درسی که "حماس" به "ظریف" درباره "توان نظامی" ایران داد

به گزارش پایگاه 598 به نقل از رجا؛ «نابود کردن تمام تاسیسات نظامی ایران با یک بمب توسط آمریکا» از آن جمله‌های خاص دکتر محمدجواد ظریف، وزیر امور خارجه کشورمان بود که سروصدای زیادی هم به پا کرد و آقای وزیر را به توجیه سخنان خود واداشت اما شاید بهترین پاسخ به این ادعای عجیب و غیرواقعی را باید این روز‌ها در منطقه حساس و پر از سروصدای فلسطین اشغالی و به ویژه نوار غزه جستجو کرد؛ پاسخی که قطعا اگر آقای وزیر به آن توجه کند، تغییرات شگرفی در نوع نگاه و تفکراتش ایجاد خواهد شد. 

از حدود یک ماه پیش، رژیم صهیونیستی با همراهی و کمک مالی و معنوی ایالات متحده آمریکا به چهارمین جنایت بزرگ خود طی هشت سال گذشته علیه مردم مظلوم نوار غزه و همچنین مردم لبنان دست زد و از هیچ اقدامی برای نابودی گروه‌های مقاومت فلسطینی نظیر حماس و جهاد اسلامی کوتاهی نکرد. کشتن حدود ۲۰۰۰ نفر از ساکنین این منطقه که بخش اعظم آن‌ها را کودکان خردسال و زنان تشکیل می‌دهند، تنها بخشی از حمام خون اسرائیل در غزه است. 

با این حال و با وجود تمام جنایاتی که صهیونیست‌ها در این یک ماه انجام دادند، نیروهای مقاومت فلسطینی توانستند با شلیک راکت به سرزمین‌های اشغالی، امنیت صهیونیست‌ها را از میان ببرند؛ تا جایی که پروازهای بین‌المللی به فرودگاه تل آویو لغو شد و صدای آژیر خطر هم بار‌ها و بار‌ها در شهرک‌های صهیونیست‌نشین به صدا درآمد. 

این موفقیت تاریخی شاخه‌های نظامی حماس و جهاد اسلامی در حالی به دست آمده است که رژیم صهیونیستی از سال ۲۰۱۱ اقدام به استفاده از یک سیستم دفاعی فوق پیشرفته به نام «گنبد آهنین» کرده تا با پرتاب راکت از سوی نیروهای مقاومت مقابله کند. آمریکا از سال ۲۰۱۱ تا ۲۰۱۳ نزدیک به ۹۰۰ میلیون دلار برای تولید این سیستم به اسرائیل کمک مالی کرده‌است. مجلس نمایندگان آمریکا با تصویب کمک ۶۸۰ میلیون دلاری در بودجه سال ۲۰۱۳ کشور خواستار شده که در ازای آن تکنولوژی این سیستم در اختیار آمریکا گذاشته شود و در صورت نیاز به تولید مشترک آن نیز اقدام شود. 

هزینه برپا کردن هر سکوی عملیاتی گنبد آهنین، ۵۰ میلیون دلار است. تاکنون پنج سکوی عملیاتی مستقر شده‌اند، اما مقامات اسرائیل در نظر دارند که تا پایان سال ۲۰۱۳ هشت سکوی دیگر را نیز اضافه کنند. هزینه ساخت هریک از موش‌کهای رهگیر «تامیر» حدوداً ۶۰ هزار دلار است و برای هر راکت فلسطینی، دو موشک شلیک می‌شود؛ در حالی که هزینه یک راکت نیروهای مقاومت حدود ۳۰۰ دلار است. 

سیستم دفاع موشکی فوق پیشرفته «گنبد آهنین»

در مجموع می‌توان گفت سیستم دفاع موشکی اسرائیل حدود ۱۵۰۰۰۰۰۰۰۰ دلار هزینه دربرداشته است؛ هزینه‌ای که از سوی مقامات نظامی این رژیم و همچنین مستشاران آمریکایی آن، به عنوان طراحی و تولید پیشرفته‌ترین سیستم موشکی دفاعی جهان مورد تایید قرار گرفته است. 

با این حال و با وجود تعبیه این سیستم دفاعی فوق پیشرفته، راکت‌های دست‌ساز و بسیار ساده نیروهای مقاومت فلسطینی توانستند در همین جنگ اخیر، بار‌ها از سد گنبد آهنین بگذرند و در شهرک‌های صهیونیست‌نشین فرود بیایند؛ تا جایی که فرودگاه بین‌المللی «بن گورین» در تل آویو برای مدت چندین روز تعطیل شد و تمامی پرواز‌ها به آن لغو شد. در واقع گنبد آهنین اسرائیل که با فناوری پیشرفته روز و همچنین هزینه سرسام‌آوری تولید شده، نتوانست به هدف اصلی خود یعنی نجات رژیم صهیونیستی از تهدیدات موشکی نیروهای مقاومت فلسطینی دست پیدا کند. 

اکنون بهتر می‌توان به قضاوت درباره سخنان آقای ظریف درباره قدرت نظامی آمریکا پرداخت. حمایت میلیارد دلاری واشنگتن از اسرائیل برای طراحی و تولید «گنبد آهنین» حتی نتوانست از این رژیم در برابر موشک‌های سادهٔ مقاومت (بدون در نظر گرفتن موشک‌های پیشرفته‌ای نظیر «فجر۵» که از سوی ایران در اختیار نیروهای مقاومت قرار گرفته) هم محافظت کند؛‌‌ همان دولتی که قرار بود با یک بمب ساده، تمام سیستم نظامی ایران را که جزو پیشرفته‌ترین و بومی‌ترین ساختارهای نظامی در سطح جهان است، از کار بیندازد. 

در واقع باید این سوال را از آقای ظریف پرسید که کدخدایی که با هزینه‌های سرسام‌آور و فناوری‌های فوق پیشرفته، از پس ساده‌ترین تجهیزات نظامی گروه‌های مقاومت فلسطینی هم برنمی‌آید و در برابر ایستادگی آن‌ها چاره‌ای به جز اتمام بدون دستاورد جنگ ندارد، چگونه می‌خواهد با ساختار نظامی و دفاعی جمهوری اسلامی ایران به عنوان یکی از بر‌ترین کشورهای جهان در این زمینه مقابله کند؟ 

بخشی از دستاوردهای نظامی ایران که رسانه‌ای شده است

در این زمینه بد نیست سخنان رهبر انقلاب در جمع اساتید و نخبگان دانشگاه‌های سراسر کشور را بازخوانی کنیم که ایشان صراحتا برخی مسئولان کشور را مورد خطاب قرار می‌دهند و تاکید می‌کنند: «یک وقتى یکى از مسئولین کشور درباره‌ى مسائل نظامى یک نظرى داده بود که خب مطابق واقع نبود؛ بنده گفتم یک تور نظامى براى مسئولین کشور قرار بدهید؛ بیایند یک خرده‌اى در محیط‌هاى نظامى گردش کنند، حقایقى را، واقعیّاتى را ببینند، معلوماتشان نسبت به موجودىِ نظامى کشور بالا برود. حالا در مورد مسائل علمى هم متأسّفانه گویا همین‌جور است؛ باید یک «تور علمى» بگذاریم براى مسئولین در بخش‌هاى مختلف.»