گلف‌نیوز: از پیشنهاد پنهانی ایران به کاخ سفید برمی‌آید که تعبیر دشمن برای امریکا منطبق بر واقع نیست! / سناتور کنگره امریکا: بزودی تحریم های جدیدی را علیه ایران وضع می‌کنیم

به گزارش سرویس سیاسی پایگاه 598، با توجه به صلابت و اقتدار ولی فقیه در نظام اسلامی، بدیهی است اصول سیاست خارجی حکومت ایران هیچگاه دچار تغییر نخواهد شد و کماکان منطبق بر اهداف و آرمان های حقه ی انقلاب تداوم خواهد داشت. اما تحول عجیب در ظاهر روابط دیپلماتیک ایران و غرب در دولت یازدهم باعث شده تا تصورات نادرستی برای سیاستمداران و تحلیلگران خارجی به وجود بیاید.

به عنوان نمونه تحلیلگر گلف نیوز در مطلب روز چهارشنبه ی خود نوشت: "از ارتباطات و پیشنهادات پنهانی مقامات ایرانی به کاخ سفید چنین برمی آید که به کار بردن تعبیر دشمن توسط ایران برای امریکا منطبق بر واقع نیست! به نظر نمی رسد ایران واقعا امریکا را دشمن خود بداند!"
به نظر می رسد منظور گلف نیوز از پیشنهادات پنهانی، مذاکرات مقامات ایرانی و امریکایی پشت درهای بسته در خصوص مسائل هسته ای باشد و گفتگوی وزاری امور خارجه ایران و امریکا برای اولین بار پس از سالها و در حاشیه ی اولین حضور دولت یازدهم در سازمان ملل، باهوش و مودب نامیدن رئیس جمهور امریکا از سوی رئیس جمهور ایران (و در مقابل، بی توجهی و نادیده گرفتن اهانت های روز افزون مقامات امریکایی) و ... به تقویت این گمانه ی نادرست (ظاهری پنداشتن تعبیر دشمن درباره ی امریکا) کمک کرده است.

گلف نیوز می نویسد: ”تغییر سیاست های تاریخی امریکا درقبال کوبا و پایه گزاری روابط جدید با این کشور نشان داد اگر ایران سیاست خود مبنی بر دشمن دانستن امریکا را کنار بگذارد، احتمال برقراری دوباره روابط این دو کشور قوی است... سه رئیس جمهور ایران از بعد از انقلاب تا کنون تلاش کرده اند با امریکا رابطه برقرار کنند و این نشان می دهد ایران واقعا امریکا را دشمن نمی داند. اولین آنها هاشمی رفسنجانی بود که در بحبوحه ی تنش بین جمهوری اسلامی و کاخ سفید، قرارداد نفتی 1 میلیارد دلاری با شرکت امریکایی Conoco بست.

این قرارداد با این هدف انجام شد که دشمنی ایران و امریکا را -که با جنگ ایران و عراق بدتر از قبل شده بود- پایان دهد. این در حالی بود که طبق اسناد سیا، امریکا به انباشت و استفاده ی عراق از تسلیحات شیمیایی کمک می کرد. پیشنهاد نفتی هاشمی رفسنجانی کاخ سفید را ترغیب کرد تا یکی از سخت ترین تحریم های نفتی ایران تا کنون را به این کشور تحمیل کند!

در زمان ریاست جمهوری محمد خاتمی نیز اگرچه ایران درخصوص مسئله ی افغانستان با امریکا همکاری کرد و در به کرسی نشان حامد کرزای نقش موثری داشت اما این کار در بهبود روابط ایران و امریکا بی تاثیر بود و اندکی بعد، جورج بوش، رئیس جمهور وقت امریکا، ایران را محور شرارت نامید!"

گلف نیوز در ادامه، سیاست خارجی دولت نهم و دهم را متفاوت از دولت های پیش عنوان کرده و نوشت حتی نامه ی احمدی نژاد به اوباما، عاری از برداشت اشتیاق ایران به برقراری رابطه با امریکا بود. اما دولت روحانی، راه دولت خاتمی و رفسنجانی را در پیش گرفته است.

گلف نیوز معتقد است: ”تهاجم فرهنگی امریکا به ایران –از طریق تلویزیون های فارسی زبان و ...- به غربی سازی سبک زندگی ایرانیان کمک کرده است. این امر [که حتی در بین مقامات دولتی و مسئولین کشور رواج دارد] می تواند یکی از دلایل اصلی تمایل داخلی به برقراری رابطه با امریکا خلاف نظر رهبر و خلاف اصول اولیه ی انقلاب اسلامی ایران باشد."

تحلیل گر سایت مذکور سپس با استناد به گفته ی اوباما در یکی از مصاحبه های خود نوشت تنها راه برقراری رابطه ی دوستانه بین ایران و امریکا این است که این دو نگرش خود را به جهان تغییر دهند و یکدیگر را دشمن ندانند. اوباما عنوان کرده بود: ”ایران می تواند یک قدرت جهانی باشد اما شرط این مسئله این است که نگرش خود را به جهان تغییر دهد."

گفتنی است با وجود سیاست اصطلاحا اعتدالی و کجدار و مریز دولت یازدهم، تحریم ها باز هم ادامه دارند. ایران هم ذخایر اورانیوم غنی شده ی خود با غنای بالا را از دست داد، و هم در چشم دولت های منطقه به عنوان کشوری مرعوب قلمداد شد و در مقابل روز به روز شاهد طولانی تر شدن فهرست تحریم ها نیز بود.

مارکو روبیو، سناتور جمهوری خواه کنگره ی امریکا پیش بینی کرد کنگره بزودی تحریم های جدیدی را علیه ایران وضع کند. وی اظهار داشت: ”به نظر من ما (جمهوری خواهان) در حال کسب اکثریت مطلق کنگره هستیم. اکثریتی که قوانین تصویب شده توسط کنگره را در مقابل وتو شدن بیمه می نماید. بزودی تحریم های جدیدی را علیه ایران وضع کندبدین ترتیب می توانیم قوانین جدیدی وضع کنیم که طبق آنها بر تحریم های اقتصادی و سیاسی علیه ایران افزوده شود."

اعتقاد به اینکه ایران در دشمن عنوان کردن امریکا صادقانه عمل ننموده و رویه ی نفاق را در پیش گرفته است متاثر از عملکرد برخی دولت ها در حوزه ی سیاست بین الملل است که هزینه ی سنگین آن بر گرده ی ملت و نظام تحمیل میشود.