براساس گزارش منتشره توسط سنای امریکا، بازجویی های سازمان سیا از مظنونان، پس از حملات یازده سپتامبر و در مقابله با تروریسم خشن بوده و این سازمان با ارائه تصویر غیرواقعی از فعالیت هایش آمریکاییان را گمراه کرده است. شیوه های خشن و شکنجه های سیا از جمله، شامل ایجاد حس خفگی با آب، از خواب محروم کردن، سیلی زدن، تهدید به مرگ و در انزوا قرار دادن مظنونان در بازداشتگاه های مخفی بوده است.
خفگی مصنوعی:
برخلاف آن چیزی که سیا به وزارت دادگستری گفته بود، این گزارش فاش می کند که این روش بازجویی «از لحاظ فیزیکی مضر و ایجاد تشنج و استفراغ می کند. یکی از این قربانیان ابو زبیده، تبعه عربستانی است که هنوز در گوانتانامو به سر می برد.» در این روش آب در حالی که دهان قربانی کاملاً باز است به دهانش ریخته می شود. براساس منابع داخلی سازمان سیا، خالد شیخ محمد هم چندین بار توسط این روش شکنجه شده است. این گزارش همچنین می افزاید ممکن است سیا زندانیان دیگری را هم با این روش مورد بازجویی قرار داده باشد، زیرا بازرسین سنا در مکان هایی که سنا گفته بود این شکنجه را انجام نداده است، ادوات این شکنجه را پیدا کرده اند.
دیگر روش های بازجویی:
علاوه بر خفگی مصنوعی، این گزارش می گوید سیا از روش های مختلف دیگری برای شکنجه زندانیان استفاده می کرده است. روش هایی همچون منزوی و جدا سازی آنها، خودداری از خوابیدن آنها، درآوردن لباس هایشان و عریان نگه داشتن آنها، مجبور کردن آنها به گوش دادن به موسیقی با صدای بلند و وصل کردن بازوهایشان به بالای سرشان. این گزارش همچنین می افزاید که سیا زندانیان را در حمام های یخ قرار می داده است.
تغذیه مقعدی:
این گزارش می گوید حداقل پنچ زندانی سازمان سیا مورد شکنجه آبرسانی مقعدی یا تغذیه مقعدی قرار گرفته اند. این روش شامل قرار دادن یک لوله در مقعد و پمپاژ مایعات می شود. افرادی که از این روش علیه آنها استفاده شده است، خالد شیخ محمد، ابو زبیده و مجید خان هستند که همگی جزء اعضای ارشد القاعده بودند. این روش زمانی استفاده می شده که زندانی از خوردن مایعات خودداری می کردند. همچنین این روش بر رفتار آنها هم تاثیر می گذاشته است.
بد رفتاری با زندانیان:
حتی در زمانی که زندانیان مورد بازجویی قرار نمی گرفتند، بعضی از آنها مورد بدرفتاری قرار گرفته اند.عکس های خفگی مصنوعی در پایگاه کوبالت که مرکزی متعلق به سازمان سیا بوده، پیدا شده است. زندانیان در سلولی کاملاً تاریک به صورت دستبند زده و به همراه صداها یا موسیقی بلند نگه داری می شدند و تنها یک سطل برای دفع فضولاتشان در نظر گرفته شده بود. عدم گرمایش یکی از سلول ها هم احتمالاً منجر به مرگ یکی از زندانیان شده است. زندانیان در این مرکز برهنه راه برده می شدند یا اینکه در بعضی اوقات به صورت متناوب مجبور به کلاغ پر بودند. در زمان های دیگری، پنج مامور سیا به صورت همزمان بر سر زندانی فریاد می زدند، وی را به بیرون سلول می کشاندند، لباس هایش را در می آوردند و با استفاده از نوار او را می بستند. زندانیان که سرشان پوشیده شده بود، با مشت و لگد نیز مورد جراحت قرار می گرفتند و در راهرویی طولانی به روی زمین کشیده می شدند.
