نکات برجسته زندگی ورزشی علی کریمی

به گزارش پایگاه 598،علی کریمی پس از 18 سال حضور در فوتبال حرفه‌ای ایران، امارات، آلمان و قطر برای همیشه از فوتبال خداحافظی کرد تا آخرین بازمانده از نسل طلایی فوتبال ایران نیز کفش‌هایش را بیاویزد.

دوران باشگاهی

محمدعلی کریمی پاشاکی، متولد 17 آبان‌ماه 1357 از دوران نوجوانی کار خود را در تیم‌های پایه نفت تهران آغاز کرد و پس از حضور در تیم نوجوانان سایپا راهی تیم جوانان فتح تهران شد. او 18 سال بیشتر سن نداشت که توانست به تیم بزرگسالان فتح راه پیدا کند تا دوران حرفه‌ای ار سال 1375 آغاز شود. کریمی با درخشش در تیم فتح و در 20 سالگی مورد توجه پرسپولیس قرار گرفت و در حالی که همزمان استقلالی‌ها نیز او را می‌خواستند اما این بازیکن تکنیکی تصمیم گرفت پیراهن پرسپولیس را به تن کند.

کریمی که سال 77 به پرسپولیس رفت، در همان سال با مشکل محرومیت از سوی کنفدراسیون فوتبال آسیا روبرو شد. وی به دلیل کتک زدن داور در حین برگزاری دیدار تیم‌های امید ایران و ویتنام با دو سال محرومیت روبرو شد که با اعتراض به این حکم یک سال محرومیتش کاهش یافت. کریمی پس از گذراندن محرومیتش تا سال 80 در پرسپولیس حضور داشت و در 43 بازی موفق شد 11 گل برای سرخپوشان به ثمر برساند.

کریمی با درخشش در پرسپولیس با پیشنهادهای مختلفی از جمله اتلتیکو مادرید اسپانیا روبرو شد اما تصمیم گرفت در سن 23 سالگی به الاهلی امارات برود و فوتبالش را به عنوان یک لژیونر در کشورهای حوزه خلیج فارس بگذراند. کریمی 4 سال در فوتبال امارات حضور داشت و سال‌های درخشانی را در این تیم سپری کرد. اوج کار کریمی زمانی بود که در تیم ملی خوش درخشید و در جام ملت‌های 2004 آسیا موفق شد به عنوان سومی این رقابت‌ها برسد. در همان سال وی به عنوان بهترین بازیکن سال آسیا انتخاب شد و پیشنهادهای اروپایی جدیدی نیز به این بازیکن رسید.

شماره 8 تیم ملی که پس از درخشش در تیم ملی با پیشنهادهایی از لالیگا، بوندسلیگا، سری A و تیم‌های مطرحی چون رئال مادرید، رم و یوونتوس روبرو شده بود، به پرافتخارترین تیم آلمانی پیوست و شماره 8 بایرن مونیخ را به تن کرد. در حالی که سردبیر روزنامه کیکر آلمان گفته بود وی برف مونیخ را نمی‌بیند اما دو سال حضور کریمی -84 تا 86- در بایرن مونیخ که یک نزدیک یک سال آن با مصدومیت سپری شد برای کریمی 42 بازی، 4 گل و قهرمانی در بوندسلیگا و جام حذفی آلمان در فصل 2006-2005 را به همراه داشت.

پایان کار دو ساله علی کریمی در بایرن مونیخ که انتقادهای زیادی را هم نسبت به جدایی این بازیکن به مسئولان این باشگاه به همراه داشت، آغاز کار او در فوتبال قطر بود. بازیکن تیم ملی فوتبال کشورمان سال 86 تا 87 در تیم قطر بازی کرد و در حالی که سال دوم حضورش در قطر را می‌خواست با السیلیه بگذراند اما به پرسپولیس بازگشت.

کریمی در حالی که می‌خواست پس 2717 روز بار دیگر با لباس پرسپولیس به میدان برود، هواداران زیادی را به ورزشگاه کشاند و در هفته هشتم لیگ هشتم و در بازی برابر پگاه گیلان (داماش) نزدیک به 90 هزار تماشاگر برای تشویق او به ورزشگاه آزادی رفتند تا بازی این بازیکن را از نزدیک ببینند. کریمی در لیگ هشتم و در 21 بازی موفق شد 5 گل برای سرخپوشان به ثمر برساند و سپس راهی استیل‌آذین شد. کریمی قراردادی دو ساله را با استیل‌آذین امضا کرد تا از سال 88 تا 90 در این تیم حضور داشته باشد، اما پس از مشکلاتی که با مصطفی آجورلو، مدیرعامل وقت این باشگاه پیدا کرد راهی شالکه 04 آلمان شد.

بازیکن پیشین بایرن مونیخ که پس از حضور در شالکه 04 و در کنار بازیکنی چون رائول گونزالس انگیزه دوباره‌ای برای ادامه فوتبالش گرفت و با اینکه یک بازی بیشتر برای این تیم انجام نداد، اما در همان سال موفق شد با آبی‌پوشان آلمانی به قهرمانی جام حذفی برسد. کریمی پس از بازگشت از شالکه بار دیگر به پرسپولیس پیوست و از سال 90 تا 92 در این تیم حضور داشت. این بار انجام 40 بازی و به ثمر رساندن 13 گل سهم شماره 8 در تیم محبوب پایتخت بود و در حالی که پس از بازی خداحافظی مهدی مهدوی‌کیا در فینال جام حذفی برابر سپاهان از فوتبال خداحافظی کرد، اما فصل گذشته به تراکتورسازی رفت و موفق شد با این تیم نیز به قهرمانی جام حذفی ایران برسد.

