به گزارش پایگاه 598 به نقل از خبرآنلاین ؛ بازی تیم ملی برابر نیجریه که به پایان رسید بچه های تیم ملی می توانستند شاد باشند که البته همگی از نتیجه راضی بودند اما حسرت توپ های از دست رفته را هم می خوردند. بیش از همه اشکان دژاگه برای اتفاقات نیمه دوم بازی ناراحت بود . اینکه به رغم همه تلاشش نتوانست آنی باشد که یک ملت انتظارش را داشتند. کمی از این حس را می شد در چهره خسرو حیدری هم دید اما این دو باید خیلی زود ریکاوری می شدند . بچه ها افسوس می خوردند ، افسوس موقعیت های از دست رفته. امگار آنها بر خلاف همه انتظار برد داشتند و این تساوی باعث نشده بود تا راضی شوند. با این وجود خستگی یک تلاش سخت با این نتیجه و لبخند رضایت مردم از تن شان در آمده بود. از اینکه می دانستند همان لحظات ایرانی ها شهر کوریچیبا را با رقص و آواز شان روی سر گذاشتند ، حسابی راضی بودند.
هنوز عرق ملی پوشان خشک نشده بود که دو مقام عالیرتبه به رختکن آمدند . کفاشیان و سجادی. دقایقی طولانی از این حضور گذشت و شوخی بچه ها درباره پاداش ها شروع شد اما رئیس بیشتر از همه می خندید و با لبخندش گفت:« حالا فعلا اوضاع مالی مان خوب نیست. پاداش های تان سر جایش اما باشد تهران با هم حساب می کنیم. » سجادی هم که با گلایه بازیکنان روبرو شده بود جملاتی مشابه را تکرار کرده بود. اتفاقی که کمی روی روحیه بچه ها اثر گذاشت اما آنها خیلی زود سر کیف آمدند چون بهانه شان برای بازی نه این پاداش ها که مردم شان بودند. انهایی که از همان کوریچیبا تا تهران داشتند برای یک نمایش خیره کننده دعای شان می کردند. اینکه حالا رئیس فدراسیون با همه همراهانی که آورده نمی توان برای شان پاداشی در نظر بگیرد ، خیلی نکته ای نیست که ذهن شان را به آن درگیر کنند. آنها شاید به این نتیجه رسیده بودند و با هم همقسم شدند که فقط برای مردم شان ، همه مسیر را تا ته خط بجنگند. حتی اگر دلخور هم باشند و رفتار رئیس ، معاون وزیر و دیگر مسئولان را در رسانه ای کردن پرداخت پاداش ها و عملی نشدن شان خیلی حرکتی شایسته نمی دانند.