هنر ما با حزب و گروه و سیاست مخلوط شده

به گزارش سرویس نقد رسانه پایگاه 598، محمود گبرلو در سر مقاله برنامه شب گذشته هفت با اشاره به سینمای دفاع مقدس و تاثیرگذاری آن بر سایر کشورها گفت: همان طورکه انقلاب اسلامی ایران به عنوان پدیده قرن برجهان معاصراثرگذاشته است و حماسه عظیم دفاع مقدس ومقاومت هشت ساله ملت ایران به آموزشگاه ایستادگی ملت ها در مقابل ظلم و زور بدل شده است سینمای ایران هم می تواند در عرصه جهانی تاثیرگذار باشد و تولیدات سینمای مقاومت را هدایت کند.

وی افزود: شاید همه کشورهای اسلامی از سینمای ایران و سینماگران با دغدغه و شناخته شده آن این انتظار را داشته باشد که به عنوان یک جریان پیشرو عمل کند و روزی سینما به زبان مشترک و قدرتمند جهان اسلام بدل شود. بنابراین اگر بنا داریم در سینما جریان سازتر و تاثیرگذار ترعمل کنیم و اگرمدعی هستیم با ابزار سینما، آرمان گرایی و ارزش مداری باید این انقلاب را به دنیای امروز صادر کرد باید راه استفاده از ابزار این هنر صنعت پیچیده را بلد باشیم.

سردبیرهفت در پایان اظهار کرد:به نظر می رسد که سینمای مقاومت ما بیش از هر چیز به سینماگر متخصص و با شعور نیاز دارد  و باید هنرمندان واقعی به میدان آیند و به این سینما جانی دوباره ببخشند چرا که نمی‌شود بدون برخورداری از دانش کاری کرد یا فعالیتی انجام داد.

اما اولین بخش از برنامه هفت ویژه سیزدهمین جشنواره مقاومت در سی ام شهریور میزبان رضا ایرانمش از نقش آفرینان دفاع مقدس بود.

* ایرانمنش: هنر با حزب و گروه و سیاست مخلوط شده است

رضا ایرانمش که این روزها حضور او را کمتر در عرصه سینما شاهد هستیم در برنامه هفت شب گذشته با اعلام نارضایتی از این وضعیت اظهار کرد: هنر به گونه‌ای شده است که هویت ندارد و به این خاطر است که هنرمند ما هویت ندارد. در هر حرفه و رشته ای یک متولی وجود دارد و آنها به یک جا وصل هستند و نمی تواند هرکس بدون آنکه تخصص آن را داشته باشد وارد آن حوزه شود که البته سینما از این مقوله دور است.

بازیگر سجاده آتش ادامه داد: متولیان هنر باید بدانند که یکی از معضلاتی که ما با آنها روبرو هستیم این است که هنر با حزب و گروه و سیاست مخلوط شده است و گاه افراد بر اساس اینکه از کدام گروه طرفداری می کند و یا کار انجام داده اند گزینش انجام می دهند.

وی افزود: ما از دریای بی کران ارزش های دفاع مقدس هنوز به اندازه قطره ای دینمان را ادا نکرده ایم. تغییر مدیریت های فرهنگی نیز یکی از آفت های این هنر است که می تواند به این فرآیند ضربه زند و ثبات آن مطمئنا می تواند جواب خوبی دهدو در این سال ها ما با هجمه فرهنگی که به سمت جوانان ما آمده است باید همچون سال های دفاع مقدس از خود دفاع کنیم.

ایرانمش در بخشی دیگر از صحبت های خود بیان کرد: بعضی از مسئولین ما فقط تعهد دارند در حالی که سینما تعهد در کنار تخصص است. تخصصی که خط قرمز را رد نکند و به فیلمسازان و هنرمندان اعتماد کند. باید دید که آیا دولت مردان و سیاست گذاران ما در کنار مشاوران اقتصادی خود از مشاوران فرهنگی خود بهره می برند و در کنار توجه به شرایط اقتصادی مقداری هم به بخش فرهنگی توجه کنند و درمقابل تهاجم فرهنگی بایستند.