دوران ملی

کریمی در سال 76 همراه با حسین شمس، سرمربی وقت تیم فتح تهران به اردوی بروجرد تیم ملی رفت تا جزو بازیکنان اعزامی ایران به جام جهانی 98 فرانسه شود، اما ایویچ به دلیل اینکه با واسطه وارد اردوی تیم ملی شده بود، به نحوه ورودش ایراد گرفت و با تمام نکات مثبت فنی این بازیکن او را در تیم ملی نپذیرفت. کریمی پس از حضورش در پرسپولیس موفق شد به تیم ملی نیز راه پیدا کند و پس از انجام چهارمین بازی‌اش در لیگ و گلزنی برابر سایپا در تاریخ 11 مهر ماه 1377 برای اولین بار به دعوت منصور پورحیدری پیراهن تیم ملی را به تن کرد.

کریمی همراه با تیم ملی در بازی‌های آسیایی 98 بانکوک موفق شد به قهرمانی این مسابقات برسد اما محرومیتش به دلیل کتک زدن داور او را یک سال از تیم ملی دور کرد. بازگشت او به تیم ملی پس از محرومیت همراه با جام ملت‌های 2000 آسیا بود. سپس کریمی با تیم ملی در مقدماتی جام جهانی 2002 شرکت کرد و با اینکه نتوانست با ایران در این مسابقات موفق باشد و راهی مرحله نهایی جام جهانی شود، اما در پایان و درخشش برابر حریفان لقب «جادوگر» را به خود اختصاص داد.

درخشش کریمی در لباس تیم ملی در جام ملت‌های 2004 بود که با بازی خوبش برابر کره‌جنوبی و هت‌تریک در این دیدار تیم ملی را راهی مرحله نیمه نهایی این مسابقات کرد. کریمی نقش مهمی در مقام سومی ایران در جام ملت‌های آسیای 2004 چین داشت و سپس در بازی‌های دوستانه تیم ملی هم درخشید. زمانی که در بازی دوستانه تیم ملی برابر رم درخشید و در دیدار خیرخواهانه با آلمان که به خاطر مردم زلزله‌زده بم در ورزشگاه آزادی برگزار شد، آلمانی‌ها را مقهور تکنیک خود کرد. کریمی با درخشش برابر آلمان نیز لقب دیگری برای خود دست و پا کرد و این بار «مارادونای آسیا» نام گرفت.

شماره 8 نامی تیم ملی در مقدماتی جام جهانی 2006 آلمان هم همراه با ستاره‌های فوتبال ایران نظیر مهدی مهدوی‌کیا، علی دایی، وحید هاشمیان و … موفق شدند تیم ملی را به جام جهانی ببرند تا ایران بعد از 8 سال بار دیگر حضور در این مسابقات را تجربه کند. بدشانسی کریمی در آستانه جام جهانی رقم خورد و در حالی که مدت زمان زیادی تا جام جهانی نمانده بود، او در تیم باشگاهی خود یعنی بایرن مونیخ مصدوم شد تا پس از گذراندن این مصدومیت نیز آمادگی زیادی نداشته باشد. مصدومیت باعث شد تا کریمی در جام جهانی درخشش لازم را نداشته باشد و البته لگد زدن او بعد از تعویش در بازی با پرتغال نیز حاشیه‌های زیادی برای او درست کرد.

کریمی با تیم ملی در جام ملت‌های 2007 موفق نبود و شکست تیم ملی در ضربات پنالتی برابر کره‌جنوبی مانع حضور ایران در مرحله نیمه نهایی شد. کریمی بعد از این دوره در زمان مربیگری علی دایی با سرمربی تیم ملی به مشکل خورد و باز هم از تیم ملی دور بود تا زمانی که افشین قطبی جانشین علی دایی در تیم ملی شود. تیم ملی شانس کمی برای صعود به جام جهانی 2010 داشت و در این راه کریمی هم توسط قطبی به تیم ملی فراخوانده شد، اما مساوی در بازی پایانی برابر کره‌جنوبی مانع صعود تیم ملی به جام جهانی شد.

عدم صعود تیم ملی به جام جهانی 2010 آفریقای جنوبی و ادامه حضور افشین قطبی در تیم ملی، خداحافظی کریمی از فوتبال را در پی داشت. او نیز مانند مهدوی‌کیا و هاشمیان از تیم ملی خداحافظی کرد تا تیم ملی در جام ملت‌های 2011 قطر بدون ستاره‌هایش حاضر شود. پس از قطبی، کارلوس کی‌روش هدایت تیم ملی را به عهده گرفت و این مسئله بازگشت شماره 8 به تیم ملی را به همراه داشت. کریمی یکی از ارکان اصلی تیم کی‌روش بود و سرمربی پرتغالی تیم ملی اعتماد زیادی به این بازیکن داشت، اما در ادامه و خداحافظی لفظی او در بازی پرسپولیس و سپاهان، باعث شد کی‌روش دیگر کریمی را به تیم ملی دعوت نکند. در حالی که کریمی امید زیادی داشت تا با تیم ملی در جام جهانی 2014 حضور داشته باشد، اما این اتفاق رخ نداد تا او یکی از غایبان بزرگ ایران در جام جهانی لقب بگیرد.

کریمی در حالی به این شکل پرونده فوتبال ملی‌اش از سال‌های 77 تا 92 بسته شد که 127 بازی ملی در کارنامه داشت و موفق شد با این تعداد بازی ملی 38 گل به ثمر برساند. او در حالی که بارها اعلام کرده بود قصد دارد با پیراهن پرسپولیس از فوتبال خداحافظی کند، اما در سن 36 سالگی و بدون انجام بازی خداحافظی کفش‌هایش را آویخت تا با بازیکن تکنیکی فوتبال کشورمان در مستطیل سبز، با تمام افتخاراتش خداحافظی کنیم.