دکتر مصیب امیری گفت: در بررسیهای باستانشناسی انجام شده در بخش کردیان
جهرم تعداد 65 اثر شامل پناهگاه و غار، تپه و بناهای تاریخی مسکونی،
چهارطاقی، گورستان، آسیاب، کاروانسرا، آب انبار و غیره شناسایی شده است.
امیری قدمت این آثار را از دوره پیش از تاریخ تا عصر پهلوی اول اعلام و
خاطرنشان کرد: تنها 8 اثر از این آثار شامل چهارطاقی و آسیاب علویه، آسیاب
موسویه، آسیاب قطبآباد، خانه تاریخی دهقان، بندبست یوسف آباد، کاروانسرا و
آب انبارهای مخک، پیش از این شناسایی و در فهرست آثار ملی ثبت شده بود و
بقیه آثاری است که در بررسیهای جدید شناسایی شدهاند.
امیری گفت: همچنین در این
بررسیها 300 قطعه سفال، 14 ابزار سنگی، ظروف شیشهای و دیگر اشیاء بدست
آمده است که مطالعه بر روی آنها توسط باستانشناسان ادامه دارد.
سرپرست گروه باستان شناسی بخش کردیان جهرم نیز گفت: این منطقه در موارد
اندکی مورد توجه و حضور باستان شناسان ایرانی و خارجی قرار گرفته است.
کمال لطفی نسب اضافه کرد: از جمله نخستین بررسیهایی که در این منطقه انجام
شده است میتوان به سفر استین در سال 1934 اشاره کرد که از فیروز آباد به
سمت فسا در حرکت بوده و آثاری از جهرم را دیده و شناسایی کرده است.
وی همچنین گفت: لویی واندنبرگ بلژیکی نیز در سال 1961 در این منطقه بوده و
چهار طاقی زهرشیر را معرفی کرده و پس از وی در سال 1969 ویلیام سامنر به
بررسی در منطقه پرداخته و توانسته است آثاری از یک محوطه پارینه سنگی در
جهرم را شناسایی کند.
لطفینسب گفت: سه سال بعد از سامنر و بر اساس یافتههای وی، مارسلو پیپرنو،
پژوهشها و مطالعاتی را انجام داد و آن آثار که مربوط به بخش انتهایی دوره
پارینه سنگی بود را معرفی کرد و بعد از سفر سامنر دکتر شییمن در سال 1971
چهار طاقی زهر شیر را مورد بررسی قرار داد.