ویزه نمایشگاه مطبوعات/ نگاهی به سخنان رهبر انقلاب اسلامی
بولتن نیوز : فردا هجدهمین نمایشگاه بین المللی مطبوعات و رسانه ها در حالی آغاز به کار می کند که این دوره از نظر اهمیت با سایر دوره ها بسیار تفاوت می کند . همزمان با آغاز نمایشگاه مطبوعات گریزی زدیم به سخنان مقام معظم رهبری پیرامون این عرصه مهم در کشور و تاثیر مطبوعات و رسانه ها در جامعه امروز در متن زیر با استفاده از سخنان مقام معظم رهبری به بررسی جایگاه مطبوعات در کشورمان پرداختیم .
براستی جایگاه مطبوعات در کشور چیست؟ سؤالى كه این روزها مطرح است، اين است كه مطبوعات در كشور ايران و در نظام جمهورى اسلامى، كجاى كارند؟ كه هستند و چه هستند؟ آيا زايد و سربارى هستند؟ زينتالمجالسى هستند؟ يا نه؛ يك عنصر حقيقى و مؤثّر و اجتنابناپذير و سازندهاند؟
مطبوعات براى نظام جمهورى اسلامى، يك مقوله تجمّلاتى و تشريفاتى نيست. در نتیجه، افزايش آن، تنوّع آن، كيفيّت يافتن آن، و اگر خطايى دارد، تصحيح آن، جزو كارهاى اساسى و لازم الاجرا در کشور است. نظام جمهورى اسلامى يك نظام مردمى است و كسى نمىتواند اين را منكر شود. مخالفين ما هم نمىتوانند اين را منكر شوند.
در نظامی که باید به مردمش آگاهی دهد؛ مطبوعات یک عرصه واجب و ضروری است. تفاوت نظام مردمی با نظام های دیکتاتوری همین است. در نظام مردمی مردم باید از روند و تحولات سیاسی جامعه باخبر باشند اما برای حاکمان دیکتاتور هیچ تفاوتی ندارد که مردم در جریان روند حکومت داری قرار گیرند یا خیر. حتی در بعضی مواقع به گونه ای عمل می شود که اتفاقا مردم در جریان قرار نگیرند.بعضا اگر هم در آن کشورها مطبوعاتی باشد سعی در منحرف کردن ذهن مردم دارد تا از اهداف شوم دیکتاتوری سران نظام سلطه شان با خبر نشوند.
برای نمونه مسئولان نظام شاهنشاهی در جایی گفته بودند "هر کس با ما مخالف است از این مملکت برود."
برخورد نظام هاى غيرمردمى با مردم، چنين است. البته گاهى، رياكارانه، اسم مردم را مىآورند؛ لكن تظاهر است و واقعى نيست. نظام مردمى - كه مردم در بافت اصلى آن دخالت دارند - مستغنى از آگاهى مردم نيست. بايد مردمش را آگاه كند؛ بايد به آنها قوّت تحليل بدهد و بايد آنها را از آگاهي ها و معلومات لازم و مفيد و معرفتِ لازم سرشار كند. منظور، تبليغات نيست كه حرف هاى خودش را پيوسته به خورد مردم دهد؛ نه. مراد، اين نيست. در نظام مردمى، مردم بايد اهل تحليل شوند تا بفهمند كه نظام برايشان مفيد است. آگاهى براى چنين نظامى، مثل آب و هوا، لازم و واجب است. نظام ما، اين گونه است. هر چه مردم بيشتر آگاه باشند، نظام جمهورى اسلامى، بيشتر سود مىبرد. بنابراين، اين نظام، به آگاه سازى مردم نيازمند است.
اما مطبوعات یعنی مطبوعات سالم؛ نه مطبوعاتی که صرفا حامی دولت و دولتمردان باشند. مطبوعات باید سالم باشند و اگر هم نقدی می کنند نقد منصفانه روا دارند و بنا بر عناد و دشمنی نداشته باشند.
