عضو کمیسیون فرهنگی: مصوبهای از شعام درباره حجاب به مجلس نرسیده است؛
به عقیده کارشناسان، مسکن از نیازهای اولیه جوانان برای تشکیل خانواده است.
بدون تردید گرانی های لجام گسیخته در این بخش نتیجه‌ای جز کم شدن میل جوانان به تشکیل خانواده، گسترش فساد در جامعه و افزایش طلاق و ناهنجاری های اجتماعی به دنبال نخواهد داشت.
اما نگرانی ها از رشد تورم در بازار مسکن که در این سالها تبدیل به عادت برای مردم شده است و افزایش نامحسوس دستمزدها رفته رفته توقع جامعه را به سمتی می برد که گویا جوانان خصوصاً در شهرهای بزرگ تر باید حسرت خانه دار شدن را داشته باشند و مستاجری و خانه به دوشی دیگر بخشی از فرهنگ اصیل جوانان ایرانی شده که همیشه در تاریخ برای سرپناه و حریم خانواده خود اهمیت ویژه ای قائل بودند.
طرحهای مقطعی مانند مسکن جوانان، مسکن مهر و حتی مسکن اجتماعی نیز در حد یک شوک در این بازار سرکش اثر داشته اند و هیچگاه نتوانستند راهکاری جامع برای بحران مسکن در جامعه باشند؛ گرچه آمد و رفت دولت ها نیز در ابتر و بی سرانجامی این طرح ها بی تاثیر نبوده است.
چرایی پرداختن به پرسود بودن بازار مسکن که خود نتیجه یک اقتصاد بیمار است در این مجال نمی گنجد ولی نگاه کارشناسان به مسئله مسکن فراتر از طرح ها و ساخت و سازهای مقطعی و زودگذر است چراکه آنها اعتقاد دارند اگر قرار به یک برنامه ریزی طولانی مدت و حساب شده باشد باید نگاهی به آمارها داشته باشیم که سالی حدود یک میلیون ازدواج را نشان می دهد و این یعنی تقاضایی در همین اندازه برای مسکن در جامعه خواهیم داشت. پس باید برنامه ریزی ها برای این تعداد ساخت مسکن باشد که مطمئناً نیست و نتیجه این عرضه و تقاضا رشد حدود ۲۰ درصدی تورم مسکن در هر سال است.
از دیگر سو نباید غافل از رشد شدیدتر قیمت اجاره بهای مسکن بود چراکه مالکین نیز با نگاه به بازار پرسود مسکن، توقع خود را هر ساله بالاتر می برند؛ گویی که بین سازندگان مسکن و مالکین، مسابقه ای درگرفته که در هر صورت بازنده آن جوانان خانه به دوشی هستند که به امید آرامش، تشکیل خانواده داده اند.
از طرفی در شهرهای کوچک تر و روستاها نیز آنهایی که دلخوشی از بابت داشتن زمین دارند کمتر جرات می کنند خود اقدام به ساخت کنند زیرا تورم و گرانی در بازار مصالح ساختمانی نیز دست کمی از بازار خرید و اجاره مسکن ندارد و همین امر سبب شده تا هر جوانی به ریسک ساخت مسکن تن ندهد.
با توجه به اینکه شغل و مسکن دو فاکتور اساسی برای تشکیل یک خانواده است و نقصان در هر کدام می تواند زندگی جوانان را با خطرات فروپاشی روبرو کند و همینطور سیاست های تشویقی نظام برای تسهیل در ازدواج جوانان، انتظار می رود مسئولین امر با برنامه ریزی کوتاه مدت، میان مدت و طولانی مدت، بخش عمده ای از مشکلات ازواج جوانان که همان مسکن است را از پیش رو بردارند که این نیز در گرو همکاری و هماهنگی همه دستگاهها و نهادهای دولتی و خصوصی و حمایت جامعه میسر خواهد بود.