تاثیر بر زندانیان:
این گزارش منابع زیادی در رابطه با تاثیر روش های سازمان سیا بر زندانیان دارد. تعداد کمی از آنها در حین حبس مرده اند. بعضی دیگر مشکلات روانی پیدا کرده اند. روش های شکنجه موجب تاثیرات روان شناختی و رفتاری بر زندانیان می شده است. این تاثیرات شامل توهم، جنون، بی خوابی، آسیب رساندن به خود و قطع عضو توسط خود شخص می شود.
نقش روان شناسان خارج از سازمان:
این گزارش تایید می کند که از روانشناسانی خارج از سازمان برای توسعه و ارزیابی روش های بازجویی استفاده شده است. اما گزارش می افزاید که روانشناسان هیچ تجربه ای در زمینه بازجویی و تخصصی در زمینه القاعده و مبارزه با تروریسم نداشتند.
توجیه سیا و افشاگری:
سیا برای توجیه آن که انجام داده بود شواهدی از اقدامات تروریستی که با استفاده از این روش های شکنجه از وقوع آنها جلوگیری شده است، می آورد. این گزارش سازمان سیا را متهم به گمراه کردن کنگره، دفتر حقوقی وزارت دادگستری، که مسئول نظارت بر برنامه بازجویی است و حتی کاخ سفید می کند. مامورین سیا در گزارش هایی که به کاخ سفید می دادند در موثر و مفید بودن روش های بازجویی و شکنجه غلو می کردند.
متن کامل این گزارش که هنوز منتشر نشده و بیش از شش هزار صفحه است، در تاریخ ثبت خواهد شد و نشان دهنده اقدامات شرم آوری است که به نام دولت ایالات متحده انجام شده است، اما این گونه گزارش ها نشان می دهند که در یک سیستم دموکراتیک چگونه چنین اقداماتی کمک به روشن شدن امور می کنند.
۲۶ مورد از ۱۱۹ مورد ذکرشده از بدرفتاریها، با کسانی بوده است که در سلولهای سازمان سیا بیگناه نگه داشته شدند.
مجلس سنای ایالات متحده موارد بسیاری از شیوههای رفتار مأموران سیا در دوران ریاست جمهوری جرج بوش، جمعآوری کرده است. از شش هزار صفحه گزارش، حدود ۵۰۰ صفحه آن منتشر شده است. ۱۱۹ موردِ فردی از دستگیری و شکنجه در این گزارش ثبت شده است.
نیویورک تایمز برخی از نمونهها در این زمینه را جمعآوری کرده و نوشته است که چگونه در هرجومرج پس از حملات تروریستی ۱۱ سپتامبر ۲۰۰۱، بارها دستگیریهای زودرس، به شکنجه و بدرفتاری منجر شد. موارد فوق نشان میدهند که این دستگیریها بر اساس شواهد ناچیز صورت گرفته و گاهی اوقات بازداشتشدگان به سادگی بهجای مظنونان اصلی گرفتار شدهاند.
تعداد دقیق بازداشتشدگان بیگناه در گزارش سنای آمریکا بحثبرانگیز است. سازمان سیا بدون ارائه نشانهای مستند میگوید تعداد این افراد بیگناه «بسیار کمتر» از ۲۶ موردِ ذکر شده است. سازمانهای مدافع حقوق بشر اما معتقدند این تعداد بسیار بیشتر از ۲۶ مورد است.
در ۵۰۰ صفحه گزارش منتشرشده سنای آمریکا اتهامات سنگین دیگری علیه سازمان اطلاعاتی ایالات متحده یافت میشود. از جمله اینکه «کسانی چندین ماه در زندان بهسر بردند» که حتی شامل دستورالعملهای گسترده حکومت بوش برای بازداشت افراد نمیشدند. چنین نمونههایی بهویژه پس از ۱۱ سپتامبر ۲۰۰۱ بسیار دیده میشوند.
حال این سوال در ذهن هر انسان با وجدانی به وجود می آید که آیا چنین دولتی واقعا می تواند حامی حقوق بشر در جهان باشد؟ کشوری با این همه جنایت چگونه باز هم ادعای حقوق بشر را در دیگر کشورها دارد؟به نظر شما بهتر نیست آمریکا در مرحله اول به نقض حقوق بشر در کشور خودش رسیدگی کند؟ آیا حقوق بشر برای آمریکا تنها یک بهانه برای دخالت در امور کشورها نیست؟