اُلی: طرح‌های ظریف فقط به درد تمدید مذاکرات می‌خورد/ 175 میلیارد دلار خسارت آمریکا از محل تحریم ایران

به گزارش سرویس بین الملل پایگاه 598، پس از گفتگوهای فشرده طرفین پشت درهای بسته در دور ششم مذاکرات هسته ای ایران و 1+5، جان کری وزیر امور خارجه ی امریکا با حضور در جمع خبرنگاران اظهار داشت به رغم پیشرفت ملموس در مذاکرات، اختلافات بسیار جدی کماکان باقی مانده اند. کری با توجه به عدم احتمال نتیجه دهی گفتگوها در موعد مقرر، به واشنگتن بازگشت تا با باراک اوباما و کنگره درخصوص تمدید زمان گفتگوها مشورت و کسب تکلیف نماید.

اما نکته ی جالب توجه در این دور از مذاکرات سرزنش ظریف توسط جان کری و دیگر دیپلمات های حاضر بود. دکتر ظریف پس از گفتگوهای غیرعلنی، در نشست خبری خود اظهار داشته بود که در طرح پیشنهادی ایران برای حل مسئله، هیچکدام از سانتریفیوژهای ایران برچیده نخواهند شد اما ترکیبی از راه حل های تکنولوژیک و بازرسی های مورد قبول طرف مقابل، تضمین خواهند نمود که ایران مواد مورد نیاز برای سلاح اتمی را تولید نخواهد کرد. مقامات امریکایی از بیان این پیشنهاد در جمع خبرنگاران به شدت اظهار ناراحتی نموده و از دکتر ظریف گلایه کردند. جان کری در این باره اظهار داشت: ”ما مذاکرات دشواری را پیش رو داریم و نباید در انظار عمومی به آنها بپردازیم!"

نگرانی امریکایی ها از این است که مردم درباره‌ی منطق ایران در مذاکرات قضاوت کنند و به همین دلیل از علنی شدن طرح‌ها آزرده می گردند. آنان طرح پیشنهادی ایران را با این توجیه رد می کنند که با حفظ سانتریفیوژها، اگرچه توانایی ایران برای تولید اورانیوم غنی شده به مدت چند سال متوقف می گردد اما این امکان برای ایران فراهم است که در این مدت به تحقیقات خود ادامه دهد تا با انقضای مدت زمان مشخص شده، به فعالیت های نگران کننده‌ی خود ادامه دهد.

در همین رابطه لازم به ذکر است که یکی از اساسی ترین اختلافات ایران و امریکا، مدت زمان اجرای توافقنامه جامع است. ایران تلاش میکند تا این توافق سه تا هفت سال لحاظ شود (یعنی حدودا تا پایان دوره ی چهارساله یا دوره ی احتمالی هشت ساله ی ریاست جمهوری دکتر روحانی). اما امریکا و متحدینش اصرار دارند محدودیت های هسته ای ایران حداقل یک دهه و ترجیحا بیش از یک دهه درنظر گرفته شوند.

در عین حال، گری سامور، یک مقام ارشد سابق در شورای امنیت ملی اظهار داشت: ”پیشنهاد دکتر ظریف برای رسیدن به توافق جامع کافی نیست اما می تواند برای تمدید مذاکرات کافی باشد." همچنین اُلی هینونین، یکی از بازرسان سابق آژانس بین المللی انرژی اتمی گفت: ”طرح ظریف درواقع به درد حفظ وضع موجود می خورد. بنابراین من با راهگشا بودن این پیشنهاد برای رسیدن به توافق جامع مخالفم [زیرا ما خواستار حفظ وضع موجود نیستیم]."

دیوید آلبرایت، کارشناس هسته ای و منتقد سرسخت ایران نیز با لحنی بی ادبانه اظهار داشت: ”این طرح که نشان از باقی ماندن اختلافات اساسی دارد مشخص می کند ایرانی‌ها از جاه طلبی های خود دست برداشته و بالاخره حاضر شده اند خیالپردازی ها را کنار بگذارند اما هنوز تا ارائه ی پیشنهادات منطقی به زمان نیاز دارند."منبع

به نظر می رسد زمان آن رسیده باشد که امریکا و متحدینش دست از لجاجت بردارند و با عقب نشینی از مواضع غیرمنطقی خود در قبال پرونده ی هسته ای ایران از تلاش برای محدود کردن علم و دانش ایرانی دست بردارند.

البته اگر اکنون پیشرفتی حاصل گردد و امریکا از مواضع فعلی خود عقب نشینی نماید این امر قطعا ثمره ی 8 سال سیاست مقاومت در دفاع از حقوق ملت ایران خواهد بود. زیرا خسارت های ناشی از تحریم ایران بر اقتصاد رو به اضمحلال امریکا به نقل از منابع امریکایی به حدی رسیده است که رسیدن به توافق جامع و برداشتن تحریم ها در ابتدا به نفع خودشان خواهد بود!

کاهش صادرات امریکا به ایران (به عنوان مثال در بخش تجهیزات پزشکی) به طور مستقیم موجب زیان دهی اقتصاد امریکا گردیده است. همچنین، کاهش واردات امریکا از ایران موجب گردید تجار امریکایی ناچار شوند نیازهای خود را از کشورهای دیگر و با هزینه ای بیشتر تامین نمایند که این مسئله به طور غیرمستقیم منشأ مقداری از زیان دهی اقتصاد امریکا در اثر اعمال تحریم علیه جمهوری اسلامی ایران است. نشریه ی تایمز در این باره نوشت: ”خسارات ناشی از تحریم ایران بر اقتصاد امریکا تا کنون 175.3 میلیارد دلار برآورد شده است."

طی این گزارش، از سال 1995 تا کنون هر سال بین 51000 تا 66000 موقعیت شغلی به دلیل اعمال تحریم علیه ایران از دست رفته است. غیر از امریکا دیگر کشورهای اروپایی نیز متحمل خسارت شده اند که در این میان آلمان از جهت فرصت های اقتصادی از دست رفته، با رقمی بین 23.1 و 73 میلیارد دلار بزرگترین بازنده ی اروپایی این بازی ناجوانمردانه علیه ایران است.