پیاده‌سازی نزدیک به ۸۰ درصد دستورات «جین شارپ» در فتنه ۸۸

تسنیم نوشت: هنوز انتخابات به پایان نرسیده بود. بسیاری از مردم در صف‌های طولانی پشت صندوق‌های رأی منتظر بودند تا رأی خود را به صندوق بیندازند.

در همین حال یکی از کاندیداها پشت تریبون آمد و اعلام کرد: «برنده قطعی انتخابات، با درصد آرای بسیار زیاد، اینجانب هستم». این جمله علی‌رغم بسیاری از اتفاقاتی که پیش از آن روی داده بود، به‌تنهایی و بسیار نرم آغازگر رخدادهای تلخ پس از انتخابات سال 88 شد.

اتفاقاتی که پیش و پس از انتخابات 22 خرداد 88 در کشور روی داد، از هر منظری که مورد بررسی قرار می‌گیرد، زوایای جدیدی از برنامه‌ریزی‌ها و سازماندهی‌های گسترده درباره آن آشکار می‌شود.

رفتارشناسی اشخاص، گروه‌ها و جریان‌های سیاسی، شبکه‌های اجتماعی و نظیر آن اطلاعات جالبی از چگونگی دست به دست هم دادن عناصر مختلف برای براندازی نرم در اختیار قرار می‌دهد، عناصری که بسیاری از آنها به‌خلاف سران آنها، بی‌اطلاع از حوادث آینده پای‌شان در این ماجرا باز شده بود.

دستورالعمل‌های اجرایی«جین شارپ» برای یک براندازی نرم، پس از عبور از چند کشور اروپای شرقی به ایران رسیده بود. اگرچه جمهوری اسلامی ایران، گرجستان نبود، اما گروه‌های برانداز همه تلاش خود را برای پیاده کردن خط به خط برنامه جین شارپ انجام دادند. مصادیق زیادی از 198 برنامه و دستورالعمل جین شارپ که در کتاب "از دیکتاتوری تا دموکراسی" وی تجمیع شده، در فتنه 88 وجود دارد.

* انتخاب رنگ و نماد

مشهودترین آنها که رفتاری اقتباسی از انقلاب‌های مخملی در اوکراین و گرجستان بود و در ایران برای اولین بار شاهد آن بودیم "انتخاب رنگ و نماد" بود که موسوی و صحنه گردانان فتنه 88 به‌طور همزمان از هر دوی آن استفاده کردند. فتنه‌گران از رنگ سبز و سیادت موسوی نهایت سوء‌استفاده را کردند.

* سخنرانی، اعتراض آشکار، تحریک، توهین و تمسخر

در چند دستورالعمل‌ جین شارپ به‌طور مستقیم به سخنرانی، تحریک و اقناع، اعتراض آشکار و احساساتی کردن مردم اشاره شده است، رفتارهایی که بسیار پیش و پس از انتخابات شاهد آن بودیم.

فائزه هاشمی رفسنجانی یکی از کسانی بود که از اولین بندهای دستورالعمل اجرایی جین شارپ بهره حداکثری را می‌برد و با تمسخر رئیس‌جمهور رسمی کشور به تحریک مردم علیه حاکمیت می‌پرداخت. سخنرانی او در 2 خرداد 88 در ورزشگاه آزادی و 25 خرداد 88 در جمع معترضان به نتایج انتخابات توهین‌آمیز است. توهین به ولایت فقیه، شورای نگهبان، تمسخر محمود احمدی‌نژاد از محورهایی بود که فائزه هاشمی رفسنجانی در سخنرانی‌های فتنه‌انگیزانه از آنها استفاده می‌کرد.

از این دست سخنرانی‌ها توسط سران اصلاحات از جمله محمدرضا خاتمی، مصطفی تاج‌زاده، بهزاد نبوی، صفایی فراهانی و... در جلسات رسمی و غیررسمی خیلی زیاد انجام شد، حتی در اقدامی عجیب و تحریک‌آمیز عفت مرعشی همسر هاشمی رفسنجانی صبح روز انتخابات در حالی‌ که پای صندوق رأی می‌رفت، اعلام کرد: «اگر موسوی رأی نیاورد مردم بریزند تو خیابون‌ها».

* امضای نامه‌های سرگشاده عمومی و توزیع بیانیه‌های رسمی

تا رخداد تلخ حمله فتنه‌گران به عزای حضرت اباعبدالله الحسین(ع)، میرحسین موسوی شخصاً 17 بیانیه صادر کرد.

