رهبر معظم انقلاب، حضرت آیتالله خامنهای در خصوص نقش سپاه در سرکوب توطئه کودتای شبکه نقاب فرمودند:«... سپاه آن روز خوب جنبید... ما دیگر دل دل میزدیم. عصری آمدیم شورای انقلاب. آقای هاشمی هم در جریان بود. میدیدم دل آنجا آرام نمیگیرد. از امام دلم خواست کمک بگیرم. به آقای هاشمی گفتم: بیا برویم خدمت امام بگوییم که امشب چه قضیهای قرار است انجام بگیرد... من و آقای هاشمی با همدیگر سوار ماشین شدیم. رفتیم. جماران خدمت امام. گفتیم: با امام کار واجبی داریم. رفتیم. گفتیم: چنین قضیهای در شرف انجام است و شما امشب در جماران نمانید. امام با دقت گوش دادند ولی با کمال خونسردی گفتند: نه. ما بنا کردیم اصرار کردن. بلکه التماس کردن. خواهش میکنیم از اینجا بروید، خطرناک است و چنین خواهد شد.
ایشان مُصّر و قرص گفتند: نه. وقتی دیدند که ما خیلی اصرار میکنیم، گفتند: شما از من نگران نباشید. من امشب برایم چیزی پیش نخواهد آمد. که من همین حرف در گوشم صدا کرد که امام به طور قاطع گفتند که من طوریم نمیشه.
به من گفتند: شما بروید مواظف اوضاع باشید. از آنجا به من تلفن بزنید. اگر حادثهای پیش آمد، من خودم فردا با مردم صحبت خواهم کرد. از رادیو و تلویزیون... امام ذهنشان این جوری بود که بایستی ما رادیو و تلویزیون را نگه داریم، که اگر کودتایی شد، آنها آمدند، ایشان بروند با مردم حرف بزنند و مردم را بسیج کنند.»
امام خمینی (ره) پس از پایان عملیات خنثیسازی کودتا در 20 تیرماه 1359 در حسینیه جماران سخنرانی کردند. ایشان در بخشهایی از سخنان خود، اینگونه به ماجرای کودتا اشاره فرمودند:
«... توطئهای که معلوم است، چنانچه موفق به کشفش هم نشده بودیم و قیام هم کرده بودند؛ [مردم] خفه میکردند آنها را... آن روز که فانتوم آنها آمد و اینجا را خراب کرد من هم رفتم سراغ کارم، ملت دستش باز، و با مشت محکم اسلام را حفظ بکند... این احمقها نفهمیدند این را که با چهار تا مثلاً سرباز، سربازها که با اینها موافق نیستند. با چهار نفر از این درجهداران، امثال اینها میشود یک مملکت 40 یا 35 میلیونی که همه مجهز هستند، اینها بتوانند فتح کنند. اینها غلط فکر کردند. اینها نفهمیدند که شوروی با همه سلاحهای مدرنی که دارد و با همه ابزاری که دارد در افغانستان پوزهاش به خاک مالیده شده است [تکبیر جمعیت و شعار یکی از حضار: «توطئه چپ و راست، کوبندهاش روحالله است» امام خطاب به شعاردهنده سخنان خود را ادامه میدهند] صبر کن! کوبندهاش شما هستید! روحالله کی هست؟».
امام در بخش دیگری از سخنرانیشان چنین فرمودند:
«... ما از این امور [کودتا] نمیترسیم، ما از قشرهای خودمان میترسیم... شما صنف روحانیت، هم ایدهمالله تعالی، اگر چنانچه کارهایی خدا نخواسته انجام دهید که از چشم ملت بیفتید، ولو در دراز مدت، آن روز است که دیگر فانتوم لازم نیست، خود ملت شما را کنار میزند و ملت هم بیهادی کار نمیتواند انجام بدهد».