به گزارش پایگاه 598 به نقل از فیفادی،یکی از اتفاقات عجیب و تصمیمات نقد برانگیز علی دایی انجام تمرینات پرسپولیس یکی، دو روز قبل از دیدارهای این تیم پشت درهای بسته است. موضوعی که صدای بسیاری از اهالی رسانه را در آورده و آنها را برای انجام وظایف روزانه‌شان دچار اخلال کرده است.
در روزهایی که پرسپولیس کمتر از هر زمانی بر درخشش ستارگانش استوار است و تنها دلخوشی دایی اشتباهات مدافعان حریف برای گشودن دروازه رقبا است پافشاری شهریار برای برگزاری تمرینات پشت درهای بسته جای تامل بسیار دارد. شهریار در شرایطی قاطعانه به انجام تمرینات با این وضعیت تاکید دارد که در 4 بازی که از پرسپولیس دیدیم نه تنها تاکتیک خاصی که ماحصل تمرینات پشت درهای بسته باشد از شاگردان شهریار ندیدیم بلکه تیم دایی حتی در انجام همان تاکتیک‌های نخ‌نما و روتین فوتبال فارسی نیز با مشکلات بسیاری مواجه بود.
شهریار در شرایطی دو روز قبل از دیدارهای لیگ شاگردانش را از دید رسانه‌ها و هواداران دور می‌کند که گمان می‌رود برنامه‌ای وسیع و ویژه را برای بازی‌های پیش رو در نظر گرفته است. اما وقتی پرسپولیس در میدان صاحب توپ است تنها چیزی که مشاهده نمی شود هدفمندی و برنامه نزد شاگردان دایی است.
پرسپولیس در دیدارهای لیگ چهاردهم یک اصل داشت. آن هم رساندن توپ از کناره‌ها به رضا نوروزی، عباس‌زاده و طارمی که روی هم تنها در یک مورد آن موفق نشان دادند و آن تک گل مهدی طارمی روی اشتباه مدافعان و البته گلر ذوب‌آهن در آزادی بود.
حالا سئوال اینجاست که دایی و همکارانش چه اهدافی را پشت درهای بسته دنبال می‌کنند که در حالت عادی نمی‌توان به آن دست پیدا کرد؟ البته این حق سرمربی است تا در خصوص اتفاقات و برنامه‌های پیرامون تیم خود تصمیم‌گیری کند اما می‌توان این ایراد را به کار علی دایی گرفت که او از فوتبال حرفه‌ای بیش از آن که فنون و تاکتیک‌هایش را بیاموزد، تنها پز و افه‌اش را آموخته است.
اگر به راستی در پس این درهای همیشه بسته به روی رسانه و هوادار معجزه‌ای هست پس بودن پرسپولیس در نزدیکی‌های قعر و نتایج تاسف بارش در تقابل با رقبای نه چندان صاحب‌نام چه معنایی می‌دهد؟ از این رو می‌توان به این نکته رسید که دایی از این حربه تنها برای پوشاندن ضعف‌های خود و همکارانش در تمرینات بهره می‌برد و اصولا منطق و فلسفه فوتبالی پشت آن نیست.
