بسیج دانشجویی دانشگاه صنعتی شریف با صدور
نامهای خطاب به حجتالاسلام روحانی اعلام کرد: تعامل و نشست و برخاست با
دولتهایی مانند انگلیس نتیجهای جز گستاخی بیشتر آنها ندارد.
متن این نامه بدین شرح است:
«در ابتدا باید از اقدامات و مواضع مفید شما در مجمع عمومی سازمان ملل
تشکر کنیم، امیدواریم که همیشه رساننده صدای عزت و سربلندی ملت ایران به
گوش جهانیان، حامی مردم مستضعف در مقابل مستکبرین و روشنگر جنایات مستکبران
باشید.
جناب آقای روحانی
همانطور که میدانید اکنون در جایگاهی ایستادهایم که سالها از جنایتها و
ظلمهای اسرائیل و آمریکا و انگلیس بر مردم آزادیخواه جهان و بخصوص ایران
میگذرد. جنایتها و ظلمهایی که بر کسی پوشیده نیست.
به عنوان نمونه در مورد کشور انگلیس، هر کسی میداند که دشمنی ما با آنها
چه دیرینه است؛ از دوران مشروطه که سران انگلیس برای استعمار و ویرانی کشور
و غارت منابع آن هرکاری که میتوانسته انجام دادهاند،تا سالهای دفاع
مقدس و تا فتنه 88 که از هیچ تلاشی فروگذار نکردند و تمامی امکانات
رسانهای و مالی خود در این زمینه را به کار بستند.
ادعاهای مضحکی که نخست وزیر انگلیس در مجمع عمومی سازمان ملل نسبت به نظام
مقدس ما داشت، بر همه مردم آزادیخواه ایران و جهان پوچ بودن آن واضح است.
اما ما، جمعی از دانشجویان دانشگاه صنعتی شریف -بعنوان عضو کوچکی از مردم
ایران- لازم میبینیم که چند نکته را متذکر شویم.
ریاست محترم جمهور
ضمن حمایت از ابراز تاسف شما و وزارتخارجه که اقدامی به جا بود و البته
انتظار میرفت موضعگیری صریحتر و شفافتری انجام شود، باید گفت که آنچه
در این اتفاق بسیار مهم و قابل توجه است، درس بزرگی است که ما دوباره تجربه
کردیم، اینکه لبخند و تعامل و حتی نشست و برخاست با چنین دولتهایی
نتیجهای برای منافع ملی جز گستاخی بیشتر آنها ندارد. درس بزرگی که به موجب
آن یکبار دیگر چهره پلید و خبیث این مستکبران نمایان شد.
در این جا باید بگوییم که به موجب این تجربه انتظار میرود که دیگر به
دنبال ایجاد فرصتهای دیگری برای آنها نباشیم چراکه به اندازه کافی در این
یکسال فرصتهای متعددی را در اختیار داشتهاند که اعتماد ملت ایران را جلب
کنند و از طرفی عزت و بزرگی ما در دنیا با رفتارها و سخنان بیشرمانه آنها
خدشه دار نشود.
اینجاست که باید به مثابه «اشدا علی الکفار» عمل کرد، چرا که در این یکسال
بارها تجربه شد که آنان زبان نرم را متوجه نمیشوند. اینها همانند حیوان
درندهای هستند که بموجب اندکی خوشرویی حریصتر شده و بیشتر حمله میکنند.
در آخر لازم میدانیم یادآور شویم که ملت بزرگ ایران با بصیرت عمارگونه
خود، تحرکات آنان را زیر نظر دارد. همه ما در این دوران آموختهایم که
استقلال و آزادی و روی پای خود ایستادن و ایمان و اسلام اجازه راضی شدن
آنها را از ما نمیدهد. پس نه با تهدیدها و نه با تطمیعهای آنها فریفته
نخواهیم شد؛ که این همان دو راهی است که شیطان برای نفوذ از آنها بهره
میبرد.
از مسئولین کشور هم انتظار چنین است، که در این برهه حساس با دیدن چنین
تجربههایی دچار خطای محاسباتی نشوند و کار را با تکیه و مغتنم شمردن
فرصتهای درونی کشور پیش ببرند، که انشاالله در این مسیر یاری خداوند هم
خواهد بود.»