فصل پیش هم خسرو حیدری و هاشم بیکزاده بازیهای زیادی در ترکیب استقلال انجام ندادند. فصلی که منتهی میشد به جام جهانی فوتبال و این بازیکنان که جزو مردان اصلی تیم کروش به شمار میرفتند برای آنکه شانس بازی در جام جهانی را از دست ندهند بیشتر وقت خود را به درمان مصدومیتهایشان گذراندند. خسرو حیدری در این راه موفق بود و توانست در هفتههای پایانی لیگ به مرز آمادگی برسد و با شرایط ایدهآل راهی اردویهای تیم ملی شود. در نهایت او در ترکیب تیم ملی هم قرار گرفت و اگرچه نمایش چشمگیری نداشت اما تجربه بازیهای جام جهانی را در کارنامه کاری خود گنجاند.
بیکزاده اما به رغم آنکه در هفتههای پایانی فصل سیزدهم به آمادگی نسبی دست یافت اما در یکی از بازیهای تدارکاتی تیم ملی مصدوم شد و از رسیدن به ترکیب اصلی تیم ملی بازماند. انگیزههای پنهان این دو برای رسیدن به بازیهای تیم ملی در جام ملتهای آسیا نیز آشکار است.
بیکزاده و حیدری همچون فصل قبل میکوشند پیش از آنکه بازیهای تیم ملی آغاز شود مصدومیتهای خود را از میان ببرند. در این میان استقلال همچون فصل قبل متحمل ضرر و زیان بیشتری خواهد شد و شاید به واسطه غیبت مهرههایش لطمههای بیشتری در ادامه لیگ ببیند. فرآیندی که فصل پیش منجر به نزول آبیها تا رتبه پنجم شد ممکن است این فصل نیز به واسطه نزدیکی به جام ملتهای آسیا تکرار شود و بخشی از بازیکنان که جزو نفرات اصلی محسوب میشوند برای اینکه شانس بازی در جام ملتها را از دست ندهند در ترکیب اصلی کمتر دیده شوند. استقلال لااقل تا نیم فصل با معمای پیچیده ملیپوشانش دست به گریبان است و چنانچه این بازیکنان به فرم بدنی مطلوب نرسند ممکن است غیبتهایشان همچنان ادامه داشته باشد. آنچه این مصدومیتها را کش داده انجام تمرینات بدنسازی ضعیف هم هست. وقتی بازیکنان به درستی تمرینات بدنسازی را انجام ندهند و غالبا در فکر تمرینات تیم ملی و بازی در این بخش باشند بهتر از این نمیشود.