
وَمَا لَكُمْ لَا تُقَاتِلُونَ فِي سَبِيلِ اللَّهِ وَالْمُسْتَضْعَفِينَ مِنَ الرِّجَالِ وَالنِّسَاءِ وَالْوِلْدَانِ الَّذِينَ يَقُولُونَ رَبَّنَا أَخْرِجْنَا مِنْ هَذِهِ الْقَرْيَةِ الظَّالِمِ أَهْلُهَا وَاجْعَلْ لَنَا مِنْ لَدُنْكَ وَلِيًّا وَاجْعَلْ لَنَا مِنْ لَدُنْكَ نَصِيرًا * * * شما را چه شده که در راه خدا و [رهایی] مردان و زنان و کودکان مستضعف [ی که ستمکاران هر گونه راه چاره را بر آنان بسته اند] نمی جنگید؟ آن مستضعفانی که همواره می گویند: پروردگارا! ما را از این شهری که اهلش ستمکارند، بیرون ببر و از سوی خود، سرپرستی برای ما بگمار و از جانب خود برای ما یاوری قرار ده. * * * بدون کشته شدن سرنوشت بیهوده است / شهید اگر نتوان شد بهشت بیهوده است
به گزارش پایگاه 598، روابط تیره و تار منصور پورحیدری و امیر قلعهنویی بر هیچکس پوشیده نیست و جنگ لفظی این دو نفر در رسانهها بیشتر از هر چیزی به چشم میآید.
نکته جالب اینجاست که قلعهنویی در تازهترین اظهارنظر خود مدعی شده «تا زمانی که سمت نداریم، حرف نزنیم بهتر است». او این صحبت را خطاب به منصور پورحیدری گفته، در حالی که پورحیدری مدعی شده بود من عضو هیاتمدیره هستم و نظراتم را به اعضای هیاتمدیره میدهم.
این در حالی است که خیلیها برای آشتی دادن قلعهنویی و پورحیدری قصد وساطت دارند، اما بعید است مرد باسابقه و پیشکسوت استقلال که همواره خودش را یک جنتلمن در بین استقلالیها معرفی کرده، کوتاه بیاید و مقابل حرفهای امیر قلعهنویی سر خم کند.
نامه