پس مبحث ما دو وجه دارد. وجه اول دولت و وجه دوم مطبوعات.
یکی از کارهای پسندیده ای که دولت انجام می دهد برگزاری نمایشگاه مطبوعات است. این اتفاق یعنی جدی گرفتن مطبوعات. یعنی ارزش قائل شدن برای مبحث گسترده مطبوعات. این کار یعنی حمایت از مطبوعات و این حمایت هم می تواند مادی باشد و هم معنوی که حمایت معنوی مطمئنا تاثیر گذاری اش بیشتر است.
و اما مطبوعات. وجه مهم در این عرصه خود مطبوعاتی ها هستند. آنها باید فضای مطبوعات را از فضای تفنن خارج کنند؛ كار، جدّى و اساسى است و براى اين ملت، امرى لازم است.
اما متاسفانه بعضا دیده می شود که مطبوعات برای فرار از رکود و جذب مخاطب به هر قیمت؛ به هر کاری دست می زنند. این اتفاقات چندان در محیط فرهنگی جمهوری اسلامی کاری صواب به نظر نمی رسد. انتخاب تبترهای نادرست، استفاده از عکس های هنرپیشه ها و ورزشکاران در صفحات مطبوعات از جمله روش هایی است که برای فروش بیشتر استفاده می شود.
وقتی پای حاشیه به رسانه ها باز می شود، وظیفه اصلی فراموش شده و مطمئنا نمی توان با رویکرد مثبتی به این عرصه مهم نگاه کرد. این اتفاق باید ریشه یابی شود و دانست که چرا دست به دامن چنین اعمالی برای فروش می شوند.
براستی می توان مشکلات مالی را اصلی ترین معضل مطبوعات نوشتاری از قبیل روزنامه ، هفته نامه، مجله و ... دانست. و در اینجا لازم به ذکر است، تنها کمک های مادی و معنوی دولت می تواند گره از این مشکل باز کند. البته نباید از تخلفات و بداخلاقی های بعضی از مطبوعات غافل شد. همانان که منتظر کوچکترین فرصتی هستند که تریبون دشمنان نظام در داخل شوند و از آب گل آلود ماهی می گیرند.
براستی جایگاه مطبوعات در کشور چیست؟ سؤالى كه این روزها مطرح است، اين است كه مطبوعات در كشور ايران و در نظام جمهورى اسلامى، كجاى كارند؟ كه هستند و چه هستند؟ آيا زايد و سربارى هستند؟ زينتالمجالسى هستند؟ يا نه؛ يك عنصر حقيقى و مؤثّر و اجتنابناپذير و سازندهاند؟
مطبوعات براى نظام جمهورى اسلامى، يك مقوله تجمّلاتى و تشريفاتى نيست. در نتیجه، افزايش آن، تنوّع آن، كيفيّت يافتن آن، و اگر خطايى دارد، تصحيح آن، جزو كارهاى اساسى و لازم الاجرا در کشور است. نظام جمهورى اسلامى يك نظام مردمى است و كسى نمىتواند اين را منكر شود. مخالفين ما هم نمىتوانند اين را منكر شوند.
در نظامی که باید به مردمش آگاهی دهد؛ مطبوعات یک عرصه واجب و ضروری است. تفاوت نظام مردمی با نظام های دیکتاتوری همین است. در نظام مردمی مردم باید از روند و تحولات سیاسی جامعه باخبر باشند اما برای حاکمان دیکتاتور هیچ تفاوتی ندارد که مردم در جریان روند حکومت داری قرار گیرند یا خیر. حتی در بعضی مواقع به گونه ای عمل می شود که اتفاقا مردم در جریان قرار نگیرند.بعضا اگر هم در آن کشورها مطبوعاتی باشد سعی در منحرف کردن ذهن مردم دارد تا از اهداف شوم دیکتاتوری سران نظام سلطه شان با خبر نشوند.