به‌موازات او مهدی کروبی، محمد خاتمی و سران اصلاح‌طلب هم بیانیه‌های عمومی امضا شده پی‌درپی در محکومیت جمهوری اسلامی ایران، ابطال انتخابات، شکنجه‌گر خواندن نظام، برگزاری رفراندوم، اعلام تقلب و نامه‌های زیادی علیه شورای نگهبان، نهادهای رسمی چون قوه قضائیه، مجلس شورای اسلامی و مجلس خبرگان صادر کردند. بند انتشار بیانیه‌های رسمی و پی‌در‌پی، به‌طور صریح در دستورالعمل‌های اجرایی جین شارپ آمده است.

* صف‌آرایی اعتراض‌آمیز

همایش زنجیره انسانی خیابان ولی‌عصر(عج) تهران در روزهای منتهی به انتخابات در حمایت از میرحسین موسوی و پس از انتخابات در چند خیابان دیگر همان‌طور که شارپ به آنها اشاره کرده، صورت گرفت.

* صداهای نمادین و پوشش‌های خاص

برنامه‌ریزان فتنه 88 حتی با سوء‌استفاده از شعائر مقدسی همچون تکبیر (الله اکبر) سعی در تحریک احساسات مردم و افزایش اعتراضات داشتند. از این رفتارها با عناوین صداهای نمادین و فعالیت‌های همزمان (مثلاً ساعت 9 شب) و در مکان‌هایی مشخص که قبلاً اعلام شده (پشت‌بام‌ها) در دستور‌العمل براندازی نرم مورد تأکید قرار گرفته است.

* فرستادن پیام‌های گروهی (اینترنتی و تلفنی)

این بند از دستورالعمل براندازی نرم در روزهای پیش از انتخابات با ارسال پیامک‌های دروغ سعی در تخریب کاندیدای رقیب و در روزهای بعد از آن با اخبار جعلی و ترویج شایعه اعم از اخبار دروغ مربوط به سران مملکتی و تقلب اجرایی شد.

* مراسم تشییع و تدفین نمایشی، همایش در گورستان‌ها و گردهمایی‌های عمومی

ماجرای ندا آقاسلطان آغازی بر سناریوی کشته‌سازی جریان فتنه پس از انتخابات 88 بود. ترانه موسوی، سعیده پورآقایی و چند تن دیگر اشخاصی بودند که برای آنها مراسم نمایشی گرفته شد و سران فتنه در یکی از محیر العقول‌ترین رفتارهای‌شان در ختم افراد زنده شرکت کردند.

نه‌تنها سران فتنه که در اقدامی عجیب، چند نماینده اصلاح‌طلب مجلس و برخی اعضای شورای شهر نیز در این گردهمایی‌ها حضور پیدا کردند. این جریان پس از فوت آقای منتظری نیز در مراسم وی شرکت کرده شعار «وعده دیدار ما، عاشورا، عاشورا» سر دادند و در روز عاشورا نیز آن رفتار فجیع از آنان سر زد.

* پوشش‌های خاص، کارناوال خیابانی و همخوانی سرودهایی علیه حاکمیت

براساس دستورالعمل جین شارپ یکی از اقداماتی که برای براندازی نرم باید صورت بگیرد، پوشش‌های خاص، کارناوال خیابانی و همخوانی سرودهایی علیه حاکمیت است. در راهپیمایی‌های خیابانی طرفداران موسوی پیش و پس از انتخابات سرودهای تخریب و تمسخرمحور و توهین‌آمیزی علیه جریان موجود را با هم همخوانی می‌کردند و در خیابان رژه می‌رفتند.

* اعتصابات دانشجویی و تحرکات اجتماعی

با آغاز سال تحصیلی 88، جریان فتنه که در سه ماه تابستان و تعطیلی نمی‌توانست بهره‌برداری لازم را از دانشگاه ببرد، با راهی کردن نیروهای خود به دانشگاه‌ها که معمولاً از طیف اخراجی‌های دانشگاه و مشروطی‌های آن بودند، پیاده‌نظام خود را برای تحصن‌های پی‌درپی در دانشگاه‌های مختلف فعال کردند.

اگرچه این رفتار چون سایر فعالیت‌های فتنه‌جویانه ناکام ماند، اما فتنه‌گران از دانشگاه هم تا توانستند حتی به‌بهانه بد بودن غذا و تجمع مقابل سلف‌سرویس دانشجویی (همانند تجمع دروغین مقابل سلف سرویس دانشگاه صنعتی امیرکبیر) تجمعی برای فتنه برگزار کردند.

