هجمه خاموش تايلند بر پيكر جوانان ايران

"دي نيوز"- اگر در ابتداي صبح سراغ روزنامه اي را از دكه روزنامه فروشي طلب كني كه قسمت نيازمندي و آگهي هاي پر و پيماني داشته باشد، حتما به اين جمله"سفر به سواحل جنوب شرقي آسيا "زياد برخورد مي كنيد. شاه بيت جزاير و شهرهاي جنوب شرقي آسيا در كشور تايلند و جزيره "پاتايا"خلاصه مي شود.

جزيره اي كه علاوه بر دارا بودن جذابيت (محيط طبيعت يا ساخته دست بشر)شهره به شهر تجارت جنسي بوده است. شهري كه با كنار هم آمدن جمع زيادي از زنان روسپي از كشورهاي مختلف جهان _كه اكثرا اهالي خود تايلند هستند_محيط فاسد غير قابل تصوري براي هر توريستي به اين كشور را فراهم مي آورند.

در باب تجارت جنسي كشور تايلند همين نكته بس كه رييس جمهور تايلند از سنديكاهاي زنان روسپي اين كشور براي حفظ اوضاع اقتصادي كشورش (به دليل ورود ميزان زيادي از توريست به همين دليل به تايلند)در وضعيت بحران اقتصادي جهاني تشكر كرده است.

اين مقدمه چيني ها تنها براي بيان اين نكته بود كه آمار هاي رسمي و غيررسمي حكايت از سفر سالانه 800هزار نفر ايراني به تايلند دارد. اين يعني يك تهاجم فرهنگي از نوع بسيار مخرب براي كشور ارزش مدار جمهوري اسلامي ايران؛ ايراني كه جوان هاي آن با فرهنگ ارزش مدار شيعه بار آمده و در طول زندگي روح آنها با احكام اسلامي قوام يافته است.

سفر به تايلند حتي اگر فقط براي ديدن سوسمارهاي كمياب يا مارمولك هاي ناياب هم باشد داراي صدمه اقتصادي غير قابل بازگشت خواهد بود ولي در عين حال سوغات دام مانند تايلند براي جوانان ايراني در سه مورد قابل بررسي است:

1-اقتصادي؛ عموم افرادي كه پيش قدم براي سفر به تايلند مي شوند، قشر جواني هستند كه مقدار اندك از پس اندازي كه بايد پشتوانه قوي براي زندگي آينده او را تشكيل دهد، صرف بازديد از مراكز تفريحي و گردشگري بي حاصل كشور مقصد_يعني تايلند_مي كنند و طعمه اي مي شوند براي به حركت در آوردن چرخ اقتصاد بي رمق تايلند.

2-انتقال بيماري؛ محل هاي فساد تايلند(متمركز شده در پاتايا) امكان هر رابطه جنسي غير كنترل شده به هزاران هزار توريست را مي دهد، بي آنكه حتي اولين اقدامات بهداشتي و ابتدايي ترين نكات پزشكي رعايت شده باشد، كه خود اين قضيه سر آغاز پيدايش نسلي مريض و مستاصل در كشور مبدا را پديد مي آورد.

3-مهمترين بعد، بعد اخلاقي؛ اخلاقي كه از جوان ايراني سفركننده به "پاتايا" در مراكز فساد اين شهر از بين مي رود بدترين آسيبي است كه يك كشور اخلاق مدار مي تواند در حيطه فرهنگ دريافت كند. مطمئنا اين تعداد از افرادي كه به اين كشور فساد خيز سفر مي كنند، هر كدام چندين بار براي سفر و خوش گذراني مورد هدف قرار مي گيرند و كم كم چيزي از اخلاق در كالبد اين فرد باقي نمي ماند.

آيا مسئولين فرهنگي با بودجه 2000هزار ميليار توماني وزارت فرهنگ نمي توانند تمهيداتي براي جلوگيري از تبليغات اين گونه از مكانها يا حداقل جايگزيني براي جوانان جسور دست و پا كنند . . .

شايد آن موقع كه عزيزان وزارت فرهنگ دست به كار شوند ديگر اخلاقي . . . . .