بازیگر فیلم دکل اذعان داشت: در ابتدا سیاست گذاران و متولیان هنرمقصرند زمانی که می بینم مشکلی در کار تهیه کننده, کارگردان و یا بازیگردان ها است و چه خوب بود که این بازیگردانان در دوره قبل که ما بازی می کردیم وجود داشتند. چرا که در سال 71 برای فیلم سجاده آتش من با قرارداد 30 هزار تومان به ایفای نقش پرداختم که آن نقش هم در ادامه به گونه ای بود که با جان بازیگر درارتباط بود و البته  به خاطر نوع بازی که من داشتم حقوق من به 300 تومان رسید اما در حال حاضر بازیگردانان تنها از افراد مشخصی استفاده می کنند.

ایرانمش گفت: بچه های جنگ در سرازیری سن شان قرار گرفته اند و و در زمان حاضر است که می توان از آنها بهره گرفت و باید توجه داشت همان طور که زیر پوست شهر را می سازیم، زیر پوست آدم های جنگ را هم باید بسازیم و تنها به برگزاری جشنواره ها اکتفا نکنیم و فقط ناب های سینمای دفاع مقدس که در اوج دیده شده اند و مردم با آنها ارتباط برقرار کرده اند را دائم به مردم نشان ندهیم که حالشان بد شود و  باید توجه داشته باشیم که چرا باید نتوانیم بعد از سجاده آتش کار خوب انجام دهیم.

این بازیگر در خصوص رمزموفقیت فیلم سجاده آتش بیان کرد: انتخاب عوامل از جمله رموز موفقیت این فیلم بود چرا که اکثریت عوامل، جنگ را از نزدیک دیده بودند و دیگر اینکه فیلم نوشته علی شاه حاتمی و با بازنویسی مراد پور، کارگردان فیلم بود و مشاور گرفتن از علی شاه حاتمی پیرامون سکانس ها و اتفاقاتی که می افتاد و همچنین صداقت بچه جنگ بودن و خلوص یک اثر ارزشمند را با خود به همراه داشت.

ایرانمنش در پایان صحبت های خود اذعان داشت: خیلی نتوانسته ایم حق مطلب را ادا کنیم و خوب است که بستری را فراهم کنند که جاده را برای دفاع مقدس و بچه های جنگ تسهیل کنند.

اما مهمان ویژه هفت در دومین ویژه برنامه سیزدهمین جشنواره فیلم مقاومت ، مرتضی شعبانی؛ کارگردان و تهیه کننده سینمای مستند بود که  در استودیو هفت حاضر شد.

* شعبانی: برای مرتضی آوینی چرایی آمدن به جنگ خیلی اهمیت داشت

مرتضی شعبانی در آغاز صحبت های خود در خصوص زمان ورود خود به سینمای مستند گفت و بیان کرد: از نیمه های سال 65 شروع کردم و بدین صورت نبود که سینما عالمی جدا از زندگی ما باشد و در حال حاضر نیز به همین گونه است و اگر عرصه دفاع مقدس و کار مقاومتی نباشد انگیزه ای برای ادامه کارها وجود ندارد.

وی ادامه داد: زمانی که با مرتضی آوینی کار می کردیم یک مجموعه مستند شهری در آسمان تولید شد. اما جنگ تمام شده بود ودوران سازندگی شروع شده بود و تقریبا همه جنگ را فراموش کرده بودند اما مرتضی آوینی مسیری را شروع کرد که البته شاید خود او نیز آزمون و خطا  می کرد چرا که در ابتدا سفر ها به اشخاصی سپرده می شد اما در نهایت سال 71 مسیر با خود آوینی با سفرهایی که به سوسنگرد و مناطقی چنین داشت، شروع شد. در واقع مرتضی عاشورایی جنگیدن بچه ها را بیان کرد که خیلی جذاب بود.

