رحیم پور ازغدی میهمان جشنواره عمار

 

در این نشست که در سالن شماره سه سینما فلسطین تهران برگزار شد، حسن رحیم پور ازغدی این گونه آغاز کرد: هر سینما و هر هنری امتداد انسان است، هر سینمایی امتداد سینماگری است که آن را می سازد و در واقع امتداد انسان شناسی اوست. امتداد اهدافی است که او پشت پرده هدف گذاری کرده است. سینما نمی تواند غیر ایدئولوژیک باشد.

 

وی با اشاره به اینکه سینمای مستند هم گزینشی از وقایع است و همه واقعیت ها، صداها و تصاویر نمی تواند در قاب سینما قرار بگیرد، کار مستند ساز را گزینش و صید وقایع دانسته و تأکید کرد: در تدوین مستند هم حتی سیری از داستان در ذهن مستند ساز وجود دارد.

 

حسن رحیم پور، سینما را عرصه پیام و مفهوم عنوان کرد و گفت: هیچ سینمایی بدون پیام نیست. حتی اگر کسی یک دوربین را روی یک دیوار زوم کند و از آن فیلم بگیرد و یک ساعت تنها یک دیوار را نمایش دهد آن هم مفهوم و معنای خودش را دارد و نمی تواند بدون معنا باشد.

 

وی با ضمن تأکید به نقش های مختلف سینما در بخش های خبری و گزارشی، تفسیری و نقش آموزشی، گفت: هیچ سینمایی وجود ندارد که این سه کار را انجام ندهد.

 

وی در بخش دیگری از صحبت های خود گفت: اگر تاریکی باطن سینماگر زمینه ای برای ورود او به سینما باشد، تاریکی باطن سینماگر و تماشاگر در تاریکی سالن سینما تشدید می شود، اما اگر دو طرف تعامل در سینما یعنی سینماگر و تماشاگر باطن و شخصیت درستی داشته باشند، در سینما یک تعامل انسانی و الهی شکل می گیرد.

 

این استاد حوزه و دانشگاه با عنوان اینکه در سینما با دونوع تعامل روبرو هستیم، گفت: اگر سینما مجال تعامل شیطانی دوطرف باشد هنر سینما جلوه‌گاه شیطان خواهد بود. اما اگر دو طرف تعامل نگاه رحمانی داشته باشند ما در سینما می توانیم از همین ماده و تکنیک های سینمایی وسیله ای برای تذکر بسازیم.

 

وی با اشاره به نقش والای انبیا و اولیا در عالم، گفت: سیاست در عالم، مجال کلاه برداری و زور بود اما دیدیم که انبیا آمدند و سیاست رحمانی را ارائه کردند. یکی از جایگاه هایی که ایادی شیطان به شدت موفق هستند بازار است. در واقع بازار، جولانگاه شیطان می تواند باشد اما انبیا آمدند و همین جولانگاه شیطان را تبدیل به محل تجارت اولیاءالله کردند. وی در ادامه با اشاره به نقش اولیا در تبدیل این عرصه ها، گفت: وظیفه ما در سینما هم همین است. همان‌طور که در بازار اجرای یک اقتصاد و بازار اسلامی سخت است همانطور در سینما هم سینماگر مکتبی ماندن و در عین حال هنرمند بودن سخت است.

 

عضو شورای عالی انقلاب فرهنگی با برشمردن ویژگی های سینمای دینی، سینمایی را که در خدمت جهان بینی اسلامی، عدالت اجتماعی و ارزش ها و اخلاق اسلامی باشد را نمونه سینمای دینی دانست و تأکید کرد اگر کسی از بستر یک فرهنگ ضعیف حرکت کند و پایه های اخلاقی و توحیدی نداشته باشد وقتی وارد سینما شود، قطعا یک سینماگر زاییده از فرهنگ غرب خواهد بود. هر چقدر هم این سینماگر از نظر حقوقی مسلمان باشد و اهل نماز و روزه باشد و حتی با موضوع مذهبی فیلم بسازد ذیل فرهنگ غرب تعریف خواهد شد.

 

حسن رحیم پور ورود و زاویه دید سینماگر در روایت وقایع را مهم دانست و نوع روایت داستان های قرآن را نمونه بارزی برای نگاه به وقایع معرفی کرد و گفت: قرآن هم در جایی آمده و وارد روایت یک موضوع پورن شده، اما هیچ کسی از این روایت احساس جنسی نمی کند، بلکه پس از خواندن آن احساس تقوای جنسی خواهد داشت. وی داستان یوسف و زلیخا را نمونه ماجرایی دانست که یک زن درباری و مرفه، عاشق یک جوان خوش سیما می شود و ادامه داد: قطعاً در این ماجرا بخش هایی هم وجود داشته که مورد روایت قرار نگرفته، بلکه قرآن با گزینش بخش هایی ویژه از این ماجرا به گونه ای آن را روایت کرده که در انتها شما احساس تقوای جنسی می کنید و این چیزی است که باید از آن الگو بگیریم.

 

وی تأکید کرد: از هر آیه قرآن اگر نگوییم چندین موضوع سینمایی، حداقل یک موضوع سینمایی می توانیم ارائه کنیم. روایات اسلامی را هم وقتی بررسی می کنیم ده ها هزار موضوع در روایات هست که ارزش سینمایی شدن دارد.

 

رحیم پورازغدی در بخش پایانی صحبت های خود گفت: از منظر اسلامی اگر نگاه کنیم سینما یکی از بهترین ابزارهاست برای امر به معروف و نهی از منکر. این امر به معروف و نهی از منکر از حوزه مسائل خانواده شروع می شود و تا جهاد، بازار و مسائل دیگر ادامه پیدا می کند. ما گاهی فکر می کنیم که این مسائل ارزش سینمایی شدن ندارد اما در واقع این مسائل ارزش سینمایی شدن را دارد اما عرضه هنری آن که این مسائل را روایت کند وجود ندارد.