جهنم را برای دشمن بزدل بخواهید!

جناب آقای رییس جمهور جمهوری اسلامی ایران؛ سلام علیکم. امیداورام صرف نظر از اینکه به دنبال برچسبی کوبنده برای نویسنده ی این متن باشید، توجهی کوتاه به محتوای انتقاد داشته باشید. اصولا انتقادهای امثال من نه به جایی برمی خورد؛ نه جایگاهی داریم که تصور شود می خواهیم جای جناب تان را بگیریم! من هم بخشی از همین مردم ایران هستم که به دو دلیل نسبت به رویکرد تحقیرآمیزتان نسبت به منتقدین انتقاد دارم.

دلیل اول: جناب رییس جمهور محترم تا آنجا که من درس سیاست خواندم و آموختم، متداول ترین و جاری ترین روش امتیاز گیری از طرف مقابل در مذاکرات سیاسی روش "چماق و هویج" است! لبخند و در باغ سبز نشان دادن، در کنار تهدید و ترسیم مخاطرات شیوه ای قدیمی است!

کافی است نگاهی به همین مذاکرات هسته ای اخیر بیندازید. همیشه قبل و در حین مذاکرات حجم وسیعی از از تهدیدات ایران از طرف کنگره ی آمریکا و رژیم صهیونیستس راه می افتد. موضع کاخ سفید هم همواره این بوده که کنگره در سیطره ی جمهوری خواهان است و ما تسلطی بر آنها نداریم!!

چه کسی است که نفهمد کنگره و کاخ سفید در برخورد با ایران نقش تکراری پلیس خوب و بد را بازی می کنند؟! آن وقت منطقی است که جناب تان مداوم با نوازش تند کلامی و تحقیر منتقدانی که همه ی دغدغه شان _درست یا غلط_ منافع ملی است، خودتان را از این پشتوانه خالی کنید؟!

دلیل دوم: جناب آقای رییس جمهور، در کدام شیوه ی مدیریتی و مملکت داری جز دیکتاتوری سراغ دارید که طرد و نفی منتقدین توصیه شده باشد. نمیدانم تفکر شما نشات گرفته از کدامین اندیشمند شرقی و غربی یا اسلامی است ولی تا آنجا که من می دانم در تمام مکاتب دنیا وجود منتقدین قوی نشان دهنده ی استحکام درونی دولت و نظام اجرایی است!

نمی دانم تصور شما از میزان محبوبیت و اقتدار دولت تان چیست ولی طبق آموزه های اولیه ی علم سیاست هیچ رییس محبوب یا مقتدری از منتقدین نمی هراسد! خیلی بد است که هرگونه گفتار یا اقدام کوچک و بزرگی که بویی از مخالفت با تدابیرتان می دهد با تندترین واژگان بنوازید!

جناب رییس جمهور بدون تردید منتقدین نوع و سطح فهم و ادارک شان با جناب تان و یاران تان متفاوت است. اگر مثل شما می اندیشیدند که منتقد و مخالف برنامه های شما نبودند!! اما مگر جز این است که همه ی ما ایرانی هستیم و جز سربلندی و قدرتمند شدن ایران آرزویی نداریم؟! پس چگونه است که شما را همواره رحیم و لطیف در برابر اعدای چند صد ساله می بینیم و شدید و غلیظ بینهم هستید؟!

این که منتقدین دشمن نیستند بدیهی است و اینکه در سال اول ریاست این چنین حساس بشوید که با هر حرفی عصبانی بشوید غیر منطقی بنظر می رسد؛ پس به ما حق بدهید تصور کنیم این ژست عصبانی که هر چه می تواند به منتقد خود نسبت می دهد، صرفا برای انحراف افکار عمومی داخلی است.

آقای رییس؛ دوران رقابت های انتخاباتی و شعارهای تند رای آور خیلی وقت است پایان یافته! الان ساعت کار کردن و کار کردن و پاسخگویی کارآمدی تدابیرتان است.