اقتصاد مقاومتی کشک!

به گزارش پایگاه 598 به نقل از الف، رییس جمهور محترم در نخستین روز از همایشی که برگزار کنندگانش به طرز عجیبی اصرار دارند آن را نخستین همایش اقتصاد ایران معرفی کنند، از یارانه سیاست برای اقتصاد صحبت کرد و همراهان و هفکرانش، دیروز در حاشیه این همایش و امروز در رسانه های حامی، به کرات از عبارت اقتصاد راهکار سیاسی دارد، صحبت کردند.

گزاره "مشکل اقتصاد ایران، اقتصادی نیست"، یا "اقتصاد، راه حل اقتصادی ندارد"، یا "اقتصاد ایران راهکار بین المللی و سیاسی دارد" پیش از این نیز بارها و طی ماه ها و سال های گذشته توسط برخی اقتصاددان لیببرال تئوریزه و تکرار شده است.

البته که بخشی از مشکلات اقتصاد ایران به خاطر مشکلات ناشی از حوزه سیاست خارجی (تحریم) و برخی ناراستی ها در حوزه سیاست داخلی (بالاخص در حوزه نهادهای عمومی غیردولتی) بوده است، اما آنچه گویندگان گزاره "مشکل اقتصاد ایران، اقتصادی نیست"، از آن اراده می کنند، با توجه به مقدمات و موخرات و زمینه صحبت های ایشان، فراتر از این بحث ها به نظر می رسد. چرا که می شود ضمن اینکه از چنین مشکلاتی، با در نظر گرفتن حوزه مشخص تاثیر و نه مطلق دانستن تاثیرشان، صحبت کرد و برای حلشان، به ویژه در خصوص آنچه به تحریم های داخلی معروف شده، تدبیر مناسب اندیشید، بلکه سطح انتظار از دولت را نیز با توجه به مشکلات موجود تعدیل کرد.

اساسا سوال اصلی این است که مگر قبل از تحریم ها، ساختار اقتصاد ایران، مشکل دار نبوده و تورم و بیکاری وجود نداشته است که مشکل اقتصاد ایران را نه اقتصادی، که در حوزه سیاست خارجی می دانند.

یا مگر بسیاری از همین افراد در سال های گذشته مشکلات کشور را عمدتا ناشی از تحریم های داخلی نمی دانستند، یا بیش از هفتاد درصد مشکلات را ناشی از بی تدبیری ارزیابی نمی کردند؟ حال چه شده که پس از گرفتن مسئولیت به فکر راحت طلبی و شانه خالی کردن از وظیفه افتاده اند.

اصلا بیایید فرض کنیم ممکن است فردی واقعا اعتقاد داشته باشد که مشکل اقتصاد، سیاست خارجی است. اگر این دیدگاه از منظر افراد خارج از دولت یا اقتصاددانی غیردولتی یا غیرمتصل به دولت به گوش می رسید (یا برسد)، می شد، این حرف را به پای اعتقاد یا نظر شخصی ایشان نوشت. اما شنیدن این استدلالات از زبان فردی که "مسئولیت رفع مشکلات اقتصادی در چارچوب های موجود" رسما به وی سپرده شده است، مسموع نیست و بیشتر به رفع مسئولیت شبیه است. چرا که به نظر می رسد، رییس جمهور محترم با پذیرفتن قیودی همانند ساختارهای مورد توافق نظام در مورد حفظ استقلال سیاسی و عزت در عرصه بین الملل پای به این عرصه نهاده و اقتصاددانان همراه وی نیز با پذیرفتن این قیود، مسئولیت پذیرفته اند.

حتی اگر رفتتار سیاسیون دولتی را در چارچوب انگیزه های سیاسی، فضاسازی انتخاباتی، فعال سازی بدنه سیاسی و ... و نه یک تحلیل اقتصادی، ارزیابی کنیم، اما این رفتار ناپسند، از اقتصاددانان دولتی یا وابسته به دولت اصلا پذیرفته نیست. از این چهره ها باید پرسید مگر نه اینکه شما را برای ارائه راهکارهای اقتصادی در چارچوب "داده" های سیاسی ملی به این سمت گمارده اند، اگر اقتصاددانید و مرد راه، کار کنید و اگر صرفا اهل غر زدن و شانه خالی کردن از مسئولیت، یا بازی سیاسی انتخاباتی، لطفا کنار بروید و امکانات بیت المال را بیش از این ضایع نکنید.

اینکه در میانه راه، ناگهان بیرق اقتصاد ایران مشکل سیاسی دارد و سیاست به اقتصاد یارانه بدهد را برافراشته کنیم، جز "بی مسئولیتی" و شانه خالی کردن از اصلاحات اقتصادی تفسیر دیگری ندارد. "اقتصاد راهکار سیاسی دارد"، یعنی اقتصاد مقاومتی کشک و ما اهل کار اقتصادی نیستیم. مردم از شما اصلاح ساختار اقتصادی، تدبیر درست، اشتغال، رشد اقتصادی ملموس و افزایش قدرت خرید می خواهند نه بهانه.