برای نمونه مسئولان نظام شاهنشاهی در جایی گفته بودند "هر کس با ما مخالف است از این مملکت برود."
برخورد نظام هاى غيرمردمى با مردم، چنين است. البته گاهى، رياكارانه، اسم مردم را مىآورند؛ لكن تظاهر است و واقعى نيست. نظام مردمى - كه مردم در بافت اصلى آن دخالت دارند - مستغنى از آگاهى مردم نيست. بايد مردمش را آگاه كند؛ بايد به آنها قوّت تحليل بدهد و بايد آنها را از آگاهي ها و معلومات لازم و مفيد و معرفتِ لازم سرشار كند. منظور، تبليغات نيست كه حرف هاى خودش را پيوسته به خورد مردم دهد؛ نه. مراد، اين نيست. در نظام مردمى، مردم بايد اهل تحليل شوند تا بفهمند كه نظام برايشان مفيد است. آگاهى براى چنين نظامى، مثل آب و هوا، لازم و واجب است. نظام ما، اين گونه است. هر چه مردم بيشتر آگاه باشند، نظام جمهورى اسلامى، بيشتر سود مىبرد. بنابراين، اين نظام، به آگاه سازى مردم نيازمند است.
اما مطبوعات یعنی مطبوعات سالم؛ نه مطبوعاتی که صرفا حامی دولت و دولتمردان باشند. مطبوعات باید سالم باشند و اگر هم نقدی می کنند نقد منصفانه روا دارند و بنا بر عناد و دشمنی نداشته باشند.
پس مبحث ما دو وجه دارد. وجه اول دولت و وجه دوم مطبوعات.
یکی از کارهای پسندیده ای که دولت انجام می دهد برگزاری نمایشگاه مطبوعات است. این اتفاق یعنی جدی گرفتن مطبوعات. یعنی ارزش قائل شدن برای مبحث گسترده مطبوعات. این کار یعنی حمایت از مطبوعات و این حمایت هم می تواند مادی باشد و هم معنوی که حمایت معنوی مطمئنا تاثیر گذاری اش بیشتر است.
و اما مطبوعات. وجه مهم در این عرصه خود مطبوعاتی ها هستند. آنها باید فضای مطبوعات را از فضای تفنن خارج کنند؛ كار، جدّى و اساسى است و براى اين ملت، امرى لازم است.
اما متاسفانه بعضا دیده می شود که مطبوعات برای فرار از رکود و جذب مخاطب به هر قیمت؛ به هر کاری دست می زنند. این اتفاقات چندان در محیط فرهنگی جمهوری اسلامی کاری صواب به نظر نمی رسد. انتخاب تبترهای نادرست، استفاده از عکس های هنرپیشه ها و ورزشکاران در صفحات مطبوعات از جمله روش هایی است که برای فروش بیشتر استفاده می شود.
وقتی پای حاشیه به رسانه ها باز می شود، وظیفه اصلی فراموش شده و مطمئنا نمی توان با رویکرد مثبتی به این عرصه مهم نگاه کرد. این اتفاق باید ریشه یابی شود و دانست که چرا دست به دامن چنین اعمالی برای فروش می شوند.
براستی می توان مشکلات مالی را اصلی ترین معضل مطبوعات نوشتاری از قبیل روزنامه ، هفته نامه، مجله و ... دانست. و در اینجا لازم به ذکر است، تنها کمک های مادی و معنوی دولت می تواند گره از این مشکل باز کند. البته نباید از تخلفات و بداخلاقی های بعضی از مطبوعات غافل شد. همانان که منتظر کوچکترین فرصتی هستند که تریبون دشمنان نظام در داخل شوند و از آب گل آلود ماهی می گیرند.
اخبار ویژه
در دیدار هزاران نفر از زنان و دختران؛
بحران انرژی در سایه اختلافات نفت و نیرو؛
سکوت اصلاحطلبان
نظرات بینندگان
جدیدترین اخبار پربازدید ها