این مستند ساز در پاسخ به اینکه با چه نگاه و اندیشه ای کار خود را آغاز کرده اظهار کرد: بعد از به شهادت رسیدن مرتضی آوینی همزمان با اینکه افراد مختلفی کارگردانی را تجربه می کردند به من نیز پیشنهاد داده شد و من هم پذیرفتم  والبته در ابتدا چون ظاهر  کارها را دیده بودم گمان می کردم کار آسانی است اما این گونه نبود. اولین کاری هم که توانسته بودم انجام دهم کار تفحص بود و  درآنجا همچون زمان جنگ برخورد کردیم و سعی کردیم آیینه ای مقابل دوربین باشد که واقعیت را منعکس کند.

وی در خصوص تفاوت مستند روایت فتح با سایر مستندات جنگ گفت: برای مرتضی آوینی چرایی آمدن به جنگ در مستندات خیلی اهمیت داشت  اما برای کسانی که بدان اهمیت نمی دهند ادوات جنگی اهمیت دارد و مورد توجه است. در سایر مستندات فیلمساز چندان کاری به رزمنده ندارند اما آوینی به درون رزمنده می رود و اثر متفاوتی را خلق می کند. عنوان روایت فتح نیز، عنوان با مسمایی است که اکثر مستند قصه و روایت دارد و مسیری راطی می کند و با رزمنده همراه می شود و این گونه نیست که به جبهه های مختلف سری بزند.

شعبانی در بخش پایانی صحبت های خود اذعان داشت: 30 درصد مستندسازانی که با آنها همکاری داریم خارجی هستند و بسیار هم مشتاق هستند که در این مسیر فعالیت کنند. ما نیز سعی کرده ایم از فیلمسازان منطقه ای و اروپایی استفاده کنیم و البته نظارت و پیگیری ها را انجام می دهیم و مستندات با همان دیدگاه هایی که ما می خواهیم ساخته می شود و آنان نیز اندیشه مقاومت را پذیرفته اند و با انگیزه قوی اندیشه ای وارد می شوند.

اما پرده آخر برنامه هفت به میزگردی در خصوص جایگاه سینمای مقاومت در جهان اسلام و اینکه چگونه میتوان به تولیدات مشترک رسید اختصاص داشت و احمد میرعلایی و محمدرضا اسلام‌لو از مهمانان این بخش از برنامه بودند.

محمدرضا اسلام‌لو دراین میزگرد بیان کرد: مقاومت و سینمای مقاومت که نگاهی به جنگ تحمیلی و دفاع مقدس دارد واقعیتی است که این مقاومت در درون یک فضای وسیع تری به نام انقلاب اسلامی رخ داد. انقلاب تحولی بنیادی در ایران و منطقه و حتی جهان پدید آورد و انتظارت و نگاه ها را دگرگون کرد. سینمای ملی ما باید سینمای نه تنها مقاومت باشد بلکه بخشی از آن نیز باید سینمای انقلاب اسلامی باشد و برای رسیدن به سینمای مقاومت، ما باید از مسیر انقلاب عبور کنیم.

احمد میرعلایی در ادامه و در تاکید صحبت‌های اسلام‌لو گفت: در ابتدا باید به سینما ملی بپردازیم. فرهنگ ما استراتژی ندارد. ما باید بدانیم که دشمن داریم و اگر فراموش کنیم که دشمن داریم، شکست خورده ایم. چرا که دشمن کاملا مسلح می آید و سلاح آن در ابتدا فرهنگی است و همچنان سلاح نظامی خود را هم دارد. بنابراین در حال حاضر در شرایطی هستیم که باید به سینمای دفاع مقدس بسیار بها بدهیم و بدان بپردازیم چرا که بخشی از سینمای مورد نیاز کشورهای منطقه نیز هست.