* تحریم‌های بین‌المللی

نکته قابل توجه آنکه در برنامه اجرایی جین شارپ دقیقاً به "تحریم‌های بین‌المللی" اشاره شده است. جین شارپ در توضیح تحریم‌های بین‌المللی به تحریم کالاها در سطح ملی، تحریم کالاها در سطح جهانی، تحریم از طرف تولید‌کنندگان (اقدام واسطه‌ها) تحریم از طرف تهیه‌کنندگان و تحویل‌دهندگان، اقدام از طرف صاحبان و مدیران و  تحریم از طرف بازرگانان اشاره کرده است. همان‌گونه که در فتنه 88 اتفاق افتاد، تحریم‌ها علیه ایران گسترش یافت و از تحریم داروها تا قطعات هواپیما که همه برای مصرف مردم هستند، فشار زیادی به کشور وارد شد.

* انواع اعتصابات و به زانو درآوردن اقتصاد از طریق تحریم داخلی

فتنه‌گران با تهییج و تحریک مردم از آنها می‌خواستند در محل کار حاضر نشوند. یکی از آنها در مصاحبه‌ با یکی از روزنامه‌ها گفته بود که کارگران به‌نشانه اعتراض سر کار حاضر نشوند و ادارات تعطیل شوند.

دریکی از رفتارهای عجیب سران‌ فتنه از طرفداران خود خواستند تا با استفاده از همه لوازم پرمصرف باعث شدت افزایش مصرف برق و اختلال در سیستم شوند.

* دخالت‌های دیپلماتیک

ورود آشکار دیپلمات‌های انگلیسی میان آشوبگران، نفوذ برخی از رابطین امنیتی سفارتخانه‌های اروپایی در ستاد کاندیداهای خاص و اعتراف اوباما تحت عنوان قانونی با نام بند 1264 بر ضد ایران تنها نمونه‌ای از تلاش‌های سرویس‌های امنیتی بیگانه در جهت اهداف شوم امنیتی خود در پوشش فریبنده کنوانسیون‌های بین‌المللی و مأموریت‌های عادی دیپلماتیک است.

همچنین حضور فعال عوامل سفارتخانه‌های اروپایی مانند سفارت انگلیس، سوئد، ایتالیا، فرانسه، یونان و... در تجمعات خیابانی فتنه‌گران نشان‌دهنده مداخلات مستقیم کشورهای غربی در مسائل داخلی ایران بود.

* راه‌انداختن تشکیلات غیررسمی

"کمیته صیانت از آرا"، تشکیلاتی غیررسمی بود که طی جلسات منظمی با حضور بنیان‌گذاران کارگزاران سازندگی، مشارکت، مجاهدین، مجمع روحانیون، دفتر تحکیم وحدت، حزب اعتماد ملی و جمعیت توحید و تعاون تشکیل شد و هر کدام نمایندگانی را مشخص کردند تا تصمیمات بنیان‌گذاران در ستادهای انتخاباتی را که متعدد و متنوع هستند، پیگیری و عملیاتی کنند. تقویت فرضیه پیشینی احتمال تقلب و نظریه پسینی رخداد تقلب از جمله نتایج تشکیل این کمیته بود. کمیته صیانت از آرا کمیته‌ای جعلی بود که از تریبون‌هایی که داشت استفاده می‌کرد و حاکمیت را به تقلب در انتخابات متهم می‌کرد.

* ساختارشکنی و القای تشویش و تردیدهای ذهنی

در تظاهرات خیابانی پس از انتخابات، ساختارشکنی‌های گسترده صورت گرفت. از "جمهوری ایرانی" و "نه غزه نه لبنان" تا "مرگ بر اصل ولایت فقیه" و توهین به امام حسین(ع) رفتارهای زننده‌ای بود که توسط موسوی و کروبی حمایت می‌شد، حتی موسوی در بیانیه 17ام خود هتاکان عاشورا را "امت خداجوی" خطاب کرد و کروبی آنان را فرزندان زهرا(س) خواند. در این میان تشویش‌های فراوانی در جامعه القا شد، تشویش‌هایی که متأسفانه از سوی برخی جریانات بی‌بصیرت نیز حتی پس از فصل‌الخطاب رهبری درباره فتنه ادامه پیدا کرد.

در بالا مواردی از 198 بند دستورالعمل اجرایی "جین شارپ" برای براندازی نرم، آورده شد، مواردی که به‌طور تطبیقی خط به خط نزدیک به 140 بند از دستورالعمل‌های جین شارپ است و فتنه‌گران آنها را مو به مو اجرایی کردند و البته ایران، اوکراین و گرجستان نبود.