به گزارش سرویس ورزشی پایگاه 598، ملیپوشان والیبال ایران دیروز سرانجام بعد از حدود یک ماه و نیم دوری
از ایران و پس از حضور در رقابتهای قهرمانی جهان در لهستان و بازیهای
آسیایی 2014 اینچئون به وطن بازگشتند. درخشش در رقابتهای جهانی و
قهرمانیهای پیدرپی در آسیا حالا ملیپوشان والیبال ایران را تبدیل به
محبوبترین ورزشکاران ایران کرده است و همین محبوبیت باعث شد تا دیروز در
فرودگاه امام خمینی(ره) استقبال فوقالعادهای توسط مردم از آنها شود.
آرمین تشکری یکی از این بازیکنان ملیپوش است که بعد از این همه مدت دوری
وارد ایران شد.
فرهیختگان با بازیکن سرعتیزن تیم ملی والیبال در بدو ورود به تهران در فرودگاه گفتوگو کرد.
چهل و چهار روز دوری از ایران خیلی سخت بود، نه؟
بله،
واقعا سخت بود. ما کلا در این ششماه خیلی فشار تمرین و مسابقات مختلف را
تحمل کردیم. از لیگ جهانی که بازگشتیم با کمترین مدت استراحت برای مسابقات
قهرمانی جهان راهی لهستان شدیم و قبل از آن هم اردوی آمریکا را پشت
سرگذاشته بودیم و در این مدت اکثرا از ایران دور بودیم. شرایط جوری بود که
مجبور شدیم از لهستان مستقیم به کرهجنوبی برویم و این مدت دوری از خانواده
واقعا برایمان سخت بود.
البته هفته دوم بازیهای آسیایی را که در کنار خانواده گذراندید.
واقعا
باید از مسئولانی که این فرصت را برای خانوادههای ما فراهم کردند تشکر
کرد و این امر به کمک اسپانسر فدراسیون والیبال مهیا شد. قطعا حضور
خانوادههایمان در اینچئون از نظر روحی کمک فراوانی به ما کرد که برای
اولینبار تیم ملی والیبال ایران را به قهرمانی بازیهای آسیایی برسانیم.
برخی
از کارشناسان و علاقهمندان والیبال اعتقاد داشتند که شاید در رقابتهای
قهرمانی جهان میشد مقام بهتری هم کسب کرد. این نکته را قبول داری؟
فکر
کنم یک مقدار توقعات از تیم ملی والیبال ایران بالا رفته است. ما در
لهستان و لیگ جهانی نتیجه فوقالعادهای کسب کردیم و با توجه به تجربه کم
ما این موفقیتها قابل توجه است.
رقابت با حریفان آسیایی بعد از نبرد با آن همه تیم مطرح والیبال دنیا انگیزه شما را کم نکرده بود؟
ما
در حال طی کردن یک روند بودیم و این نکته را هم فراموش نکنید که ما به
دنبال پرکردن تنها جای خالی افتخارات والیبال ایران در آسیا بودیم. قطعا ما
برای بازی با تیمهایی مانند برزیل و آمریکا انگیزه بیشتری داریم و در
برابر تیمهای ضعیفتر شاید این انگیزه مقداری کمتر شود و ناخودآگاه کیفیت
بازی تیم ما هم افت کند اما بچهها فشار روانی و بدنی را در طول بازیها
تقسیم کردند تا در دیدارهای مرحله نیمهنهایی و نهایی در برابر کره و ژاپن
به مشکل برنخورند و اولین قهرمانی را جشن بگیرند.
فکر میکنی این نسل والیبال تا کی توان کسب این موفقیتها را دارد؟
نمیشود
پیشبینی کرد اما چیزی که مسلم است ما جا برای پیشرفت داریم و امیدوارم به
موفقیتهایمان ادامه دهیم. البته فکر میکنم نسل حال حاضر یکی از
کاملترین تیمهای ملی تاریخ والیبال ایران است و بعید است که دیگر این نسل
تکرار شود و ستارههایی مانند بازیکنان حال حاضر والیبال ایران دیگر متولد
نخواهند شد. هرچند امیدوارم پشتوانهسازی خوبی در تیمهای جوانان و
نوجوانان به وجود بیاید تا در آینده به مشکل برنخوریم.
منتظر بودیم بعد از درخشش در لیگ جهانی و قهرمانی جهان شاهد حضور برخی بازیکنان در تیمهای خارجی باشیم. چرا این اتفاق نیفتاد؟
واقعا
توقعات اینگونه بود تا بعد از درخشش بعضی بازیکنان تیم ملی در رقابتهای
جهانی، آنها راهی اروپا شوند اما نمیدانم چه اتفاقی افتاد که بهرغم تمامی
این پیشنهادات هیچکدام از بازیکنان راهی تیمهای اروپایی نشدند و
ملیپوشان ما بازی در سوپرلیگ والیبال را به حضور در تیمهای خارجی ترجیح
دادند.
این سوپرلیگ همچنان میتواند به پیشرفت والیبال ما کمک کند؟
قطعا.
همانگونه که تا این لحظه این اتفاق افتاده است. لیگ ما هرسال سختتر از
قبل میشود و سطحش بالاتر میرود اما متاسفانه هر سال از تعداد اسپانسرهای
لیگ والیبال کمتر میشود و تیمهایی مانند باریج اسانس و کاله در فصل جدید
دیگر تیمداری نخواهند کرد و من هم به همین خاطر فصل آینده به جای باریج
اسانس راهی میزان مشهد خواهم شد.