري فارس دمشق، سوریه و کل منطقه شامات از دیرباز کانون توجه سیاست استعماری امپراطوری ملکه ویکتوریا بوده و در پایان جنگ جهانی اول و در پی فروپاشی دولت عثمانی، بازهم سوریه در نقشه های استعماری لندن جهت خلق خاورمیانه جدیدی با مدل انگلیسی حضور داشت است.

درطرح شوم سایکس پیکو؛ سوریه و لبنان سهم فرانسه بوده ولی این پیرمکار با وارد فیصل فرزند شریف حسین حاکم حجاز به عنوان پادشاه شامات قصد داشت پاریس را از سهمش محروم سازد ولی فرانسه با لشکرکشی یک ارتش جرار به شامات، سهم خود را در خاورمیانه تثبیت کرد.

پایان جنگ جهانی دوم برای لندن نعمتی بود زیرا با استقلال سوریه و لبنان جایگاه و نفوذ فرانسه در منطقه تضعیف و به جای آن نفوذ و قدرت انگلیس و آمریکا تقویت شد.
تشکیل دولت ملی در سوریه با دومحور سیاسی معاصر بود، یکی محور پادشاهان هاشمی(خاندان هاشمی پادشاهی عراق و اردن دردست داشت) در عراق ـ اردن و دیگری محور عربستان سعودی ـ مصر.

حافظ اسد با تدبری جایگاه مهمی در خاورمیانه برای سوریه خلق کرد

هردو محور سیاسی تابع و نوکر انگلیس بوده و این دو محور در روند تحولات دمشق دردو دهه چهل و پنجاه و اوایل دهه شصت نقش بسزایی داشتند. ولی ملت سوریه و دولت آن با توطئه های این دومحور مبارزه کرده و تاحدوی استقلال خویش را حفظ کردند.

تاریخ معاصر منطقه شهادت می دهد که حافظ اسد فقید با کیاست و تدبیر توانست یک جایگاه و یک نقش مهمی در نقشه خاورمیانه برای سوریه ابداع و خلق کند.

اینک بشار اسد جوان وارث تلاش‌ها و مجاهدت‌های پدرش در راستای پاسداری از موقعیت سوریه در جبهه مقاومت و دفاع از قضایای عادلانه مردم خاورمیانه ایستادگی کرده است اما استعمارگر پیر که در توطئه چینی و دسیسه سازی شهرت جهانی دارد اکنون در تلاش است به همراه آمریکا و فرانسه و متحدان عربش بشار جوان را از صحنه مدافعین فلسطین و دیگر قضایای عادلانه جهانیان حذف کند.

سیاست لندن در قبال تحولات اخیر دمشق

انگلیس از همان آغاز رخدادهای سوریه در مارس 2011 به عنوان یکی از بازیگران فرامنطقه ای عرصه خارجی بحران سوریه نقش ایفا می کرد. سیاست لندن در قبال تحولات دمشق را می توان به طور خلاصه چنین بیان کرد:

1 ـ دادن انواع کمک‌ها و انواع تسهیلات به معارضه سوریه مقیم انگلیس و اروپا

در این راستا ایجاد دوره های آموزشی سیاسی برای افراد معارضه سوریه یکی از حمایت‌های آن بوده است. انگلیس اخیراً سفیر سابق خود را در بیروت به عنوان رابطه و هماهنک کننده ارتباطات دولت فخیمه انگلیس و معارضه بشار اسد تعیین کرده و این اقدام ابتکار عملش از لندن بوده زیرا تاکنون هیچ کشوری بدان اقدام نکرده و دست نزده است.

2ـ مشارکت فعال و مستمر این کشور در تحمیل انواع فشارها و مجازات های گوناگون بر سوریه

این مجازات‌ها و تحریم‌ها زندگی و معیشیت روزمره مردم سوریه را و نه دولت سوریه را تحت فشار و تنگنا قرار می دهد. لندن در تحمیل هشت دوره تحریم و مجازات اتحادیه اورپا علیه دمشق شرکت داشت.

3ـ ایفای نقش برجسته در تهیه و مطرح کردن پیش‌نویس قطعنامه های علیه دمشق در محافل بین المللی

4ـ تشویق عرب‌های خلیج فارس جهت ایجاد انواع فشارها و مجازاتها علیه برادرشان بشار اسد جوان

5ـ مشارکت فعال در پایه گذاری و تاسیس گروه تماس بین المللی برای مدیریت بحران سوریه به سبک و شمایل تجربه لیبی

پروژه تشکیل گروه تماس بین المللی برای بحران سوریه براساس اخبار و گزارش‌های خبرگزاری‌های جهان اخیر یکی از محورهای مهم مذاکرات ملک عبدالله دوم پادشاه اردن با دیوید کامرون نخست وزیر انگلیس بوده است.

گفتنی است ملک عبدالله دوم قبل از این ملاقات و مذاکره با نخست وزیر انگلیس با رادیو بی بی سی مصاحبه ای داشت و در این مصاحبه پادشاه اعلام کردند که "اگر بجای بشار اسد بودم از قدرت کنارگیری می‌کردم".

اظهارات ملک عبدالله اردنی خوراک پر چرپ و سوژه داغ مطبوعاتی شد و تحلیلگران اروپایی و عرب این اظهارات را ماهیت و پایه منویات اردن در ازای سوریه و اسد دانسته اند.
این گونه اظهارات برای آگاهان به مسائل و تاریخ منطقه جای و جایگاهی برای تعجب و شگفت زدگی ندارد.

برای انگلیس و دوستان قدیمی آن و تمام استعمارگران کهن و نو کرامت انسانی و حقوق بشر انسان سوری و عربی با اهمیت نیست واگر مهم بود می بایستی در قبال سیاست نسل کشی رژیم صهیونیستی در فلسطین اشغالی موضع و عکس العملی نشان می دادند.

آنچه برای لندن مهم است استمرار سلطه وارث تخت و نگین ملکه ویکتوریا در جهان عرب و اسلام است که در تحولات سوریه نیز در پی این مهم است.

گزارش خطا