کشف ناحیه مغزی فعال در اختلالات خلق و خوی

به گزارش ایسنا، روبرتو مالینو، رهبر ارشد این مطالعه گفت: این ایده که برخی از افراد جهان را به عنوان یک لیوان نیمه خالی می‌بینند، دارای اساس شیمیایی در مغز است. آنچه ما کشف کرده‌ایم فرآیندی است که شاید حساسیت مغز به مناسبت‌های منفی زندگی را تعدیل می‌کند. چون تصور می‌شود افرادی مبتلا به افسردگی، تجربه‌های منفی را شدیدتر از دیگر تجارب ثبت می‌کنند، یافته‌های این مطالعه دارای مضامینی برای درک این موضوع است که چرا برخی دارای فرآیند شیمیایی مغزی هستند که آن‌ها را در معرض افسردگی قرار می‌دهد و این فرآیند شیمیایی چگونه عمل می‌کند.

دانشمندان در آزمایشات خود بر روی موش‌ها دریافتند، عصب‌هایی در ناحیه کوچکی از مغز موسوم به LHb وجود دارند که فرستنده عصبی تحریکی (گلوتامات) و همچنین فرستنده مخالف آن به نام فرستنده عصبی مهارکننده (GABA) را ترشح می‌کنند. فرستنده‌های تحریکی، شلیک‌های عصبی را ارتقا می‌بخشند در حالی که فرستنده‌های عصبی مهارکننده، آن را سرکوب می‌کنند. اگرچه گلوماتات و GABA دو مورد از معمول‌ترین فرستنده‌های عصبی در مغز پستانداران هستند، عصب‌ها معمولا متخصص بوده و تنها یکی از این پیغام‌رسان‌های شیمیایی و نه هر دوی آنها را تولید می‌کنند.

این نخستین مطالعه‌ای است که نشان می‌دهد مهار می‌تواند همزمان با تحریک در یک گذرگاه مغزی به نام LHb وجود داشته باشد و گفته می‌شود این گذرگاه، سیگنال ناامیدی را ارسال می‌کند. ناحیه LHb یک ساختار نودمانند (node) کوچک در epithalamus مغز است و برای پردازش بسیاری از ورودی‌ها از جانب گانگلیون بازال، هیپوتالاموس، قشر مخ و مخابره واکنش‌های کدبندی‌شده به ساقه مغز حیاتی است.

ساقه بخشی از مغز است که هم پستانداران و هم خزندگان از آن برخوردارند. آزمایش‌های انجام‌شده روی پستانداران نشان داد، زمانی که میمون‌ها انتظار آب میوه یا پاداش دیگری را می‌کشیدند اما به آن نمی‌رسیدند، حجم LHb تا حد قابل‌توجهی افزایش یافت. چنین آزمایشی این ایده را که ناحیه مذکور، بخشی از گذرگاه ناامیدی است تایید می‌کند.
با این حال، گفته می‌شود عملکرد مناسب LHb و این که چنین ناحیه‌ای در کنترل‌کردن واکنش‌های درد و تعدادی از رفتارهای انگیزه‌ای ایفای نقش می‌کند، بیش از ناامیدی اهمیت دارد. این ناحیه همچنین با روان‌پریشی مرتبط است. افسردگی با بیش‌فعالی LHb مرتبط است اما تا پیش از این، مطالعه محققان شواهد تجربی اندکی درباره این که چگونه از بیش‌فعالی این ناحیه از مغز در افراد سالم به دلیل کمبود ظاهری عصب‌های مهارکننده در آن جلوگیری می‌شود. جزئیات این دستاورد علمی در مجله Science منتشر شد.