*زندگی سالم
بدون تردید گرانی های لجام گسیخته در این بخش نتیجه‌ای جز کم شدن میل جوانان به تشکیل خانواده، گسترش فساد در جامعه و افزایش طلاق و ناهنجاری های اجتماعی به دنبال نخواهد داشت.
اما نگرانی ها از رشد تورم در بازار مسکن که در این سالها تبدیل به عادت برای مردم شده است و افزایش نامحسوس دستمزدها رفته رفته توقع جامعه را به سمتی می برد که گویا جوانان خصوصاً در شهرهای بزرگ تر باید حسرت خانه دار شدن را داشته باشند و مستاجری و خانه به دوشی دیگر بخشی از فرهنگ اصیل جوانان ایرانی شده که همیشه در تاریخ برای سرپناه و حریم خانواده خود اهمیت ویژه ای قائل بودند.
طرحهای مقطعی مانند مسکن جوانان، مسکن مهر و حتی مسکن اجتماعی نیز در حد یک شوک در این بازار سرکش اثر داشته اند و هیچگاه نتوانستند راهکاری جامع برای بحران مسکن در جامعه باشند؛ گرچه آمد و رفت دولت ها نیز در ابتر و بی سرانجامی این طرح ها بی تاثیر نبوده است.
چرایی پرداختن به پرسود بودن بازار مسکن که خود نتیجه یک اقتصاد بیمار است در این مجال نمی گنجد ولی نگاه کارشناسان به مسئله مسکن فراتر از طرح ها و ساخت و سازهای مقطعی و زودگذر است چراکه آنها اعتقاد دارند اگر قرار به یک برنامه ریزی طولانی مدت و حساب شده باشد باید نگاهی به آمارها داشته باشیم که سالی حدود یک میلیون ازدواج را نشان می دهد و این یعنی تقاضایی در همین اندازه برای مسکن در جامعه خواهیم داشت. پس باید برنامه ریزی ها برای این تعداد ساخت مسکن باشد که مطمئناً نیست و نتیجه این عرضه و تقاضا رشد حدود ۲۰ درصدی تورم مسکن در هر سال است.
از دیگر سو نباید غافل از رشد شدیدتر قیمت اجاره بهای مسکن بود چراکه مالکین نیز با نگاه به بازار پرسود مسکن، توقع خود را هر ساله بالاتر می برند؛ گویی که بین سازندگان مسکن و مالکین، مسابقه ای درگرفته که در هر صورت بازنده آن جوانان خانه به دوشی هستند که به امید آرامش، تشکیل خانواده داده اند.
از طرفی در شهرهای کوچک تر و روستاها نیز آنهایی که دلخوشی از بابت داشتن زمین دارند کمتر جرات می کنند خود اقدام به ساخت کنند زیرا تورم و گرانی در بازار مصالح ساختمانی نیز دست کمی از بازار خرید و اجاره مسکن ندارد و همین امر سبب شده تا هر جوانی به ریسک ساخت مسکن تن ندهد.
با توجه به اینکه شغل و مسکن دو فاکتور اساسی برای تشکیل یک خانواده است و نقصان در هر کدام می تواند زندگی جوانان را با خطرات فروپاشی روبرو کند و همینطور سیاست های تشویقی نظام برای تسهیل در ازدواج جوانان، انتظار می رود مسئولین امر با برنامه ریزی کوتاه مدت، میان مدت و طولانی مدت، بخش عمده ای از مشکلات ازواج جوانان که همان مسکن است را از پیش رو بردارند که این نیز در گرو همکاری و هماهنگی همه دستگاهها و نهادهای دولتی و خصوصی و حمایت جامعه میسر خواهد بود.
*زندگی سالم
اخبار ویژه
وارونهنمایی تهدیدات آمریکا؛
سناریویی که هر بار تکرار میشود؛
نظرات بینندگان
جدیدترین اخبار پربازدید ها
پر طرفدار ترین ها
