بوی بنزین بوی زور

داستان از آنجا شروع شد که خبرنگاری از آقای معاون پرسید: «سوال دومم درخصوص بنزینه. با توجه به اینکه کمیسیون های تخصصی انرژی و بهداشت مجلس رد کردند بحث سرطان زا بودن بنزین ها رو، می خوایم ببینیم که دولت مجددا به سمت تولید بنزین در پالایشگاه ها حرکت می کنه یا خیر. سپاس»

و آقای نوبخت هم چنین پاسخ داد: «خیلی متشکر. در ارتباط با سرطان زا بودن بنزین که قطعا دولت این رو نفی می کنه چون اگر چنین بود حتما جلوش رو دولت می گرفت.»

این اظهارات معاون رئیس جمهور سبب شد تا همین موضوع تیتر یک برخی از رسانه ها شود. البته رسانه های اصلاح طلب سعی کردند، تیتری درخصوص پاسخ دولت به مطهری مبنی بر «بی تفاوت نبودن» را به عنوان تیتر انتخاب کنند. نکته جالب تر اینکه اغلب این رسانه ها حتی در متن منتشر شده از سخنان آقای سخنگو، موضوع بنزین را چندان جدی نگرفتند. برخی از روزنامه ها، کلا روی بحث بنزین قلم قرمز کشیدند، برخی دیگر با تحریف پرسش و پاسخ، تنها به اعلام «نفی سرطان زابودن بنزین در کشورمان» پرداختند و البته یکی دو روزنامه هم این شجاعت را داشتند تا واقعیات را درج کنند.

البته برای آنها که این خبر برایشان اهمیت نداشت، ظاهرا دیگر «دانستن حق مردم نبود»

رسانه هایی که تا همین چند وقت پیش بر «شیپور گشاد» سرطان زا بودن بنزین های تولید داخل اصرار داشتند و آنرا سوء مدیریت دولت قبل می دانستند، این بار به طور کاملا خودجوش! تصمیم گرفتند، این خبر را بایکوت کنند.

اما دو روز پس از این اظهارات، آقای سخنگو حرف خودش را پس گرفت و «ضمن تکذیب شدید این خبر»، ضمن اشاره به «ضبط صوتی و تصویری» این نشست خبری، عنوان داشت که «خبرنگار محترمی با استناد به گزارش نهایی کمیسیون بهداشت و درمان مجلس شورای اسلامی در مورد آلوده بودن بنزین های وارداتی «یورو4» و حتی بی کیفیت تر بودن آن نسبت به بنزین های وارداتی «یورو2» از سخنگوی محترم دولت سوالی مطرح می نماید که سخنگوی محترم در پاسخ، این آلودگی بنزین وارداتی «یورو4» را نفی می کند و تاکید می کند که اگر این بنزین یورو 4 وارداتی آلوده بود، دولت آن را توزیع نمی کرد. بنابراین آنچه در سوال خبرنگار محترم مطرح بود آلودگی بنزین وارداتی «یورو4» بوده نه بنزین تولید داخل تا سخنگوی محترم در مورد عدم آلودگی بنزین های داخلی خبررسانی کند.»

در ادامه همین تکذیبیه هم آمده است: «صرفنظر از اینکه چه کسانی و با چه انگیزه هایی و در هر فرصتی به دنبال بستن پرونده بنزین های آلوده هستند...»

آنچه از این تکذیبیه می توان نتیجه گرفت، آن است که:

اول) تنظیم کننده آن علی رغم اشاره به «ضبط صوتی و تصویری» این نشست، آنرا چندان باور نداشته و یا شاید اصلا تصویر یا صوت آنرا ندیده و نشنیده است.

دوم) ظاهرا زور عده ای که پیش از این با ادعای سرطان زا بودن بنزین های تولید داخلی سعی در واردات کاملا قانونی! و بدون رانت بنزین های خارجی بوده اند، آنقدر زیاد بوده که آقای معاون را مجبور کرده اند که برخلاف میل باطنی و با توجه به اینکه سند سخنانشان موجود است، باز هم دست به تکذیب بزنند.

سوم) عده ای که بدون ارائه کوچک ترین سندی و به قصد پر کردن جیب های خود از سود حاصل از بنزین های وارداتی، در جهت توقف بنزین در داخل کشور بوده اند و برنامه ای برای اصلاح و بهبود آن نیز نداشته اند، موقعیت خود را در خطر می بینند و بنابراین از «سمبه» پرزور خود نهایت استفاده را برده اند تا خدشه ای به برنامه هایشان وارد نشود.

چهارم) ماجرای آقای نوبخت، اذهان مخاطبانِ اظهارات ایشان و تکذیبیه دفترشان را به سمت «هاله نور» سوق می دهد. حکایت باز هم تکرار شده است و علی رغم «ضبط صوتی و تصویری» آن، برخی اصرار بر نفی واقعیات دارند.

اما شاید تفاوت در این باشد که دولت گذشته هیچ گاه بر «دولت راستگویان» بودن تکیه نداشت. شعار آنها چیز دیگری بود، اما از دولتی که با شعار راستگویی شناخته می شود، بعید است که بخواهد واقعیات را تغییر دهد.

جناب سخنگوی دولت هم از این قاعده مستثنی نیست، هرچند اغلب افرادی که واکنش و تکذیبیه دفتر ایشان را دیدند هم بر این موضوع متفق القول هستند که اینگونه واکنش غیر منطقی و غیر حرفه ای از شخصیت جناب نوبخت به دور بود و آنچه سبب چنین اشتباهی شد، تنها می تواند فشارهای برخی در پشت پرده باشد که آقای سخنگو را مجبور به تحریف سخنان خود کرد.

اما ای کاش آقای نوبخت، به جای چنین تکذیب بزرگ و غیرقابل پذیرشی، به توجیه دیگری می پرداخت. به عنوان مثال تنظیم کنندگان تکذیبیه می توانستند، درست متوجه نشدن سوال خبرنگار را دلیل پاسخ اشتباه! آقای معاون عنوان می کردند.

این که دولت «سرطان زا بودن بنزین» را نفی می کند، کاملا منطقی و درست است و جز این هم انتظار نمی رود، اما اینکه عده ای در اتاق های فکر برای نظرات، افکار و برنامه های دولت یازدهم تصمیم سازی کنند، برای کسی قابل پذیرش نیست. هردولتی می تواند اشتباهاتی را مرتکب شود، به شرط آنکه جرات و جسارت پذیرش آن را داشته باشد و در برابر مردم از اظهارات خود تبری بجوید. دولت اعتدال نیز قطعا به این باور رسیده است که شایعه پراکنی و جوسازی عده ای که نانشان را از واردات بنزین درمی آورند، اشتباه بزرگی بوده و اشتباه بزرگ تر را هم دولت با باور کردن چنین ادعاهای ناصوابی از سوی عده ای فرصت طلب بود مرتکب شده است.