به گزارش مشرق، تاريخ ايراني نوشت: او از مشقتها و رنجهايي ميگويد كه او و ديگر همقطارانش در آن 444 روز با آن مواجه شدند: «هيچ مقام جمهوري اسلامي تاكنون عذرخواهي نكرده و هرگز نيز نخواهد كرد. اين خودش حرفهاي بسياري در ارتباط با سران دارد، مگر نه؟ اما من سال 1998 در پاريس با يكي از دانشجويان رده بالاي خط امام ملاقات كردم. او عباس عبدي بود. هنگامي كه كارهاي بسياري بود كه ما ميتوانستيم با هم انجام دهيم او از من، همسرم و دخترم كه در آن ديدار همراه من بودند، عذرخواهي كرد. او گفت وقتي به عقب نگاه ميكند، گروگانگيري را اشتباه ميپندارد و متاسف بود كه بخشي از آن است. بله، آقاي عبدي حقيقتا يك «انسان» است.
او آنچه را براي ايران بهترين است، به طور موجز بيان كرد. من قبول دارم كه سياست خارجي ايالات متحده در دوره شاه كاملا اشتباه بود. ايالات متحده لازم نبود تا از حكومتي مستبد پشتيباني كند.
بايد همانند دوره رياستجمهوري هري ترومن (1945-52) از ايراني آزاد و دموكراتيك حمايت ميكرد، به ويژه نخستوزيري مصدق. تصور ميكنم عبدي جاي بيشتري براي اسلام در ايران دموكراتيك ميخواهد و قطعا در روياي مشت آهنين دور مردم ايران نيست. اميدوارم سلامت باشد.
من خيلي راجع به او فكر ميكنم و اميدوارم زندگي براي او بيش از اين سخت نشود. هنوز هم ميگويم ايران خانه دوم من است... به طور قطع دوست دارم به ايران برگردم اما خيلي نگران امنيتم هستم... هيچ راهي وجود ندارد كه امنيت من تضمين شود. من به افغانستان رفتم تا در نوشتن كتاب درسي «دري» براي بچههاي افغان همكاري كنم. وقتي از هرات ديدن ميكردم، خيلي به ايران نزديك شدم. دوست داشتم در نزديكي كشوري باشم كه زبان ايراني داشت اما ميدانستم هرگز نميتوانم به ايران داخل شوم.