وقتی یک عینک ساده، «ستایش» را 20 سال پیر می‌کند!

به گزارش پایگاه 598 به نقل از خبرگزاری دانشجو، قسمت دوم سریال ستایش در حالی به اواسط داستان خود رسیده که هر هفته به دامنه حواشی و انتقادات نسبت به آن افزوده می شود.

هر چند مدت هاست انتقادات مختلفی از سوی رسانه ها و مردم درباره ستایش2 مطرح است، اما بدون آخرین و مهم ترین حاشیه ی به وجود آمده، خبری است که در دفتر ریاست سازمان صدا و سیما روی خروجی ها قرار گرفت: ضرغامی نسبت به بی محتوا بودن و به درازا کشاندن سریال معترض بوده و دستور داده است که اگر مشکل این فیلم با بازتدوین حل نمی شود، جلوی پخش آن از همین ابتدا گرفته شود.
 
اما آیا واقعا سریال ستایش واقعا مستحق انتقاد است؟
 
طبیعتا انتظارات از سریال ستایش2، بعد از پخش موفقیت آمیز قسمت اول آن از همان ابتدا بالا بود. هر چند ستایش 1 نیز با انتقاداتی جدی مطرح بود اما به هر روی توانسته بود مخاطبین گسترده ای به خود جذب نماید و یک سریال موفق قلمداد شود.
 
اما ستایش 2 از همان ابتدا وارد چالش هایی جدی شد. اولین آن که از همان بدو پخش، گریبانگیر مجموعه شد گریم خاص و مضحک نرگس محمدی بود که حالا می بایست نقش زنی 40-45 ساله را ایفا کند. اما به نظر می رسید گریم این بازیگر بیش از آن که بخواهد روی چهره و مشخصات ظاهری وی کار کند، ترجیح داده بود روی عینک ستایش کار کند و با یک عینک ساده و گریمی تصنعی، ستایش2 را از ستایش جوان قسمت اول متمایز کند!
 
حتی حضور حدیث میر امینی در نقش دحتر ستایش نیز به عمق این مشکل می افزود؛ چه آنکه بازی دو بازیگری که در عالم واقع حدود سه سال تفاوت سنی دارند، در نقش مادر و دختر مستلزم شرایط خاص و قدرتمند گریم است. و حالا با وجود مشکل جدی گریم در این مورد، بازی های این دو کاراکتر در کنار هم نه تنها طبیعی و باور پذیر نبود، بلکه حتی بعضا بلاهت بار و مضحک به نظر می رسید.
 
 
 
از آن گذشته، یکی از معضلات اصلی ستایش2 مسئله فیلمنامه بود. موضوعی که در قریب به اتفاق سریال های وطنی پاشنه آشیل سریال به حساب آمده و موجب خسته کننده شدن سریال می شود. این موضوع اما در ستایش دو به مراتب فاجعه آمیز تر از سایر سریال ها به چشم می خورد. تا انجا که بسیاری از مخاطبان از روند بسیار کند و خسته کننده و اصطلاحا آب بستن در این سریال خسته و دلزده شده اند.
 
طبیعی هم هست، در واقع تعداد فلش بک ها به ستایش1 آن قدر زیاد و در اغلب موارد بی جا و اضافی است که هر مخاطبی به این موضوع معترض خواهد شد. البته که این فلش بک های اضافی و بی جا به افزایش زمان سریال کمک شایانی کرد و همین موضوع مستمسک خوبی برای ستایش دو بود تا از ایرادات بی شمار خود در سایر حوزه ها فرارکند و صد البته مبلغ بیشتری برای فروش فیلم به شبکه کسب نماید...!
 
به هر حال فروش یک سریال با قیمت ثانیه ای چند میلیون تومان ممکن است هر تهیه کننده ای را وسوسه کند تا تعداد فلش بک ها را تصاعداًٌ افزایش دهد و از این راه روزی حلال کسب کند!
 
در هر حال اما نباید از ایراد ساختاری موجود در این موضوع چشم پوشید. رئیس رسانه ملی در حالی به ایرادات مفرط ستایش2 واکنش نشان داده که تمامی بخش های این سریال با مدیران ارشد رسانه ملی از جمله مدیر شبکه سوم هماهنگ شده. و این رفتار ضرغامی عملا به معنای پذیرش ضعف در تصمیم گیری و عملکرد مدیران رسانه ملی بوده است. چه آن که مواردی نظیر فیلمنامه و قسمت های اماده پخش سریال پیشاپیش با مدیران سیما هماهنگ شده و سپس روی آنتن می رود. ولی انگار تسامح مدیران تصمیم گیر در مورد ستایش 2 آن قدر مفرط شده که علاوه بر مردم، صدای اعتراض شخص رئیس سازمان صدا و سیما را هم در آورده.
 
در مجموع باید گفت ستایش2 هر چند توانسته با استفاده از پیشینه خود و هم چنین ضعف عمیق سیما در تولید سریال های جذاب، جزو سریال های پر بیننده این روزهای سیما به حساب آید، ولی این تعداد بیننده به هیچ وجه نشان از موفقیت این سریال نداشته و بیشتر دال بر عملکرد بسیار ضعیف سیما در حوزه سریال سازی می باشد.
 
اکنون باید پرسید مسئولین شبکه سه چگونه با صدور مجوز قسمت سوم سریال ستایش موافقت کرده اند، حال آنکه روند نزولی ستایش از قسمت اول تا قسمت دوم کاملا واضح و مشهود بوده و صدای اعتراض مدیران و مردم را در آورده.
 
آیا بهتر نیست به جای ادامه ضعیف یک سریال به فکر تولید آثاری هم تراز با شأن مردم کشورمان باشیم...؟